සුබ ගමන් Kim Ki-Duk !

 ශ්‍රේෂ්ඨ සිනමාකරු Kim Ki-Duk ගැන මේ සටහන දින කීපයක පටන් පරිවර්තනය වෙමින් තිබුණ එකක්. Covid 19 නිසා ඔහු අද (2020/12/11) මිය ගිය පුවත අහන්න ලැබෙන්නෙ නොහිතුම විදහට. ඔහුගේ මරණයත් සමග මේ සටහන බෙදාහදා ගන්න සිදුවීම ඇති කරවන්නෙ ශෝකයක්. ඒ නික්මයාමෙන් ඉතිරි වුණු හිස්තැන ඉතිහාසයේ හැමදාමත් නොමැකී තියේවි.  Kim Ki-Duk මහත්මයාණෙනි.. ලබාදුන් හැම දෙයක් වෙනුවෙන් ස්තූතියි 🖤

.....................................................................

(දකුණු කොරියානු සිනමාකරු Kim Ki-Duk, 2002 වසරේ Sense of Cinema සහ 2004 වසරේ Groucho Reviews වෙබ් අඩවි දෙක සඳහා ලබා දුන් සම්මුඛ සාකච්ඡා දෙකක සංක්ෂිප්ත පරිවර්තනය)

Kim Ki-Duk දුර්ලභ ගණයේ සිනමාකරුවෙකි. චිත්‍රපට සම්බන්ධව කිසිම ආකාරයක අද්‍යාපනයක් නොලැබූ ඔහු, පාසල් දිවිය අතරමඟ හැරදමා කර්මාන්තශාලා වලද පසුව යුදහමුදාව තුල ද සේවය කලේය. සිතුවම් කලාව ප්‍රියකල ඔහු එය වැඩිදුර හැදෑරීම සඳහා වයස අවුරුදු 30 දී (1990) ප්‍රංශයේ පැරිස් කලා පාසලට ඇතුලත් ව වීදි සිත්තරෙකු ලෙස කටයුතු කලේය. එහිදී නැරඹූ චිත්‍රපට වල ආභාසයෙන් පිටපත් රචනයට පිවිසී පසුව සිනමාපට අද්‍යක්ෂණයට යොමුව මෑතකාලීනව ලොව පුරා සිනමා සම්මාන උළෙලවල වඩාත්ම ඇගයීමට ලක්වන අද්‍යක්ෂවරයෙක් බවට පත්වීමට සමත් විය. ඔහු තම පළමු සිනමාපටය Crocodile නිර්මාණය කරන්නේ 1996 වසරේදී ය. එය සෝල් නගරයේ හැන් ගඟෙ තුළ ගිලීමෙන් සියදිවි නසා ගන්නා මිනිසුන්ගේ මළසිරුරු එකතු කරනා අත්භූත මිනිසෙකු පිළිබඳ කතාවකි. කොරියානු සමාජය පිළිබඳ ඔහුගේ නූතන සහ රැඩිකල් දෘෂ්ටිය ඔහුව බහුතර ප්‍රේක්ෂකාගරයෙන් ඈත් කර තැබුවත් එය ලොව පුරා වඩා උනන්දු සහ කුඩා රසික පිරිසක් ඔහුට උරුම කර දී ඇත. Kim Ki Duk ජාත්‍යන්තර අවධානය දිනාගැනීමට සමත් වන්නේ 1998 වසරේ නිර්මාණය කල Birdcage Inn චිත්‍රපටය හරහා ය. 2000 වසරේ තිරගත වූ ඔහුගේ The Isle චිත්‍රපටය Sundace සහ Venice සිනමා උළෙල වල ප්‍රේක්ෂකාගර කම්පනය කරලීමට සමත් විය. සුවිශේෂ සෞන්දර්ය ගුණයත් කාව්‍යමය සුන්දරත්වයත් නිසා එම චිත්‍රපටය බොහො සේ පැසසුමට ලක් විය.

ප්‍රශ්නය - Kim Ki-Duk මහත්මයා, ඔබ වරක් සඳහන් කර තිබුණා ද්වේශ සහගත බව ඔබේ සිනමාවේ ආරම්භක ලක්ෂ්‍යය වුණු බව. මේ කාරණය ඔබේ නවතම චිත්‍රපටය (2002) Bad guy වෙත බලපෑවෙ කොහොමද?

