June (2019) - භාෂාව මලයාලම්

චිත්‍රපටියක් කියන්නේ එක අඩියක් මහපොළව මත තියාගෙන ගොඩනැගෙන හීන ලෝකයක්. අපි එදිනෙදා ජීවිතේ අත්දකින යථාවත් ෆැන්ටසියත් එක්ක මුහුවෙලා ගොඩනැගෙන වෙනම යථාර්ථයක්. කෙටියෙන්ම කිව්වොත් චිත්‍රපටියක් කියන්නෙ වෙනම විශ්වයක් . මේ සිනමා විශ්වය ඇතුලෙ අපිට නොයෙක් ආකාරයේ ජීවිත මූණට මුණ ගැහෙනව. මිනිස් පැවැත්ම ගැන තව දුරටත් කියවීමකට යන්න, අපිට අපි දිහා නැවත හැරිල බලන්න දොරක් ඇරල දෙනව. මූලිකව සිනමාවක කාර්ය වෙන්නෙ ඒකයි කියල මම හිතන්නෙ. ඉතාම මෑතක ඒකියන්නෙ 2019 අවුරුදේ පෙබරවාරි මාසෙ තිරගත වීම ඇරඹුව June, මලයාලම් චිත්‍රපටය නරඹන  එක මට හරි අපූරු සුන්දර අත්දැකීමක් වුණා. ඒ මලයාලම් සිනමාවට ආවේණික සොබා සෞන්දර්ය ඉතිරෙන දර්ශන තල, කණට ඉතාම ප්‍රිය මිහිරි ඉමිහිරි සංගීතය  June චිත්‍රපටය ඇතුලෙ මම උපරිමයෙන් වින්දා. මේ චිත්‍රපටය විශේෂ වන්නේ ඇයි? June කතාව නිර්මාණය වෙන්නෙ June Sara Joy කියන තරුණ ගැහැණු ළමයා  මුල් කරගෙන. පාසල් වයසේ අන්තිම භාගයෙ ඉදන් උසස් අධ්‍යාපනය ඉන් පස්සෙ රැකියාවට එන කාලය දක්වා June Sara Joy ගේ ඇස් දෙකෙන් දකින  ලෝකය තමා මේ සිනමා පටයෙන් අපි ඉස්සරහ මැවෙන්නෙ. ඉතින්  June  මේ ඇගේ කතාව!

ස්ත්‍රිය ගැන නිතරම කියැවෙන කතාව තමා ඇය කොහොමත් තේරුම් ගන්න බැරි කෙනෙක් කියන කාරණය. ඒක බොරුවක් නෙමයි. නමුත් එතන තේරුම් ගැනීමට වඩා දෙයක් තියනව. ස්ත්‍රිය ගැන සඳහන් කරන කොට ඕෂෝ නිතරම සදහන් කරන්නෙ ඇයව තේරුම් ගන්න කොහොමත්  උත්සහ කරන්න එපා කියල. ඒ වෙනුවට ඇයට ආදරය කරන්න, ඇයට හොදින් සලකන්න, අවදානය දෙන්න කියල ඕෂෝ යෝජනා කරනව. බොහොමයක් වෙලාවට පිරිමියා අතරමං වෙන තැනක් තමා එතන. මොකද පරිණාමයත් එක්ක කාලාන්තරයක් තිස්සේ පිරිමි මොළය හැඩ ගැහිල තියෙන්නෙ කරුණු සහිතව තර්කානුකූලව හිතන්න. එතනදි පිරිමි මොළය ගණිත ක්‍රමයකට වැඩ කරන විශ්ලේෂක යන්ත්‍රයකට සමාන කරන්න පුලුවන්. සියුම් හැඟීම් හදුනා ගැනීම. චිත්තවේග වලට සංවේදී වීම. මේව ඔහුට ස්වභාවයෙන්ම නුහුරු නුපුරුදු දේවල්...ඒ නිසා ස්ත්‍රිය එක්ක කටයුතු කරද්දි ඔහුට ඒ සදහා විශේෂිත වුන දැනීමක් යම් සංවේදී කමක් අවශ්‍යවෙනව. බොහෝ වෙලාවට ගැහැණිය ගේ සමහර චර්යා රටාවන් පිරිමියාට පෙන්නෙ මහ ළද බොළද තේරුමක් නැති දේවල්  විදිහට. නමුත් ඒ දේවල් ඇයට මහ මෙරක් වටිනව. උදාහරණයක් විදිහට මේ කතාවෙදි June ඇගෙ හැම පෙම්වතෙකුගෙන්ම අහන එක ප්‍රශ්නයක් තියනව. හිටිගමන් , නොහිතනම වෙලාවක ඈ මෙහෙම අහනව. 

