මට වෙලාවකට හිතෙනවා...

මට වෙලාවකට හිතෙනවා...

බොහොමයක් ඉර බහින හැන්දෑවල

අහසත් මූදත් මුණගැහෙන සිතිජ රේඛාවේ

දියවෙවී බොඳවෙලා යන්නෙ අර

අපි අතින් ඉහිරෙන්න තිබුණ බීර අහුරක් බව..

සෙනඟ තදබද වුණ බස් එකක 

රේඩියෝ කබලකින් චිරි චිරි ගගා සද්දෙට

ඔය ඇහෙන්නෙ අපි කියන්න හිතාගෙන උන්න 

සින්දුවක් එහෙම දවසක...

වහින්න කලින් අඳුරු ආකාසෙ

දේදුන්නක් වගේ හැඩට

ඇඳිලා ආයෙමත් බොඳවෙලා යන්නෙ

අපේ ඒ හීනවල තිබුණු පාට...

ඇත්තටම

මට වෙලාවකට හිතෙනවා

වලාකුළු වගේ සුදු මුදුවට

පාවෙලා යන්නෙ ඈතට

හිනාවෙවී හිනාවෙවී ඔහේ

ගෙවාදමන්න තිබුණ දවස් අපිට...