Kim Ki-Duk - මම "ද්වේශය" කියන වචනය යොදාගත්තෙ පුළුල් සන්දර්භයක් ඇතුළෙ. මම හිතනව ඔබ ඒ යෙදුම අදාළ සන්දර්භයෙන් බැහැරව අරගත යුතු නැහැ කියල. මම කතා කරන්නෙ විශේෂ ආකාරයක ද්වේශයක් ගැන. ඒක නිශ්චිත පුද්ගලයෙක් හෝ වස්තුවක් ඉලක්ක කරගත් යමක් නොවෙයි. ඒක ජිවිතය එක්ක මට දැනුණ එක්තරා හැඟීමක්. ඒක මට පැහැදිලි කරන්න බැහැ. ඒ නිසාම තමයි මම චිත්‍රපට හදන්නෙ. මට වටහාගන්න බැරි යමක් මම දකිනව,  ඒ හරහා චිත්‍රපටයක් නිර්මාණය කිරීමෙන් මම ඒ කාරණා වඩා හොඳින් තේරුම්ගන්න උත්සාහ කරනව. මම හිතනව ද්වේශයට වඩා මේ නොවැටහීම ගැන කතා කිරීම අර්ථසම්පන්නයි කියල.

ප්‍රශ්නය - Bad Guy චිත්‍රපටය හරහා ඔබ වටහාගන්න උත්සහ කලේ මොකක්ද?

KKD - මම අහන ප්‍රශ්නය තමා, හැම මනුශ්‍යයෙක්ම උපදින්නේ එක සමාන ආකරයකට නම්, සමාන අයිතිවාසිකම් ලබමින් නම්, වයසින් වැඩිවර්ධනය වීම එක්ක අපි වර්ගීකරණයට ලක්වෙන්නෙ ඇයි කියන කාරණය. බාහිර ස්වරූපය අනුව අපි විනිශ්චයට ලක්වෙන්නෙ ඇයි? ලස්සන පෙනුමක් තිබීම හෝ අවලස්සන පෙනුමක් තිබීම, යහමින් මුදල් තිබීම හෝ එහෙම නොතිබීම වැදගත් වෙන්නෙ ඇයි? මිනිසුන් විදිහට අපිව මේ මිනුම් දඬුවලින් මැනෙනව. සමාජ ස්ථර අනුව පන්ති වලට අපි බෙදෙනව. තව දුරටත් මේ විනිශ්චයන් ගෙන් බැහැරව මිනිසුන් එකිනෙකා දිහා බලන්නෙ නෑ. මට අහන්න අවශ්‍ය මේ පන්ති වෙනස්කම් වලින් තොරව සියලු දෙනාම මිනිසුන් විදිහට බාරගන්න බැරි ඇයි කියන කාරණය.

ප්‍රශ්නය - ඔබේ ප්‍රශ්නයට පිළිතුරක් ලැබුණද?

KKD - මගේ පිළිතුර, සමාජ තත්ත්වයවත්, මුදලවත්, බාහිර ස්වරූපයවත් නොසලකා මිනිසුන් සියලු දෙනා එකිනෙකාට ගරු කළයුතුයි. නමුත් චිත්‍රපටය නිර්මාණය කිරීමේදි මගෙ අරමුණ වුණේ මේ ප්‍රශ්නය ප්‍රේක්ෂකාගරය හමුවට ගෙන ඒම පමණයි. මට විශ්වාසයි ඔවුන් තමන්ගේම ආකාරයකට පිළිතුරක් සොයාගන්න බව.

ප්‍රශ්නය - බොහොමයක් ඔබේ චිත්‍රපටවල වගේ Bad Guy චිත්‍රපටයේ පවා ප්‍රධාන චරිතය නිහඬ ස්වභාවයක් ගන්නව. ඔහුට සන්නිවේදනය නැත්නම් තමන්ගේම අදහසක් ප්‍රකාශ කරන්න අපහසු බවක් පෙන්නුම් කරනව. ඔහුගෙ භාෂාව ප්‍රචණ්ඩත්වය බවයි පෙනෙන්නෙ. මොකක්ද  මේ නිහඬතාවයට හේතුව?