"ට්‍රීං .. ට්‍රීං...මේ ෆොන් එක ආන්සර් කරන්නකො"

දැන් ඉතින් පෙම්වතාට සිද්ධවෙනව ෆොන් එක ආන්සර් කරනව වගේ රඟපාන්න

"හොඳයි ..හිතන්නකො. අපි බැඳල, අද තමා අපේ විසි වෙනි ඇනිවසරි එක තියෙන්නෙ. මට කියන්න දැන් ඔයා මොකද කරන්නෙ" 

බොහොමයක් පෙම්වත්තු ඒ වෙලාවට කටට එන දෙයක් කියල දානව. නමුත් ඒ අය දන්නෙ නෑ ඒ අය කියන දේවලින් ඇය ඔවුන් ගැන තක්සේරුකරුවට එන බව. ඒ අය තමන් ගැන කොච්චර දන්නවද තමන් ට කොච්චර ආදරේද කියල මනින බව ඒ අය දන්නෙ නෑ....

June කියන්නෙ ප්‍රේම චාරිකාවක්... ලං වෙන්න නැතත් දුර ඉඳන් බලා ඉන්න.. මගේ උනානම් කිය කිය හීන දකින.. ලඟින් ගියත් දවස් හතක් නින්ද යන්නැති ක්‍රෂ්මය (crush) ප්‍රේමය.. යෞවන වයසෙ නෑඹුල් සෙනෙහෙබර සිතුවිලි එක්ක පටන් අරගෙන පහුකාලීනව ජීවිතේ එක්ක ගැටෙනකොට සුරංගනා ලොවෙන් මහ පොළවට කඩා වැටිල බිඳී විසිරී යන ආදරය.. මොනදේ වුණත් ලඟින් ඉන්න.. එකිනෙකාගෙ සිතුම් පැතුම් ආශාවන් හඳුනා ගැනීම මත ගොඩනැගෙන.. අනෙකා වෙනුවෙන් ඇපවෙන කැපවෙන වගකීම් සහගත ආදරය.. මේ හැම මැද්දෙන් ඇවිදයන සුන්දර සංචාරයක් June..

මේ චිත්‍රපටය එහි අධ්‍යක්ෂ Ahammed Khabeer ගේ පළමු සිනමා නිර්මාණය විදිහට ඉතාම සාර්ථක එකක්. චිත්‍රපටය පුරාම රංගනයෙන් දායක වෙන බොහෝ දෙනා සිනමාවට ආවේණික අලුත් මුහුණු. ඒ අතරෙ මේ June Sarah Joy ගේ චරිතය රඟදක්වන Rajisha Vijayan ගේ රංගනය සුවිශේෂයි. ජීවිතේ අවධි තුනක් නිරූපණය කරන්නෙ ඇයමයි. එතනදි ඇය කිසිම විදිහක නවක බවක් නොපෙනෙන්න ඉතාම හොඳින් තමන්ගෙ කාර්‍ය කරල තියනව. සිනමාවෙ බොහෝ දුර ගමනක් යන්න පුලුවන් ලක්ෂණ ඈ දැන්ම පෙන්නුම් කරනව. 

හොලිවුඩ්, බොලිවුඩ්, ඉරාන, ජපාන, ස්වීඩන ඇතුළු ලෝක සිනමාව දැකල පුරුදු ඇහැකට නම් මේ චිත්‍රපටය මහ ලොකු දෙයක් නොවෙන්න පුලුවන්. ඒක ඇත්ත. මේක ඇතුලෙ අපි එහෙම අමුතු කතාවක් දකින්නෙ නෑ. නමුත් කතාව පුරාම උතුරා යන තාරුණ්‍ය, ආදරය අපේ හදවත් උණුහුමකින් පුරවනව. පාසල් ප්‍රේමයක් තිබුණ කෙනෙකුට තමන්ගෙ අතීතය දිහා ආපහු හැරිල බැලුවකි. අතීතයක ඉඳන් පියවරෙන් පියවර ජීවිතේ මේ වෙනතුරු ගලා ආව හැටි මැදහත් සිතකින් ආයෙත් හිතල බැලුවකි. තමන් ළඟ ඉන්න ආදරණීයයෙකුගෙ අත පෙරටත් වඩා ආදරයකින් අල්ලාගත හැකි. අමුතු කතන්දර නැති සරල සුන්දර සිනමාවක අරුමය ඒක තමයි!

