පෙරදිගින් බිහිවුණු බොහොමයක් ආගම් සහ දර්ශනවාදවල මරණින් පසුව නැවත ඉපදීමක් ගැන කියැවෙනව. ජෛන ආගම, බුදුදහම, වේද දර්ශනය මුල්කරගත්ත හින්දු දහම, චීනයේ තාඕ ධර්මය වගේ ආසියානු කලාපෙන් බිහිවුණු ආගම්වල එකිනෙකට වෙනස් ආකාරවලින්, නමුත් මරණෙන් පසු නැවත ඉපදෙමින් යන සංසාරික පැවැත්මක් ගැන කතා කෙරෙනවා. මේ අදහස් ආසියාතික අපේ සිතුම් පැතුම්වලට ලොකු බලපෑමක් කරලා තියෙනව ඇත්තටම. අපි අතරින් වැඩි දෙනා පිළිගන්නවා අපි එක වතාවක් මේ පොළොවේ ජීවත් වෙලා යන්න ආව අය නෙවෙයි, අපි ඉපදෙමින් මිය යමින් ආයෙත් ඉපදෙමින් යන චක්‍රයකයි මේ ගමන් ගනිමින් ඉන්නෙ කියලා. ඉතින් ඒ නිසා මේ චක්‍රය ඇතුළෙදි වෙනස් වටයකින් එකම අය අපිට ආයෙ ආයෙම මුණගැහෙනවා, පුරුදු හැඳුනුම්කම් ආයෙ අලුත්වෙනවා. අපේ වගේ රටක නම් දෙන්නෙක් ආදරය කරන්න පටන් ගන්නෙම සංසාරෙ පුරාම අපි මේ විදිහට හමුවෙන්න ඇති කියාගෙන, නැත්නම් සංසාරෙන් සමුගන්නා දවස වෙනකම් මේ ගමන එකට යමු කියමින්. ඒත් මං හිතනවා මිනිස්සු සංසාරය ගැන විශ්වාස කරන්න පටන් ගන්න ඇත්තෙ ආදරය නිසාමයි කියලා. මොකද, නැත්නම් එක වතාවක් දුටු පමණින් ආදරෙන් බැඳෙන අය, ප්‍රේමවන්තයින්ට වඩා ආදරයක් බෙදාගන්න යාළු මිත්‍රයන්, කෙටි කලත් ආශ්‍රයකළත් ගොඩක් කල් ළඟ උන්නා වගේ දැනෙන බැඳීම් අපි පැහැදිලි කරගන්නෙ කොහොමද?
නමුත් දෛවය කියන්නෙ සමහර වෙලාවට ඉතාම සැලසුම් සහගතව වැඩකරන කෙනෙක් නොවෙයි. දෛවය කියන උමතු පිටපත් රචකයා ජීවිතේ ඇතුළෙ සමහර අය මුණගස්වන්නෙ, සමහරුන්ව අපෙන් ඈත් කරන්නෙ අපි කැමති ආකාරයට නෙවෙයි. අනෙක් අතට අපිව මේ සංසාරික ගමනේ අතරමං කරල දාන්න තරම් අකාරුණික කෙනෙකුත් නෙවෙයි දෛවය කියන්නෙ. සමහර වෙලාවට අපිට සිද්ධ වෙන්නෙ ජීවිතේ ඇතුළේ ලැබෙන දෙයක් බාරගෙන නිහඬවම ඉදිරියට යන්න, අපිට වෙන්න තියන හොඳම දෙයත් ඒකම තමයි සමහර වෙලාවට. අපහු හැරිලා බැලුවොත්, අපිට මුණගැහිලා තියන නානාප්‍රකාර ගැහැනු මිනිස්සු අතරේ, තවමත් ආදරයෙන් මතක් කරන අය කීයෙන් කීදෙනෙක් ඉන්නවද? හදවතේ අඩි සළකුණක් තබාගිය, අර සමර විජේසිංහ මහත්මයාගෙ කවියේ වගේ "දිළිසෙන පියවර" කිහිපයක් එකට ඇවිදගෙන ගිහින් නික්ම ගිය අය කොච්චර නම් ඉන්නවද?
මේක සමහරවිට තේරුමක් නැති හෑල්ලක් වෙන්න පුලුවන්, ඒත් මේක මෙහෙම ටයිප් කරලා දාන්න හිතුණෙ 2023 ආව Past lives කොරියානු චිත්‍රපටිය බැලුවට පස්සෙ. Film එක ගැන යමක් අනිවාර්යෙන් කියන්න ඕන වුණත් ඒක හරියටම කියවෙයිද කියල සැකයි. මොකද වචන බවට හැරෙවෙද්දි එතනින් ඒ හැඟීම විනාස වෙලා යන බව හොඳාකාරවම දන්න හින්දා. ඒත් මේක මං මේ අවුරුද්දට දැක්ක ලස්සනම, සිනමාත්මකම සහ කවියක් වගේ ආසාවෙන් මතකයේ තියාගන්න හිතෙන චිත්‍රපටිය මේක බව කියන්නම්.
නිව්යෝර්ක් නගරෙ අවන්හලක එක මේසෙක කෑම ගනිමින් ඉන්නවා තුන් දෙනෙක්, කොරියානු ජාතික ගැහැනියක්, කොරියානු පිරිමියෙක් සහ ඇමරිකානු ජාතික පිරිමි කෙනෙක්. බැලූ බැල්මට ටිකක් අමුතුයි. ඒත් දුර ඉඳන් මේ තුන්දෙනා දිහා බලන් ඉඳලා අපිට පුලුවන් මේ අය කවුද කියලා අපේ උපකල්පන ඉදිරිපත් කරන්න..
'අර කොරියන් මනුස්සයි ගෑනුකෙනයි බැදපු ජෝඩුවක්, ඇමරිකන් එක්කෙනා ගෑනු කෙනාගෙ හොදම යාළුවා... නෑ... නෑ... කොරියන් දෙන්නා අයියයි නංගියි, ඇමරිකන් කාරයා නංගිගෙ ප්‍රේමවන්තයා....'
ඇත්තටම මේ තුන්දෙනා කවුද, මේ තුන්දෙනා එකිනෙකාට සම්බන්ධ වෙන්නෙ කොහොමද? අපිට පැය එකහමාරක වගේ කාලයක් තියනව ඒ ගැන හරියටම දැනගන්න සහ මෙන්න මෙහෙමයි කියල පෙන්නල දෙන්න බැරි 'මනුස්ස බැඳීම්' වල අරුමය හදවතින්ම විඳගන්න...
No comments:
Post a Comment