ස්වල්පව, ගෙවා දමනට සිතුවෙමි මා දිවිය..

ස්වල්පව, එහෙත් නුවණැතිව,

ගෙවා දමනට සිතුවෙමි මා දිවිය..

යදින්නට දෙවිඳුන්, බලා අහස...

දුර ඇවිදයන්නට සැඳෑවනු පෙර,

තුනී වන තුරු මා හද, පිටාරව යන දුක..

කැලෑ බාර්ඩොක් පඳුරු සැලෙනා කළ,

සර සර හඬින් කඳු මුහුණු මත,

රෝන්බෙරි ගෙඩි ඉදෙන සමයට

පොකුරුවල රතු කහ පැහැතිව

සතුටු කවි පබැඳිය හැකියි මට,

දිනෙන් දින වැහැරෙන දිවියක 

සොඳුරු බව ගැන....

ආපසු පැමිණි විට මා,

ලොම් පිරුණු අර කුඩා බළලා

සිඹිනු ඇත මගෙ අත්ල,

පුරු පුරු හඬ දිදී ඉමිහිරිව...

වැව දෙසින් ඇති කම්හලේ කොත මත,

උණුහුම්ව ඇවිලෙයි ගිනි දැල්ල...

වහලයේ කොකුන් නඟනා හඬ

බිඳ දමයි හාත්පස නිහඬ බව..

ඔබ ඇවිත් දොරට තට්ටු කරනා කළ

සමහරවිට නෑසෙනු ඇත මට....

~ Translation of a poem written by Anna Akhmatova