කොක් රෑන

ගිගුම් හඬ දී

ඇදී යයි

වෙල් යාය මැද්දෙන්

මහව දුම්රිය 

ඉහින් කනින්

උසුලා සෙනඟ.

ඉහළ අහසේ

එක රටාවට

පියාඹායන

කොක් රෑනක සුද!

සාගරාන්තර ආලෝකය

"සාගරාන්තර ආලෝකය" , The light between ocean කියන ලෝකප්‍රසිද්ධ වුණ නවකතාවෙ ගංගා නිරෝෂනී සුදුවැලිකන්ද මහත්මියගෙ සිංහල පරිවර්තනය කියවල ඉවර වෙන්නෙ බොඳවෙච්ච ඇස් දෙකකින්..කෙළවරක් නැති මහ සාගරය මැද්දෙ බෝට්ටුවක අතරමං වෙන පුංචි බිළිඳියක්, ඈව සොයාගෙන රැක බලාගන්න දරුවන් අහිමි යුවලක්, පසු කාලීනව ඇගේ ඇත්ත අම්මාව මුණගැහුණාට පස්සෙ ඇතිවෙන සිදුවීම් මාලාව.. අවසානෙ ඇස්වලට කඳුලු ගේනව කිව්ව්වොත් ඒක බොරුවක් නෙමේ.. ආදරයට පුලුවන් ජීවිතයක් ගොඩනගන්න.. තමන් ආදරය කරනදේ අතහැරිය යුතු නම් එහෙම කරන්න..ඈතට ඈතට යන්න..අහිමිවීමේ වේදනාව උහුලා දරාගෙන ජීවත් වෙන්න... ආදරයෙ නාමෙන් මිනිස්සුන්ට මේ දේවල් කරන්න පුලුවන්! මේ කතාව පදනම් කරගෙන මේ නමින්ම හැදුන චිත්‍රපටය දෙවන වතාවටත් බලන්න නවකතාව අවසානෙ ලැබුන උත්තේජනයත් එක්කමයි..නවකතාව සිනමාවට ගේනකොට කතාව සංක්ෂිප්ත වෙලා තියන ආකාරය හඳුනාගන්න පුලුවන්.. නමුත් සිනමාපටය ඉතාම සුන්දරව ප්‍රතිනිර්මාණය කර ඇති බව කියන්න ඕන... චිත්‍රපටයෙ අවසානෙ ඉර බැහැගෙන යන දර්ශනය පසුබිමින් ඇහෙන සංගීතෙ චිත්‍රපටය අවසානෙන් පස්සෙත් ඒ හැඟීම එක්ක තව ටික වෙලාවක් නැවතිලා ඉන්න හිතෙන එකක්.. ඒක ඇතුලාන්ත නිවීමක්.. තමන්ට අයිතිවාසිකමක් කියන්න බැරි වුණත් තමන්ගෙ ආදරය සෙනෙහස ලබමින් වැඩුණු ජීවතයක් දිහා ඈත ඉඳන් බලාඉන්න මිනිසෙකුගේ සිතේ ඇතිවෙන පහන් සිතුවිල්ලක්..

