Monday, March 26, 2018

සිසිරය


කල් බලා පත් වැරීමය
ගල් වුණා සේ හිඳීමය
අතු අගිස්සෙ නලියන
මල් කිණිති සඟවා ගැනීමය..

උස් ව ඉහළට වැඩීමය
හිස් වූ බැල්මෙන් බැලීම ය
සියොළඟ වෙලෙන මීදුමට
ඇස් පියාගෙන හිඳීම ය..

හිම පියලි කැටුව එන
මඳ පවන සිප ගැනීමය
කුරුල්ලෙක් වත් නොඑන
ඉපල් අතු පිරිමැදීමය... 

අලුත් දළුලන 
වසන්තය ගැන
මෙතෙක් දුටු හීන
හිස දරා සිටීමය..

හිම මිදුණ අත පය
හද උණුහුමෙන් රැකීමය
මේ සුවිසාල සිසිරය
ගස් උහුලාගන්නෙ එහෙම ය.






6 comments:

  1. අම්මා කෙනෙක්, ගැහැණියක්, මහ පොළොව සේ දුක දරාගන්නවා වගේ නේද??

    ReplyDelete
  2. සෙනෙහසක මහිමය.අපුරුයි හෂි

    ReplyDelete
    Replies
    1. බොහොම ස්තූතියි නිලක්ෂි....

      Delete