බලන්න නෙමේ කන්න හිතෙන චිත්‍රපටි මෙව්වා. මෙහෙම කෑම ඉවිල්ලක් නම් දැකල නැති තරම්. සම්පූර්ණයෙන්ම කෑම ඉවීම, පිළිගැන්වීම සහ රස බැලීම මත තමයි මේ කතාව ගොඩනැගෙන්නෙ. ගිය අවුරුද්දේ හොඳම විදෙස් භාෂා අංශයෙන් ඔස්කාර් සම්මානය වෙනුවෙන් තෝරාගත්‍ත කෙටි ලයිස්තුවට ප්‍රංශය නියෝජනය කරමින් මේ චිත්‍රපටය ඇතුළත් වුණා. 1800 ගණන්වල ප්‍රංශයේ විවිධාකාර කෑම වර්ග රස බැලීම ප්‍රිය කරන තරුණ වංශාධිපතියෙක් සහ ඔහුගේ ප්‍රධාන සූපවේදිනිය මේ කතාවෙ ප්‍රධාන චරිත වෙන්නෙ. කෑම ඉවිල්ල අතරට ප්‍රේමයත් මනුස්ස සම්බන්ධකමුත් හරි ලස්සනට රහට මුහු කරල තිබ්බා. ඒවගේම කෑම ඉවිල්ල පිටිපස්සෙ කොච්චර ලොකු ශ්‍රමයක් තියනවද කොයිතරම් ලොකු ආදරයකින් මේ වැඩේ කරන්න ඕන ද කියල පෙන්වා දෙනව. රහට ගුණට සහ දැක්කම කන්න හිතෙන ආකාරයෙන් ඉවීම විතරක් නෙමේ කෑම රස බැලීමත් එක්තරා කලාවක් බව හිතෙනවා මේක බලද්දි.
සූපවේදිනිය ඉයුජීන් ගෙ චරිතය කරන යුරෝපයේ අග්‍රගණ්‍ය නිළි ජුලියට් බිනෝශේ මේ චිත්‍රපටයට ලොකු අවදානයක් ලැබෙන්න හේතුවුණා කියල හිතනව. ඇයත් ඇගෙ ස්වාමියා විදිහට රඟපාන ඔහුත් කාලයක් ඇත්‍තටම විවාහ වෙලා සිටි අය වීම විශේෂත්වයක්. මේකෙ පසුතල එහෙම යුරෝපයටම අනන්‍ය සෞන්දර්යෙන් පිරුණු ඒව. ෆ්‍රේම් එකක් ෆ්‍රේම් එකක් ගානෙ ඇහිපිය නොහෙලා බලා ඉන්න පුලුවන් තරම් පුදුමාකාර ලස්සනයි. යුරෝපීය කෑම වර්ග මූලිකවම එළවලු සහ මස් මාලු වර්ග තම්බලා ඉන්පස්සෙ නොයෙක් ඒව කරල ගන්න ඒවද කියල හිතෙනව. හැබැයි මේකෙ කේක් එකක් තියනව උඩින් වයින් වක්කරලා පස්සෙ ගිනි පත්තුකරලා කන්න ගන්න. ඒක දැක්කම කොයි ලෝකෙන් හරි හොයන් කන්න හිතෙනවා. විශේෂයෙන්ම බඩගිනි ඇතිකරන සුළු ෆිල්ම් එකක් විදිහට මේක හඳුන්වා දෙන්න සිද්දවෙනව.
++++++++
ReplyDelete