මේ කතාව එකවර තල කීපයක ගමන් කරනව. එක අතකින් යුද්ධය මිනිස් ජීවිත වල සාරය උරාගන්නා හැටි, දෙමව්පියනට දරුවන් අහිමි කරන හැටි, සහෝදර සහෝදරිටන්ට එකිනෙකා අහිමි කරන හැටි ඉතා සියුම්ව විස්‍තර කරනව. එක අතකින් යුධබිමෙන් පරිබාහිරව වුණත් මිනිස්සුන්ගෙ හිත්වල කැකෑරෙන ජාතිවාදය කොයිතරම් විනාශයක් කරනවද කියන කාරණේ පෙන්නා දෙනව. කතාව ගලායන්නෙ පළමුවෙනි ලෝක යුද්ධ අවසන් වුණ කාලය පසුබිමේ. ජර්මනිය ප්‍රමුඛ සන්ධානයට එරෙහිව බහුතර යුරෝපීය රටවල් ගණනාවක් යුධවැදුනා. මේ අතර ඔස්ට්‍රියාවේ වියානා වල ඉඳන් ඕස්ට්‍රේලියාවේ පාටේජස් ගමට පැමිණෙනව ෆ්‍රෑන්ක් නම් තරුණයෙක්. නමුත් පාටේජස් වල මිනිස්සු ඔහුව හඳුනාගන්නෙ තවත් එක ජර්මන් කාරයෙක් විදිහට. ඉතින් බහුතරය මිනිස්සු ෆ්‍රෑන්ක් ට වෛර කරනව. ජර්මන් ජාතිකයන් එක්ක තියන වෛරය මිනිස්සු ෆ්‍රෑන්ක් මතින් පිටකරනව. නමුත් හැනා නොවෙයි.. හැනා කියන්නෙ ගමේ ඉන්න ධනවත්ම මිනිසා වුණ සෙප්ටිමස් පෝට් ගේ දුව. ඈ ඔහුව තේරුම් ගන්නව. ෆ්‍රෑන්ක් ඇතුලෙ ඉන්න දීප්තිමත් මනුශ්‍ය ආත්මය හැනාට මුණගැනව. ඔවුන් ආදරයෙන් බැඳෙනව. සෙප්ටිමස් පෝට් මේ සම්බන්ධයට විරුද්ධ වෙනව ඒත් විරෝධතාවයන් නොසලකා හැනා සහ ෆ්‍රෑන්ක් විවාහ වෙනව...ඔවුන්ට දියණියක් ලැබෙනව.. ඒ තමා ග්‍රේස්.. මෙහෙම ටික කාලයක් ගතවෙද්දි.. දවසක් ජාතික ආලයෙන් ඔද වැඩුණු ගම්වාසීන් පිරිසක් ඔවුන්ට පහර දෙනව.. ෆ්‍රෑන්ක් පුංචි ග්‍රේස් ව අරගෙන බෝට්ටුවක නැගල මහ සාගරේ මැද්දට හබල්ගානව..ඉන්පස්සෙ ඔවුන් ආයෙම හමුවෙන්නෙ ගොඩබිමින් සැතපුම් ගණනාවක් ඈත ප්‍රදීපාගාරයක් තියන ජානුස් ගල කියන පුංචි දූපතෙන්..

ජානුස් ගලේ වාසය කරන්නෙ ටොම් ෂර්බොන් කියන ප්‍රදීපාගාර භාරකරුත් ඉසබෙල් ඔහුගේ බිරිඳත් පමණයි. ඒ මොහොතෙ දරුවන් තුන්දෙනෙක් ලැබෙන්න ගිහින් අහිමිවුණ අවස්තාවක ඈ ඉන්නෙ. ඔවුන්ට හමුවෙන්නෙ මැරුණු මිනිසෙක් සහ කුඩා දරුවෙක් ඉන්න බෝට්ටුවක්! ඉසබෙල්ට අවශ්‍ය වෙනව ඈව හදාවඩා ගෙන තමන්ගෙම දරුවෙක් කරගන්න! මෙතනදි අපි දකින්නෙ ගැහැණියකගෙ සිත ක්‍රියාකරන්න ආකාරය. බෝට්ටුවක පැමිණි දරුවා කාගෙද කොහෙන් ආවද කියන්න කවුරුත් නෑ. හැතැප්ම ගණනාවකින් මෙහා මිනිස් වාසයක් නෑ. ඉතින් ඈට පුලුවන් දරුවා තමන්ගේම විදිහට හදාවඩා ගන්න. දරුවාට ආදරය දෙන්න, උකුළේ තියා නළවන්නෙ, පයෝධර වලින් කිරි පොවා පෝෂණය කරන්න. ඒක තමා ඇයට ඕන.. ඒත් දවසක ඒ ආදරය මහ වේදනාවක් වෙන්න පුලුවන්, ඒ වේදනාව මත තමන්ගෙ මුලු ජීවිත කාලයම ගෙවා දමන්න වේවි කියල ඈ නිකමටවත් හිතන්නේ නෑ. ආදරය එහෙමයි! 

විශාල හැදෑරීමක් ඇතුලෙ කතුවරිය මේ කතාව ගොඩනඟා ඇතිබව පැහැදිලියි..ඒ ගහකොළ පරිසරය ඈ අපූරුවට වචනෙන් චිත්‍රනය කරනව.. මුහුද ගැන කියනකොට මුහුද රැළ නගන සද්දෙ .. හුළඟෙ හෝ හෝ හඬ කණට ඇහෙනව.. ඒ සම්බන්ධව නම් ගෞරවය පරිවර්තිකාවට හිමිවිය යුතුමයි.. මුල් කතාව කියවා නැති නිසා මුල් පොතේ තියන රසයම ඒ විචිත්‍රත්වයට හානි නොකර ඈ සිංහලෙන් කියවන පාඨකයාට ලබා දීල තියනව කියල මම විශ්වාස කරනව. කියවන්න ගත්තම අතින් බිම තියන්න නොසිතීම, මොන වැඩක් තිබුණත් දවසට පිටුවක් හරි කියවීම, අවසානේ ඇස්වල ඉතුරුවන තෙතමනය ඒකට සාක්ෂි ! 