KKD - මගෙ චිත්‍රපට වල චරිත කතාකරන්නෙ ඉතාම අඩුවෙන්. හේතුව යම් දෙයක් ඔවුන්ව ගැඹුරින් රිදවා තිබීම. අනෙක් මිනිසුන් ගැන ඔවුන් තබා තියන විශ්වාසය බිඳවැටී ගිහින්. කවුරුන් හරි  ඔවුන්ට "මං ඔයාට ආදරෙයි" කියා තිබුණත් කවුරුත් එය ඇත්තටම අදහස් කර නැහැ. මේ බලාපොරොත්තු බිඳවැටීම ඔවුන් කතාබහ අඩු නිහඬ චරිත බවට පත්කරල තිබෙනව. ඔවුන් ඇතුළෙන් මතුවෙන ප්‍රචණ්ඩත්වය, මම කැමති ඒක එක්තරා ශාරීරික භාෂාවක් විදිහට හඳුන්වන්න. ඔවුන් ගෙ ඇතුළාන්තෙ ඉතිරිවෙලා තිබෙන තුවාල කැළැල් ලමා වියේ පටන් ඒ අය ලැබූ අමිහිරි අත්දැකීම් වල සලකුණු. උදාහරණයක් විදිහට දෙමව්පියන් අතින් කායිකව නැත්නම් වාචිකව වෙන අපයෝජන, ඒ අය අඬදබර වෙන ආකාරය බලා ඉඳීම වගේ හේතු නිසා ඇතිවෙන මානසික පීඩන අරගන්න පුලුවන්. නැත්නම් මහ මඟ පිටස්තර පුද්ගලයන් අතින් සිද්දවෙන හිරිහැර වගේ දේවල්. මේ වගේ අත්දැකීම් ලබන කෙනෙක් සෑහෙන අසරණ තැනකට වැටෙනව. කිසි දෙනෙකුට මේ දේවල් කියන්න බැහැ. ඒ වගේ අත්දැකීම් ලැබුව කෙනෙකුගෙ ඇතුලාන්තයෙ ඒ තුවාල කැළැල් ඉතිරිවෙනව. මම පෞද්ගලිකව ඒ වගේ අත්දැකීම් ලබල තියනව. ළමා වයසෙදි, මට වඩා වයසින් බාල නමුත් මට වඩා ශක්තිමත් ලමයින් මට පහර දුන්න. මට  බැරිවුණා මගෙම ආරක්ෂාව සලසගන්න. හමුදාවෙදි මට වඩා තනතුරෙන් උසස් නිලධාරීන් අතින් කිසිම සාධාරණ හේතුවක් නැතිව මම පහර ලැබුව. ඒ වගේ වෙලාවලදි මම මගෙන්ම අහගත්ත ඇයි මට මෙහෙම වෙන්නෙ කියල. මම චිත්‍රපට අධ්‍යක්ෂවරයෙක් බවටපත් වුණාට පස්සෙත් ඒ ප්‍රශ්න මගෙ ඇතුළාන්තයෙ රැඳිල තිබුණ. මම කියන්න උත්සහ කරනව මගෙ නිර්මාණ ඇතුළෙ එවැනි දේවල් මට දැනුණෙ කොහොමද කියල. 

ප්‍රශ්නය - ඔබේ චිත්‍රපටි ස්වයංචරිතාපදානාත්මක නිර්මාණ විදිහට ඔබ හඳුන්වනවද? 

KKD - Bad Guy අරගෙන බැලුවොත්, මුලින්ම කියන්න ඕන මම මේ ප්‍රධාන චරිතය වගේ මිනිස්සුන්ට ප්‍රිය නැහැ. ඒත් වතාවක් රතු එළි දිස්ත්‍රික්කයේ දි මාත් යම් කෙනෙකුත් අතර අඬදබරයක් ඇතිවුණා. ඒ මොහොතේදි මම ඔහුට වෛර කලා. නමුත් පසුව මට ඔහුව තේරුම් ගන්න උවමනා වුණා. ඇයි ඔහුට එහෙම කරන්න සිද්දවුණේ කියල හිතන්න මම උත්සාහ කලා. මේ චිත්‍රපටය ඇතුලෙත් මම මේ ප්‍රධාන චරිතය ඇතුළට එබී බලන්න උත්සහ කලා ඇයි ඔහුට එහෙම වුණේ කියන ප්‍රශ්නය විමසමින්.

