මේ අවන්හලේ
විදුලි එළි අඩ අඳුරේ
මගේ අසුනට යාබදව
බීර වීදුරුවක් තොල ගාමින් සිටියි
යම් නොපෙනෙන මිනිසෙක්..
හිරු ගිණියම් වන දහවලේ
නගරයේ මහ සෙනඟ මැද්දේ
සල් පිල් දිගු වීදි අතරේ
පිස දමා දමා නළලට එන ඩා බිඳු
උරින් දරා තම කුඩා දියණිය
ගමන් කරමින් සිටියි
යම් නොපෙනෙන මිනිසෙක්...
සංගීත සන්ධ්යාවේ
රිද්මේ ඉහළ නැංවෙන මොහොතේ
තට්ටු කරමින් මේස කකුලකට
උච්ච ස්වරයෙන් ගැයෙන් ගීයකට
තාලය අල්ලයි
යම් නොපෙනෙන මිනිසෙක්...
ගලා එන මොටෝරථ පෙළ
අත දිගුකර නවත්වා මොහොතකට
මහළු මවක් වාරු කරගෙන
මාවතෙන් එතෙර කරවයි
යම් නොපෙනෙන මිනිසෙක්...
කණමැදිරි එළි විසිරුණු රෑ මැද
නිදිනොඑන දෑස් යුග අඩවන් කර
මේසය මත ඇති සුදු කඩදාසියක් මත
කාබන් පෑනකින් කටුගායි
යම් නොපෙනෙන මිනිසෙක්..
කාලයේ වල් බිහිවී වැඩී ගිය
සරු පොළවක පස් යට සීරුවට
හොවා වෙඩි උණ්ඩයකට සිදුරු වූ ළය
සීතලට ගුලි වී හිඳියි
ඒක අපූරුයි....
ReplyDeleteබොහොම ස්තූතියි!!
Deleteඅපුරුයි...
ReplyDeleteබොහොම ස්තූතියි අරු !!
Delete