කතාවෙ එක තැනකදි ටොම් ෂර්බන්, ප්‍රදීපාගාර භාරකරු විදිහට කරන කරන කතාවක කියනව ප්‍රදීපාර ආලෝකය නොනිවී දිගටම පවත්වාගන්න තමන් උපරිම උත්සහ කරන බව. ප්‍රදීපාගාරයක් ආලෝකය විහිදුවන්නේ මුහුදේ ගමන් කරන නාවිකයන්ට තම මග නිවැරදිව දැනගන්නයි. ප්‍රදීපාගාරයට කවදාවත් තමන්ගෙ ආලෝකය ප්‍රයෝජනයක් ලැබෙන්නෙ නෑ. වෙනත් කෙනෙකුට හරි මග පෙන්වා දීල නිවී යෑමයි ප්‍රදීපාගාරයක කාර්‍ය. ආලෝකය විසින් තමන්ගෙ රාජකාරිය නිසි පරිදි ඉටුකලා වෙන්නෙ එතකොට. අවසානෙ ඉර බැහැගෙන යන දිහා බලා ඉන්න වියපත් මනුශ්‍යයාගෙ සිතේ ඇතිවුණ සිතිවිල්ලත් මෙන්න මේකයි කියල මම විශ්වාස කරනව..

The light between ocean සිනමාපටයේ රූපරාමු කිහිපයක්

අතු ගඟ

නොඑනා බැවින් 

බොහෝ අය

නොකෙළසූ බැවින්

ඉඳ හිට ආ කිසිවෙක් ද

සෙවණින් සැදි

මං පෙත් රැඳුන..

නොබිඳුනු ඉවුරු දෑලේ

උරාගෙන සරු පස

හිඹුටු, දං, බෝවිටියා

පඳුරින් සැදුන..

සුරැකී පොළෝ ගැඹුරේ

මතුවී උල්පත් සමීපයේ

ඉමිහිරිම දිය ගලන

කොයිතරම් සිහිලයි ද

මේ පුංචි අතු ගඟ

මහා ගඟකට වැඩිය...

සොබාදහමේ විස්මිත කඳුනගින්නන්

කුරසහිත සත්ත්වයන්ගේ කුලයේ සාමාන්‍ය ගෘහාශ්‍රිත එළුවන් සහ බැටළුවන් අයිති වෙන (Caprinae) උපවිශේෂයට අයිති වෙන සත්ත්වයන් කදුනැගීමට විශේෂ හැකියාවක් පෙන්වනවා. ඒ අතර ඇමරිකානු රොකී කඳුකර එළුවන් (Rocky Mountain Goats), අයිබෙක්ස් (Ibex) සත්වයන් සහ කඳු ඇසුරු කරගෙන වාසය කරන දිගු අං ඇති බැටලුවන් සුවිශේෂයි (Bighorn Sheep). ඔවුන් මිහිමත ඉන්න හොඳම කඳු නගින්නන් විදිහට හැදින්වුවත් වරදක් නෑ.  අංශක අනූවක තරම් බෑවුමක් තිබුණත් කන්දක ,ප්‍රපාතයක, තාප්පයක ඕනෑම උසකට, මතුපිට කඩතොලු වලට කුර තබමින් ඉහළට නගින්න මේ සත්ත්වයන්ට තිායන හැකියාව පුදුමාකාර එකක්! ගුරුවාකර්ෂණ බලය විහිලුවට ගත්ත සත්වකොට්ටාශයක් විදිහට මේ කඳුකර එළුවන් හඳුන්වා දෙන්න පුලුවන්..

වේල්ලක සිරස් බිත්තිය තරණය කරන ඇල්පයින් අයිබෙක්ස් (Alpine Ibex) සතුන්

උතුරු ඇමරිකානු රොකී කදුකරයට ආවේණික කදුකර එළුවන් (Rocky Mountain Goats)

දිගු අං ඇති බැටළුවන් (Bighorn Sheep)

මහපාරට.....

තැන තැන අතැර යන කුණු කන්දල් දුගඳ

යන එන දනන් ලන කෙළ පහරද නිබඳ

උසුලන හදින් උන් නිසි රිසි තැන් වලට

ගෙන යන අයුර නුඹ මහ අරුමෙකි මිතුර..

කුඩා පොකුණ

වැසි සමයට පෙර

ඔබ නික්මගිය පසුව

අහස් අග ඝන මේකුළ

මහා වැස්සක් ව ඇදහැලිණ

නොනවතී ගලා එන 

වැහිදිය බිඳෙන් බිඳ එකතුව

කුඩා පොකුණක් නිමවිණ

ඉන්පසුව

පැමිණි කිසිවෙකුගේ රුවක්

පොකුණු දිය මත ඇඳී

යළිත් මැකුණා මිසක

පාසටහන් ඉතිරිවූවේ නැත..

