එයාගෙ නම මහරාජා. හැබැයි එයා නම් රාජ කුමාරයෙක් නෙමෙයි ගමේ (කිව්වට හරියට ගත්තොත් නගරෙ) කොල්ලෙක්. තවත් විස්තරාත්මකව කිව්වොත් බොහොම සාමාන්ය බාබර් කෙනෙක්. මහරාජා ලේසියෙන් හිනාවෙන්නෙ නෑ. මනුස්සයට තිබ්බෙ හිනාපොදක් නැති මහ වියළිකලාපමය පෙනුමක්. සමහරු කිව්වෙ මෙයාට දාන්න තිබ්බෙ මහරාජා නෙමේ බකමූණු රාජා වගෙ නමක් කියල. මහරාජා ජීවත් වුණේ එයාගෙ එකම දුවත් එක්ක. දරුවගෙ අම්ම නම් ජීවතුන් අතර නෑ. එයා හදිස්සි අනතුරකින් මියගිහින්. ඔය හදිස්සි අනතුර සිද්ද වෙන්නෙ මහරාජා ගෙ ඇස් ඉස්සරහමයි. ඒකත් මහ ඛේදජනක සිද්ධියක්. හැබැයි ඔය අනතුරෙන් දෙයියො බලලා වගේ දුවගේ ජීවිතේ බේරෙන්නෙ නිකම්ම හිස් කුණුබාල්දියක් එයාගෙ ඇඟට වැටිලා එයාව ආවරණය කරගත්තු නිසා. ඉන් පස්සෙ මහරාජාත් එයාගෙ දුවත් දෙන්නාම කුණුබාල්දියට ඇත්තටම දෙයියන්ට වගේ සලකන්න පටන් ගත්තා. හොඳට සුද්ද පවිත්ර කරලා අරගෙන, ගෙදර දේවතා රූප එක්කම කුණු බාල්දියත් තියලා ඒකටත් දෙවියන්ට වගේ වඳින්න පුදන්න පටන් ගත්තා. එයාල කුණු බාල්දියට නමකුත් දැම්මා, "ලක්ෂ්මී" කියලා.
මේ කියන සිද්ධිය වෙන්නෙ ඔයින් ටිකක් නෙමේ සෑහෙන කාලයක් ගත වුණාට පස්සේ. (අපි එයාට මහරාජා වෙනුවට M කියල කියමු ලේසියට) M එයාගෙ සැලුන් එක වහලා දවසක් දා රෑ ගෙදර එනවා. ගෙදර ඇවිත් බෑග් එක තියලා ඇඳුම් මාරු කරගන්න හදනකොට පිටිපස්සෙන් සද්දයක් ඇහෙනව. පිටිපස්ස හැරිලා බලන M දකින්නෙ වෙස් මූණු දාගත්ත මිනිස්සු තුන්දෙනෙක් එයාගෙ ගෙදරට හොරෙන්ම කඩාපැනලයි
කියලා. අවේලාවෙ මෙහෙම ගෙදරට පැනල තියෙන්නෙ M ට කියල කොණ්ඩෙ කපාගන්න වෙන්න බෑ නෙ. ඒ නිසා M ඒ මිනිස්සුට පහර දෙන්න උත්සාහ කරද්දී තුන්දෙනාම එකතුවෙලා M ට හොඳටම ගහලා ගෙදර තිබ්බ වටිනාම දේ, ඒ කියන්නෙ "ලක්ෂ්මි" (ඔව් කුණු බාල්දිය) අරන් යනව. M පොලීසියට ගිහින් එයාගෙ නැති වෙච්ච කුණුබාල්දිය හොයල දෙන්න කියල ඉල්ලනව.
දැන් කියවන කෙනෙකුට ප්රශ්න තුනක් ඇති වෙන්න පුලුවන්.
- ඒ ආව තුන්දෙනා කවුද?
- ගෙදරට පැනලා කුණුබාල්දියක් අරගෙන යන්න මුන්ට පිස්සුද?
- ඕක පැමිණිලි කරන්න ගිය M ට පොලීසිය ගහලා පැන්නුවෙ නැත්තෙ ඇයි?
ඉන්පස්සෙ ඉතින් තනිකර crime/ thriller drama එකක් තමා. හැබැයි ඒ සිද්දි දාමය චිත්රපටිය ඇතුළෙ පෙළ ගැස්විලා තියෙන්නෙ අග මුල පටලවලා නරඹන්නන්ව පොඩ්ඩක් හොල්මන් කරවන විදිහකට. හැබැයි කතාවෙ අගමුල තේරෙන්න ගන්නකොට "වාව්" මය ෆීලිං එකක් දැනෙන්න පටන් ගන්නවා. කෙලින්ම මුල මැද අග ගලපලා කියනවට වඩා කතාවෙ වයර් මාරු කරලා ඒකෙ තියන thrilling ස්වභාවය ඉහළ නංවන්න නිර්මාණකරුවන් සමත් වෙලා තියනවා.
