නොගත් මග

කහවන් වන ගොමුව තුළ දී,

දෙදිසාවකට යොමුවුණි මාවත,

එහෙත් යා නොහැකි විය මට

දෙමං පෙතෙහිම එකවර,

නොහැකි විය මට බොහෝ වේලා

නැවතී බලා සිටිනට එතැනම,

ඈත ඝන බිම් ගොමුවේ 

සැඟව යන යුරු මංපෙත...

එක වතාවක් බැලූ පමණින්

සම සමව විහිඳුණා සේ පෙනුණ ද

එයින් මා ගතිමි මඟ

තෘණ පඳුරු මදක් වැඩී තිබුණ...

වැඩි දෙනා නොගිය ඒ මාවත

අඬ ගසන්නා සේ පෙනුණි මට...

එනමුදු මඳ දුරක් ගිය විටකදි

සිතුණි වෙනසක් නොමැති බව එහිද...

අතැර දැමුවෙමි මම

එක මාවතක් ඒ උදෑසන,

එකදු පියවරකිනුත් නොබිඳී

සමව වැතිරී තිබුණා සේ පෙනුණ...

එහෙත් ආයෙම දවසක

පැමිනුණොත් මේ මාවතේ මම

එවිට මට හැරී යන්න පුළුවන්

මා නොගත් මාවතෙන් එදිනට

සිතුවෙමි මම තනිවම...

කිව යුතුයි අද සුසුමක් සමඟ

ඉන් වසර ගණනාවකට පසුව,

කහවන් වන ගොමුව තුළ දී

දෙදිසාවකට යොමුවුණි මාවත...

එයින් මා ගතිමි මඟ

වැඩි දෙනා ඇවිද නොගිය,

එබැවිනි සියලු දෙය

වෙනස් වූයේ ඉන් මතුව...

~

From the poem "The Road Not Taken" written by Robert Frost