රත් වරළැති යුවතිය

රත් වරළැති යුවතිය

දවස දියවන සැඳෑවක

දුම්රියපොළේ වේදිකා දිගේ

ගලා යන මහ සෙනඟ මැද...

සැන්දෑග අහසේ

වළාකුල් අතර තැවරෙන

ළා රත මෙනැයි කියන්නෙම් ද

නැතිනම් ගිමතින් ගිලිහෙන

මේපල් පතක රත මෙනැයි කියන්නෙම් ද 

ඒ රත..

ඈත හිඳ බලා ඉමි

කවුළු පත් ඇරී අහසෙන්

කඩා හැළෙනා සුළඟට

අවනත නොවන රැළි කෙහෙරැළි

රැළි රැළි නඟන අන්දම..

රත් වරළැති යුවතිය

ඩිජිටල් පුළුල් තිර 

ලවුස්පීකර් වරුසාව මැද

දුර යම් නොපෙනෙනා ඉමකට

දෑස රන්දන..

ඩා බිඳු ලිහී ගිලිහෙන

කතරක උණුහුම කැන්දන

ලෝහමය කුළුණු උස් වහල මැද්දට

සිහිල් මදහාස වැසි වස්සන..

ඈත හිඳ බලා ඉමි

සුළං රළ වැදී සසැලෙන 

ඒ රක්ත වර්ණ අරුමය..

පිබිදුනු සිතින් පිරිමැද

සුළඟටම අතහරිමි

රත් කෙහෙ කැරැල්ලක් 

හෙමිහිට..

The unbearable lightness of being. පැවැත්මෙහි දරාගත නොහැකි සැහැල්ලුව (1988)

The unbearable lightness of being චිත්‍රපටය නිර්මාණය වෙන්නෙ චෙක් ජාතික ලේඛක මිලාන් කුන්දේරා ගේ, මේ නමින්ම ලියවුණු නවකතාව මුල් කරගෙන. කුන්දේරා ගැන මට මුලින්ම අහන්න ලැබෙන්නෙ මංජුල වෙඩිවර්ධන ගේ බත්තලංගුණ්ඩුව නවකතාවෙන්. එතනදි කතාවෙ ප්‍රධාන චරිතය වුණ ඇන්තනී, කල්පිටි වෙරළෙ ඉඳන් බත්තලංගුණ්ඩුව දූපතට ගමන්කරන්නේ කුන්දේරා ගේ Life in else where නවකතාවෙ සිංහල පරිවර්තනය "ජීවිතය අන්තැනක" අතින් අරගෙන. ඒ ලැබුණ ඉඟිය අනුව කුන්දේරා හොයාගෙන කියවීම කෙළවර වෙන්නෙ ඔහුගේ ලියවිලි එක්ක ආදරයෙන් බැඳෙමින්. ඔහුට අනුව අපි ජීවත්වෙන්නෙ මිනිස් පැවැත්ම ක්‍රමයෙන් කුඩාවෙමින් යන යුගයක. මිනිසා වෙනුවට ඔහුම බිහි කරගත් ආයතන වුණ දේශපාලනය, මුදල, නොයෙක් අපරාධ වලින් පිරුණු ලෝකය මිනිස් හැඟීම් යටකරගෙන නැගී හිටිනව. පැවැත්මේ මේ තත්ත්වය නිවැරදිව කියාපෑමයි ප්‍රධාන වශයෙන් ඔහුගෙ ලියවිලි වල අරමුණ වෙන්නෙ. කුන්දේරා ගේ තරුණ අවධියේදීයි කොමියුනිස්ට් රුසියාව චෙකොස්ලොවැකියාව යටත් කරගන්නෙ. මේ රුසියානු පාලනාධිකාරියට එරෙහිව චෙක් ජනසමාජයෙන් නොයෙක් විරෝධතා පැන නඟිනව. මෙන්න මේ වගේ පසුබිමකයි කුන්දේරා තමන්ගෙ ලිවීම වැඩි වර්ධනය කරගන්නේ.

