සාදයකි මෙතැන...

මධ්‍යධරණී පොළවේ

දූවිලි වළාවන්ට ඉහළින්

උදා වෙයි චෙරි පුසුඹැති මඳ හිරු.. 

කඳුකරයට යන පාරේ

වේගයෙන් දුවයි පුංචි ළමයා

කෝ කොහෙද අසමින්

මගේ මිතුරාගේ නිවහන...

තෝකියෝ නගර පෙදෙසේ

ෆූජි කන්ද පාමුලින් පටන් ගෙන

හමා යයි සිහිල් සුළඟක්

රෂොමොන් දොරකඩ සිඹිමින්..

ඒ සුළඟින්

මෑත් වෙයි යුවතියක මුහුණේ

වැසුණු වේල් පොට මොහොතකට...

ඇගේ රූ සිරියෙන්

මත් නොවී සිටින්නු හැකිවෙයිද කාට...

එහෙත් අර 

සිඟිති උයනේ ඔංචිල්ලාවේ

මියයමින් සිටින මිනිසාට නම්

වගක් නැති ගාණයි මේ කිසිවක්..

දුර ඈත තරුවකින් ගිලිහුණු

එළියකි ඔහුගේ දෑසේ..

පුරා සඳ මෙන් පිරුණු

සිනහවකි ඒ මුහුණේ...

ඒ මොහොතේම නතර වෙයි

සේද මාවත දිගේ පැමිණි

ටෙහෙරාන් වාහනයක් එතැන..

මරණය සොයායන

එක් පර්සියන් මිනිසෙක්

බසියි සිනාමුසු මුහුණින් 

වාහනෙන් පිටතට...

මල්බෙරි පඳුරු අතරින්

බටහිරින් පැමිණි පවනකට

මුහුවෙයි සකුරා මලක සුවඳ

ඔලිව් පත් සර සර ගා හැලෙන

සාදයකි දැන් මෙතැන..

Image - Abbas Kiarostami/ Akira Kurosawa