Rock/ Metal music අහන කෙනෙක් කිව්වම ගොඩක් අය හිතන්නෙ සාතන් අදහන, drugs use කරන, ඔලුව පිස්සු විකාර වෙච්ච අමුතු ජීවීන් කොටසක් කියල. පේන විදිහට ලෝකෙ කොහෙ වුණත් බොහෝම වෙලාවට වැරදියට වටහාගන්න දෙයක් මේක. (දැන් ටික කාලෙකට කලින් කවුදෝ කෙනෙක්, කොහෙන් හරි හොයාගත්ත වැරදි අදහස් ටිකක් පටලවල 'දිවයින' පත්තරේට වෙන්න ඕන මතක විදිහට ලිපියක් ලියල තිබ්බ ඔය ගැන) Heavy Metal කියන්නෙ නිකම්ම හයියෙන් කෑගහගෙන කරන සද්ද ගෝසාවක් විදිහටයි බහුතර සමාජෙන් සලකන්නෙ. Metal කවදාවත් mainstream music එකක් වෙන්නෙ නෑ. ලංකාවෙ වගේ නම් ඒක underground level එකටත් පහලින් තියෙන්නෙ. නමුත් ඒකට මාරම passionate වුණු සහ දිගකාලයක පටන් ලෝකෙ පුරාම හැදෙන metal music අහන ඉතාම සීමිත පිරිසක් අපේ රටේ ඉන්නව ඉන්නව. සෑහෙන උනන්දුවකින් Metal අහන, Gigs වලට යන, මම දන්න කිහිපදෙනෙක් ඉන්නව. සහ මමත් කාලෙකෙ ඉඳන් Metal අහනව, නමුත් මටත් ඔය කාටවත් කාටවත් උඩ කියල තියන විදිහෙ කිසිම අගතියක් වෙලා නෑ.
Metal Loards කියන්නෙ metal බෑන්ඩ් එකක් හදන්න හිතන, Heavy metal ඇඟටම කාවැදිච්ච ගැටවරයන් දෙන්නෙක් ගැන කියවෙන Teenage drama එකක්. School of Rock, The Rocker වගේ මට්ටමක තියන්න බැරි වුණත් Enjoyable film එකක්. Film එකෙත් පෙන්වා දෙන දෙයක් Metal වලට තියන අහේතුක සමාජ විරෝධය. ඒකට මූලික හේතුව මම හිතන්නෙ කලින් කියපු විදිහට මේකෙ තියන සද්දෙ වෙන්න ඕන. සහ metal musicians ල album art වලින් වගේ create කරන Image එක. Guitar, Drums වගේ instrument උපරිම level එකෙන්ම වගේ Metal music ඇතුලෙ භාවිතයට ගන්නව. ඒ කර්කෂ Distorted ගතිය music වල theme එකත් එක්ක එන දෙයක්. මොකද විශේෂයෙන් metal music වල ප්‍රකාශනය කරන්නෙ සමාජයෙ තියන ගතානුගතික, අධිපති මතවාදයන්ට එරෙහි වීම, යුධ විරෝධය, ජීවිතේ අඳුරු පැත්ත, බහුතරය අතරේ ජනප්‍රිය Entertaining media ඇතුලෙ යටපත් කරන්න හදන ජීවිතේ ඇත්ත තිත්ත කටුක යථාර්ථය. එතකොට ඒව ප්‍රකාශනය වෙන්න ඕන ඊට ගැලපෙන ටිකක් extreme level එකකින්. ඒ හින්ද metal වල තියන loud, heavy ගතිය ඒ music වල theme එකත් එක්ක අවියෝජනීයව බැඳිල තියනව.
Metal fan කෙනෙක් නැත්නම් musician කෙනෙක් heavy music ඇහුවට create කලාට ඒ අය ලොකු සමාජ වෛරයකින් ඉන්න පිරිසක් වියයුතු බව හිතන එක වැරදි අදහසක්. Metal අහන සමහරුත් එහෙම මතවාද වල ඉන්නව. Metal කියන්නෙ ප්‍රචණ්ඩත්වය නොවෙයි. සමාජය ගැන විරුද්ධවාදි අදහස් දරනව කියන්නෙ සම්මතයන් බිඳ දමල අපේ පහත් ආශාවන් සපුරගන්න ඉඩක් හදාගන්න එක නොවෙයි. උදාහරණයක් විදිහට යම් බැඳීමක් ඇතුළෙ අපිට විශ්වාසනීය බව රැකගන්න බැරි නම්, අපි අවංක නැත්නම් මොන music ඇහුවත් වැඩක් නැහැ. සරලවම music වලින් විප්ලව කරන්න හිතුවත් 'මනුස්සකම' නැත්නම් ඔය කිසිම දේකින් වැඩක් නෑ. ජීවිතේට අවශ්‍ය මූලිකම කොන්දේසිය ඒකයි. Film එකෙන් මං තේරුම් ගත්ත කාරණේ ඒකයි.
ඒක සිංහල සින්දුවක වචන heavy metal music අනුව වෙනස් කරල මෙහෙම කියන්න පුලුවන්.
රැවුලක් වැව්වට Rob Zombie වගේ
Scream කෙරුවට Dani Filth වගේ
හිත්වල කෝ බං ආදරේ
No comments:
Post a Comment