චිත්‍රපටය දිහාට හැරුණොත් අපිට දැකගන්න පුලුවන් සුවිශේෂී කාරණය තමා මේක ඩ්‍රාමා/ රොමෑන්ස් වර්ගයට අයිති වුණත් සාපේක්ෂ වශයෙන් වැඩි අනුරාගික දර්ශන ගණනක් ඇතුලත් වීම. ඒ හැම දෙයක්ම කතා තේමාවට සම්බන්ධ නිසා මේ චිත්‍රපටය එරෝටික් එහෙම නැත්නම් අනුරාගික චිත්‍රපට ගණයට ඇතුලත් වෙන්න ඕන කියල මම හිතනව. නමුත් සරාගිකත්වය පසුබිම් කරගෙන විශාල ජීවන පරාසයක් මේ චිත්‍රපටයට අල්ලගන්න පුලුවන් වෙලා තියෙන්නෙ නවකතාවෙන් ලැබුණ බලපෑම නිසා වෙන්න ඇති. ඒ වගේම අනුරාගික දර්ශන ඇතුලත් රූපරාමු හැම එකක්ම ඉතාම සුවිශේෂී ආකාරයෙන් සංයමයකින් සහ කලාත්මක බවකින් නිර්මාණය කරන්න අධ්‍යක්ෂ වරයා සමත් වෙලා තියනව. 

The unbearable lightness of being චිත්‍රපටය ගොඩ නැගෙන්නෙ චෙකොස්ලොවැකියාවේ ප්‍රාග් නුවර ජීවත්වෙන තෝමස් නම් වෛද්‍යවරයා මුල් කරගෙන. ඔහු බොහොම නිදහස් සහ සරාගික ජීවිත පැවැත්මක් ඇති පුද්ගලයෙක්. ඔහු වඩා වැඩියෙන් සහ වඩාත් සමීපවම සබඳතාව පවත්වාගන්නෙ ඔහුගෙන් ප්‍රතිකාර ගත් සබීනා කියන චිත්‍රශිල්පිනිය සමගයි. මෙතනදි ඔවුන් දෙදෙනාම සමානයි. දෙදෙනාටම අවශ්‍ය ඒ බැඳීම ඒ මොහොතේ දුක නිවාලන තාවකාලික අනුරාගයක් විදිහටම පවත්වාගෙන යන්න මිස ප්‍රේම සම්බන්ධයක් විදිහට වර්ධනය කරගන්න, විවාහ වෙන්න, ළමයි හදන්න නම් නොවෙයි. අපි අහල තියන ප්‍රේමයේ පරමාදර්ශයන් රාගයෙන් තොර සඳ එළිය වගේ පරම පිවිතුරු දෙයක් වුණත් ඔවුන් ඉන්නෙ ඊට සම්පූර්ණ ප්‍රතිවිරුද්ධ අන්තයෙ. මේ අතරෙදියි අවන්හන්හලක් සේවය කරන තරුණ හුරුබුහුටි තෙරේසාව තෝමස් ට මුණගැහෙන්නෙ. එතැන් පටන් ඔහුගෙ ඇස් ඇය පසුපස හඹා යනව. ඉතා කෙටි හමුවකින් පස්සෙ ඔවුන් වෙන්වුණත් තෙරේසා ඔහුව හොයාගෙන ප්‍රාග් නුවරට එනව. ඉක්මනින්ම ඔවුන් අතරෙ ප්‍රේමයක් ඇතිවෙනව. නමුත් ඇය සබීනා වගේ නෙමෙයි. ඇය සහමුලින්ම වෙනස් චරිතයක්. ඇයට නම් සරාගිකත්වය අනිවාර්යයෙන් ප්‍රේම සම්බන්ධතාවක් ඇතුලෙ පැවතිය යුතු දෙයක්. ඒ ප්‍රේමය විවාහයකින් පරිපූර්ණත්වයට පත්විය යුතු එකක්. තෝමස්, සබීනා වගේ අය පවතින්නෙ කොහොමද කියල ඇයට හිතාගන්න බෑ. තමන්ගෙ පෙම්වතා ගනුදෙනු කරන අනෙක් ගැහැණුන්ට ඊර්ෂ්‍යා කරන, ඔහුව මුලුමනින්ම තමාට නතු කරගන්න උත්සහ කරන, ඇය ගතානුගතික පෙම්වතියක් තමයි..

"මම දන්නව, මට ඕන ඔයාට උදව් කරන්න. ඒත් මට ඒක කරන්න බෑ. උදව් කරනව වෙනුවට මම ඔයාට බරක් වෙලා. ජීවිතේ මට නම් මහ බරක්. ඒත් ඔයාට නම් ඒක පුදුම සැහැල්ලුවක්. මට මේ සැහැල්ලුව දරාගන්න බෑ. මේ නිදහස දරාගන්න බෑ.... මම ඒ තරම් ශක්තිමත් නෑ..."

