ඔබ ඕනෑම වෙලාවක එන්න
මා සිටින්නේ සංතෝෂ විල අසල
උසම උස ගසකයි !
මා මේ කවිය ලියන්නේ
කිසිදු වේදනාවකින් තොරවයි !
.
.
.
ගම් දනවු වලින් ඈතට
උසගසක වෙසෙන
රෞද්‍ර ගිජු ලිහිණියකු ගැන පුවතක්
නුදුරේදීම ඔබට සැලවෙයි
නමුත් විස්වාස කරන්න !
මා සිටින්නේ සංතෝෂ විල අසල
උසම උස ගසකයි !
.
.
2024 අවුරුද්දේ තිරගත වුණු මොන්තෙ ක්‍රිස්ටෝ සිටුතුවරයාගේ කතාව අවසානෙ මගෙ මතකයට ආවේ ශෂීන් ගේ මේ කවිය. උරහිස් දෙපැත්තෙන් පියාඹන වැහිලිහිණි කුරුල්ලන් දෙන්නෙකුව පච්ච ගසාගෙන සිටි එඩ්මුන්ඩ් දාන්තේ නම් තරුණයා හිටි හැටියේ අතුරුදහන් කිරීමට ලක්වෙලා නැවත පුනරාගමනය කරන්නේ "උස ගසක වෙසෙන රෞද්‍ර ගිජු ලිහිණියකු" ගේ රූපකයට මනාව ගැළපෙන මොන්තෙ ක්‍රිස්ටෝ සිටුතුවරයා බවට පත්වෙලා. ඒ කතාව සෑහෙන විස්මයක් ඇති කරවන සුළුයි. නමුත් එක අතකින් එඩ්මුන්ඩ් දාන්තේ මුහුණ දෙන්නට වුණු සිදුවීම් මාලාව දිහා බැලුවාම, ඔහුට එහෙම වෙන එක පුදුමයකුත් නෙවෙයි. මොකද ඒක ඒතරම්ම ඛේදජනකයි. එඩ්මුන්ඩ් දාන්තේ මුළු හදින් ප්‍රේම කළ තරුණියක් උන්නා. ඇගෙ නම මර්සිදීස්. දෙව් මැදුරක අල්තාරය ඉදිරියේ එඩ්මුන්ඩ් සහ මර්සිදීස් ගෙ විවාහ බන්ධනය සිදුකරමින් තිබෙනා මොහොතේ දීම ඔහුව ඇයගෙන් ඉවතට රැගෙන යනවා. එඩ්මුන්ඩ් ඉතාම ප්‍රියමනාප උද්යෝගිමත් නාවිකයෙක් බව ඇත්ත. නමුත් වෛරයත් ඊර්ෂ්‍යාවත් පිරුණු දෑස් යුගල කිහිපයක් ඔහු දිහාට යොමුවෙලා තිබුණා. එඩ්මුන්ඩ් ඉතාම අඩු වයසෙන් නැවක කපිතාන් වරයෙකු බවට පත්වෙද්දී ඒ තනතුරුවලට ඇසගසාගෙන හිටි අයගේ ඇස්වලට කටු අනින්නාසේ වුණා. අනෙක් කාරණය මර්සිදීස්. මේ රූමත් තරුණියට පෙමින් බැදී සිටි එකම තැනැත්තා තමා නොවෙන බව එඩ්මුන්ඩ් දාන්තේ නොදැන ඉන්න ඇති. එයින් සිදු වුණේ දාන්තේට රහසින් වෛර කරන්නන් කණ්ඩායමක් ක්‍රමයෙන් නිර්මාණය වීමයි. එහි අවසාන ප්‍රතිඵලය මේ නාඳුනන සතුරන්ගේ දුෂ්ට සැලසුම් ක්‍රියාත්මක වී නැවත ගොඩ එන්න බැරි තරම් අඳුරකට ඔහු ඇදවැටීම. නමුත් ඒ අගාධ පතුලෙන් ජීවිතය පවත්වාගෙන එල්ලිලා ඉන්න පිදුරුගහක් එඩ්මුන්ඩ් සොයාගන්නවා. අවුරුදු ගණනාවක් දුක් විදලා මේ වැටුණු වලෙන්, නැතිනම් ඔහුගේ සතුරන් ඔහුව ඇද දැමුව අගාධයෙන් ගොඩ එන්න ඔහු සමත් වෙනවා. නමුත් ආපහු එන්නේ ඇදවැටුණු නිදහස්කාමී වැහිලිහිණියා වන එන්මුන්ඩ් නොවෙයි, පළිගැනීමේ රෞද්‍ර ගිජුලිහිණියෙක් වුණු මොන්තෙ ක්‍රිස්ටෝ සිටුවරයා.
