මට හිමි තැන

ඔබට පුලුවනි

මේ විසල් හෙවණේ

වාඩිවී

ඈත නොරටක

කළු වලාකුළකට

කවි පබඳින්න..

කොහේ හෝ සිට

හමා එන

සුළඟකට

එකවි

විසි කර දමන්න..

මංමුලා වුණ

තුරු පතකටත්

පුළුවනි

මං වගේ 

පාව විත්

ඔබේ උරහිසේ

රැඳෙන්න..

ගිලිහෙන්න පෙර

මොහොතකට

කෙහෙරොදක

දැවටි දැවටී

හිඳින්න..

හීතලම හීතල

වැහිතුඩු

වදින 

පපුවෙ හරි මැද

ඒ තමා 

ඔබේ කවි

මං ගාව

නතර වෙන තැන..

කිසිවක්ම

නොපවතින

නැතිනම්

කිසිවක්ම

ඇති බවක් 

නොපෙනෙන

අන්ධකාරේ 

ගැඹුරු පතුලක

ඒ තමා

ඔබේ හදවතේ

මට හිමි තැන...