මේ තෙරේසාගෙ වචන...

නමුත් ඔවුන් දෙදෙනා විවාහ වෙනව. මේ අතරෙ කොමියුනිස්ට් රුසියාව, චෙකොස්ලොවැකියාව ආක්‍රමණය කරනව. මේ දේශපාලන කුණාටුව මැද්දෙන් තෝමස් සහ තෙරේසා ස්විට්සර්ලන්තයෙ ජිනීවා නුවරට පළා යනව. මේ අතරෙ සබීනාත් ජිනීවා වල ඔවුන් ලඟම වාසය කරන බව තෙර්සා හොයාගන්නව. ඉන් පස්සෙ කතාව කොහොම ගලා යයිද..

චිත්‍රපටයෙ ධාවන කාලය පැය තුනකට ආසන්නයි. රූප රාමු අතරේ වේගයෙන් හුවමාරු වෙනවාට වඩා නිදහසේ එක් දර්ශනයක තරමක් වෙලා රැඳී ඉඳිමින් ඉවසිලිමත්ව ගලායන ස්වභාවය නිසා විය යුතුයි. විශේෂයෙන් තෙරේසා සහ සබීනා අතර සිදුවීම් පෙළ අරගන්න පුලුවන්. තරමක කාලයක් අරගෙන ඉතාම සෞන්දර්යාත්මකව ඒ දර්ශන කීපය නිර්මාණය කරල තිබුණ. ස්ත්‍රී ශරීරයක තියන සුන්දරවය බොහොම ආකර්ශණීයව සිනමාවට ගෙනාව චිත්‍රපටයක් විදිහට මම චිත්‍රපටය හඳුන්වා දෙන්න කැමතියි. ඒ වගේම සියුම් උපහාසාත්මක දේශපාලන යටිපෙළකුත් මේ චිත්‍රපටය පුරාම ගමන් කරනව. ස්විට්සර්ලන්තයේදි පිරිසක් අමතන චෙක් ජාතිකවාදියෙකුට සබීනා මෙහෙම කතාවක් කියනව. 

"ඔයා ඇයි මේ දේවල් මෙතන කියන්නෙ? එළියෙ ඉඳගෙන අනිත් අයට මේව කියන එක ලේසියි තමන්ගෙ රටට ගිහින් යමක් කරනවට වැඩියෙ." 

මේ වගේ සිදුවීම් ගණනාවක් මේ චිත්‍රපටයෙ දකින්න පුලුවන්.

The unbearable lightness of being අද්‍යක්ෂණය කරන්නෙ Philip Kaufman, ඒ වගේම දොස්තර තෝමස් ගේ චරිතය නිරූපණය කරන්නෙ සම්මානනීය නළුවෙක් වුණ Daniel Day Lewis. සිහින් කෙට්ටු ශරීරය, ඇස්වල සරාගික කපටි බැල්ම, උතුරා පිටාර නොඑයන යටපත් කරගත් සියුම් සිනහව එක්ක ඩැනියෙල් දොස්තර තෝමස් ගේ චරිතය එක්ක හොඳින් මුහු වෙනව. ඔහු ඇතුළු රංගනයෙන් දායක වුණු හැම කෙනෙක්ම තමන්ගෙ කොටස ඉතාම හොඳින් කරනව. යුරෝපිය සම්භාව්‍ය සංගීතය ආශ්‍රයෙන් නිම වුණු පසුබිම් සංගීතය, 60 දශකයෙ පරිසරය මාව මේ චිත්‍රපටයට තවත් ආකර්ශණය කරගත්ත කිව්වොත් හරි..

මේ චිත්‍රපටයෙ අවසානය මාව සෑහෙන කම්පනය කළ එකක්. ඒක සතුටු දායකද නැත්නම් දුක්බර ද නැත්නම් කොයි ආකරයෙද කියල විස්තර කරන්න බැරි හැඟීමක් ඉතුරු කරවන එකක්. ඒ අවසානය ගැන කියන්න පුලුවන් "කෑගහල හිනාවෙන්න පුලුවන් තරම් සතුටු දායක දුකක්" එහෙම නැත්තම් "අඬන්න හිතෙන තරමට දුක්බර සතුටක්" විදිහට. වැඩි විස්තර නොකරන්නෙ චිත්‍රපටය බලන කෙනෙකුට ඒ කුතුහලය තබාගැනීමට අවශ්‍ය නිසා. කොහොම නමුත් මේ "දරාගත නොහැකි සැහැල්ලුව" කියන යෙදුම මුලු චිත්‍රපටයෙම බර දරාගෙන ඉන්නව බව නම් ඇත්ත...