බැස ගිය පසු අවසන් මගියා ද
ඉතිරි ඔබ මම පමණි බස් රථය තුළ..
මල් වැවූ ගෙඋයන් සහිත
මග දෙපස කුඩා නිවහන්
දුර ඈත වෙල් එළියක පෙනෙන
සිතිජයක බොඳ වූ දසුන්
ජනේලෙන් නරඹන ඔබ
දුටුවාද නොදනිමි
පිටුපස අසුනක උන් මම..
කලක් අප ළංළංව උන් සමයක
පිටුපස අසුනක එකිනෙකා තුරුළුව
ගමන් ගත් මේ ඒ බස් රථයම ද..
දෑස් යුග අඩැසි බැල්මෙන්
බලා හිඳ මා දෙස
මෘදුව මා උරය සිපගත්
මේ ඒ ඔබම ද?
ඔබේ සියුමැලි අතැඟිලි
සෙමෙන් පිරිමැද
ගීයක් සවන මිමිණූ
මේ ඒ මම ම ද?
බස් රථය යයි පෙරටම
හරිත පැහැ ඉම් පෙදෙස්
නගර ගම් දනව්
නොයෙක් බිම් තීරු
මංසන්ධි පසුකර..
ඔබේ අසුනෙහි පසෙක
තිබෙන හිස් ඉඩ දැක
කියාගත නොහැකි යමකින්
බරවෙයි සිත.
No comments:
Post a Comment