මහරාජා ගෙ චරිත කරන්නෙ විජේ සේතුපති. මේ සේතුපති ගෙ 50 වෙනි චිත්රපටිය ලු. විශේෂ "නළු පෙනුමකුත්" නැතුව, රඟපාන්න ඇවිල්ලා හැකියාවෙන්ම කෙටිකාලයකින් ලොකු ජනප්රියත්වයක් දිනාගත්තු කෙනෙක් විදිහට නොසෑහෙන්න අගය කළ යුතු කෙනෙක් මං නම් කියන්නෙ. මං සේතුපතිට කැමති වෙන්න හේතුවක් තමා එයා කවදාවත් මාව dissapoint නොකළ නළුවෙක් වීම. නූතන දමිළ සිනමාවේ මාස්ටර්වර්ක් වැඩ විදිහට මං සලකන Super Delux සහ Soodhu Kavvum කියන චිත්රපටි දෙකම සේතුපති ගේ සුපිරි ගණයේ රඟපෑමෙන් හැඩවුණු ඒවා. සේතුගෙ ෆිල්ම් එකක් නම් අහන්න දෙයක් නෑ "බඩු ෂුවර්" වෙන මට්ටමට නමක් එයා හදා ගෙන තියනවා.
මහරාජා මාව අමන්දානන්දයට පත් කළ තව හේතුවක් වුණේ නූතන ඉන්දියානු සිනමාවේ මාස්ටර්මයින්ඩ් එකක් වෙන අධ්යක්ෂවරයෙක් වුණු අනුරාග් කාශ්යප් මේකේ ප්රධාන චරිතයක් රඟපෑම. සේතුපති සහ අනුරාග් චිත්රපටිය ඇතුළේ ඉන්නෙ අන්ත දෙකක. මේ අන්ත දෙක එකිනෙක සම්මුඛ වීම හෙවත් දැවැන්තයින් දෙදෙනෙකුගේ සුසංයෝගය තවත් ප්රබලව මතු වුණා නම් කියලා හිතුණා.
අන්තිම සිදුවීමෙන් පස්සෙ තිරයෙ මැවෙන අන්තිම දර්ශනය නම් picture perfect. මුළු චිත්රපටියම තනි frame එකකට අහුකරගෙන චිත්රපටිය ඉවරකරනවා. එහෙම බැලුවාම Maharaja කියන්නෙ ආරම්භයේ පටන් අවසානය දක්වාම හොඳ balance එකකට නිමැවිලා තියන, වචනෙ අර්ථයෙන්ම "මරු වැඩක්". හැබැයි ඉතින් "ගොනා ඔය හැරෙන්නෙ පොල් පැලේට නේද" කියල හිතෙන තැනක් දෙකක් නොතිබුණාම නොවේ. "ඔන්න ඔහෙ පොල් පැලේ දිහාට හැරුණට කන්නෙ නැති වේවි" කියලා හිතාගෙන බලලා එකපාරටම හැරිලා කෑවම බලන අපි සප්රයිස් වෙනවා. ෆිල්ම් එක ott මාධ්යට ආවේ ඊයෙ. අද වෙනකොටම සෑහෙන දෙනා මේක බලා ඒ ගැන කතා කරනවා පේනවා. මේක දැනට "වසරේ වැඩිම ආදායමක් ලැබූ දෙමළ චිත්රපටිය". මෙහෙ හයිප් වෙන එක පුදුමෙකුත් නෑ එක අතකට. ෆිල්ම් එක ගැන මෙච්චර දේවල් කියලා මේක නොකියා හිටියොත් හරි නෑ නෙ. Maharaja ලියලා අධ්යක්ෂණය කරන්නේ Nithilan Swaminathan කියල කෙනෙක්. මේ එයාගෙ දෙවනි චිත්රපටිය. තුන් වෙනියටත් මේ වගේ හෝ මීට එහා යන සුපිරි මට්ටමේ වැඩකින් එයා අපි අතරට ඒවි කියල හිතනව.
ප.ලි - මේකෙ එකතැනක "නාදෙන්" සින්දුවෙ කෑල්ලක් ඇහෙනව නේ. ඒක දෘෂ්ටි මායාවක් (නෑ නෙ ශ්රවණ මායාවක් වෙන්න ඕන) ද කියලා හිතලා ආයෙ ඇහුවා. ඔව් නේ ඒක නාදෙන් සින්දුවෙ ඉන්ට්රො එක තමා!
ප.ප.ලි - Maharaja film කියල ගූග්ල් සර්ච් කරද්දී "මහරජ ගැමුණු" එකේ පෝස්ටරේකුත් සර්ච් රිසල්ට්වලට ආව. වෙන මොකුත් නෑ නිකම් ඒක කිව්වෙ.