පාට බඳුනක් අරගෙන
ඉර ඇවිත් උදෑසන
හීන් කෙදි පින්සල අගින්
ලා නිල් පාට ගෑවම
කොයිතරම් ලස්සනද අහසට..
මිමිණුවා උඳුපියලි පතක්
තම සගයෙකුට..
හතර අත විහිදුණ
ඉපල් අතු ඉති වහගෙන
ලා කොළ පාට සළුව ඇන්දම
මොනතරම් හැඩද ගහකට...
ගැයුවා පියාඹන කුරුල්ලෙක්
ගීයක..
තනි සුදුපාට තැවරුණ
සිනිඳු පෙති වටකරගෙන
පිපී එනකොට
කොයිතරම් අපූරු ද
අරලියා මලකට...
කියුවා මීමැස්සෙක්
තවත් වන මලකට..
"ඒ වුණත් මිත්‍රයා
පාට කියන්නෙත් සිතුවිලි වලට..
අපහසුම වුණත්
අවර්ණව පැවතීමයි
වැඩියෙන් සැහැල්ලුම"
වැහිබින්දුවක් මුමුණ හඬ
මුහුවුණා සුළඟට..
No comments:
Post a Comment