අසූවේ අනූවේ දශකවල ළමයි වෙච්ච අපිට මොන්තෙ ක්‍රිස්ටෝ සිටුවරයා කියන්නේ නුහුරු චරිතයක් නෙවෙයි. ටයිටස් තොටවත්ත මහත්මයාගේ හඬකැවීමක් විදිහට ඒ යුගයෙදි ජාතික රූපවාහිනියෙන් විකාශය වුණු මේ කතාව මනුතාපය, යවෙස් ලූ මිනිසා, දෙනුවර අන්දරය, සුරඟන කතා කරළිය, රොබින්හුඩ් වගේ කතාමාලාවන් එක්ක අපේ ළමා කාලෙ මතක අතරේ තවමත් රැඳිලා තියනවා. මොන්තෙ ක්‍රිස්ටෝ චරිතය ලාංකික සහෘදයාට සමීප වෙන අනෙක් ආකාරය තමා කේ.ජී. කරුණාතිලක මහත්මයා පරිවර්තනය කළ මොන්තෙ ක්‍රිස්ටෝ පොත් පෙළ. මතක විදිහට පොත් හයක පමණ කාණ්ඩයකින් එතුමා ප්‍රංශ ලේඛක ඇලෙක්සැන්ඩර් දියුමා ගේ The Count of Monte Cristo නවකතාව මුළුමණින්ම සිංහළට පරිවර්තනය කළා. නැවත වතාවක් 2024 අවුරුද්දේ ප්‍රංශ බසින් මේ නමින්ම නිපදවෙන මේ චිත්‍රපටිය හරහා මොන්තෙ ක්‍රිස්ටෝ සිටුතුවරයාගෙ චරිතය අපි හමුවට එනවා. පොත් හයක පමණ අති දීර්ඝ කතා පුවතක් පැය 3 කට ආසන්න ධාවන කාලයක් ඇති චිත්‍රපටියකට අනුවර්තනය කිරීම පහසු කටයුත්තක් නොවෙයි නේ. නමුත් දැකගන්න ලැබුණු විදිහට අදාළ නවකතාව මුල්කරගෙන චිත්‍රපටි ගණනාවක්ම මේ වෙද්දි නිර්මාණය වෙලා තිබුණත් 2024 ආව මේ චිත්‍රපටිය ඒ අතර ඉහළම තැනක තියන්න පුළුවන් බවයි බොහෝ දෙනා කියා තිබුණේ. විශේෂයෙන්ම මේකෙ රෑප රාමු, පසුතල, 1800 ගණන් වල ඇදුම් ආයිත්තම්, මහා මන්දිර වගේ දේවල් ඉතාම සිත්ගන්නා සුළු විදිහට චිත්‍රපටිය ඇතුළේ භාවිත කරලා තියෙනවා. සරලවම කිව්වොත් මේක රූපමය සෞන්දර්යය අතින් ඉහළ සිනමා නිර්මාණයක්. රගපෑම්, පසුබිම් සංගීතය වගේ අනෙකුත් කාරණාත් ඒවගේම ඉස්තරම් බව කියන්න පුළුවන්. වැදගත්ම දෙය මුල් කෘතියේ කතා සාරය නොමරා ඒ චරිතවල ගැඹුර ඒ විදිහටම මතු වෙන ආකාරයෙන් සිනමා තිරයට රැගෙන ඒම නම් The Count of Monte Cristo කියන්නේ මොන්තෙ ක්‍රිස්ටෝ සිටුවරයා පොත් පෙළ කියවලා දැනටම කතාව දන්න කෙනෙකුට වුණත් බැලුවට පාඩුවක් නැතිවෙන විදිහේ වැඩක් බව කිවහැකියි. "පලිගැනීම" කියන මාතෘකාව විශය කරගෙන ලෝක සාහිත්‍යයේ බිහිවුණු විශිෂ්ටතම කෘතියක් විදිහටයි මොන්තෙ ක්‍රිස්ටෝ සිටුවරයාගෙ කතාපුවත පිළිගැනෙන්නේ. තම ජීවිතයම අඳුරට ඇද දැමුව මිනිසුන්ටත් ඒ හා සමාන විනාශයක් අත්කරදීමයි මොන්තෙ ක්‍රිස්ටෝ ගේ එකම අරමුණ වුණේ. මේ පළිගැනීමේ ද්වේශ සහගත මාවත අවසානයෙ ඇත්තටම තියෙන්නෙ මොනවද? ඔහු පතනන සාධාරණය යුක්තිය අවසානෙදි වත් ඔහුට ඉටුවේවි ද? දේවේශයෙන් ආරම්භවන මාවතක් සැනසුම් සහගත බවකින් කවදාකවත් කෙළවර කරගන්න පුලුවන් ද? මුළු කතාවේ සාරය රැඳී තිබෙන්නේ අන්න එතන.