ප්‍රශ්නය - ඔබේ සිනමාපට "අර්ධ භාවාත්මක" නිර්මාණ විදිහට ඔබ ඔබේ වෙබ් අඩවියේ සඳහන් කර තිබුණ. මෙයින් ඔබ අදහස් කළේ මොකක් ද?

KKD - මම අදහස් කලේ පවතින යථාර්ථය ඒ ආකාරයෙන්ම පෙන්වීමට එහා ගිය සිනමාවක් ගැන. මේ දකින්න තියන යථාර්ථයට මිනිස් සිතුවිලි සහ හැඟීම් මුහු කරන්න මම උත්සාහ දරනව.

ප්‍රශ්නය - කලින් ඔබ නිර්මාණය කල චිත්‍රපට වලට සිදුවුණා වගේම Bad Guy චිත්‍රපටයත් ස්ත්‍රීවාදීන් අතින් දරුණු විදිහට විවේචනයට ලක් වුණා නේ ද?

KKD - ඔව් ඇත්තටම, සිනමා විචාර ක්ෂේත්‍රයේ ඉන්න 90% ක් පමණ ගැහැනු මගේ චිත්‍රපටය ගැන ඍණාත්මක අදහස් පළකරල තිබුණ. චිත්‍රපටය නැරඹුව ප්‍රේක්ෂකාගරයෙනුත් 80% ක් ම ඉන්නෙ ගැහැනු අය. සිනමා විශේෂඥයන්, විචාරකයන් Bad Guy විවේචනය කරද්දි සාමාන්‍ය ප්‍රේක්ෂකයන් සුබවාදී අදහස් පළකරල තිබුණ. ඔවුන් චිත්‍රපටය තේරුම් අරගෙන තියනව. මගෙ චිත්‍රපටයෙන් මම ගැහැනු කියන්නෙ ඉතාම අවාසනාවන්ත පිරිසක් විදිහට පෙන්වා ඇති බව කෙනෙක් හිතනව නම් ඒ ඉතාම වැරදි අවබෝධයක්. ඔබ හිතනව නම් අවාසනාවන්ත කම සමාජයෙ තිබෙන එක්තරා අර්බුදයක පැතිකඩක් බව ඔබට ඇත්තටම දුෂ්ටයා (Bad guy) ට වෛර කරන්න බැහැ..

ප්‍රශ්නය - ඔබ වරක් සඳහන් කර තිබුණා චිත්‍රපටයක් කියන්නෙ එක්තරා ආකාරයකට තමන්ගෙම ඇතුලාන්තය සොයා යාමක් බව. 3 iron චිත්‍රපටයෙදි ඔබ මොකක්ද ඔබ තුළින් සොයාගත්තෙ? නැත්නම්, ඔබ හිතන විදිහට, 3 iron චිත්‍රපටය ඔබ ගැන මොකක්ද ප්‍රේක්ෂකයන්ට කියා දෙන්නෙ?

KKD - නොයෙක් ආකාරයෙ චිත්‍රපට දකින්න ලැබෙනව. සමහර චිත්‍රපට තියනව, සමහර මිනිස්සුන්ව සමාජයෙන් අතුගා දැමිය යුතු කලු චරිත විදිහට හදුන්වාදෙනව. අනෙක් පැත්තෙන් තවත් චිත්‍රපට තියනව ප්‍රේක්ෂකයන්ට සරලවම යම් කතාවක් කීමෙන් එහාට නොයන ඒව. එවැනි චිත්‍රපටත් පැවතිය යුතුයි. නමුත් මම වඩා උනන්දු චිත්‍රපටයකින් ජීවිතය කියන්නෙ මොකක් ද? පැවැත්මට මොකක් හෝ අර්ථයක් තියනව ද? මේ ලෝකය එක්තරා ආකාරයක මායාවක් ද? යථාර්ථය කියන්නෙ මොකක් ද? වගේ සාංදෘෂ්ටික ප්‍රශ්න විමසන්න. 3-Iron වගේම Spring, Summer වගේ චිත්‍රපට වල මම කරන්න උත්සාහ කලේ ඒ දෙය. ඒත් මම කිසිම විදිහකින් ඒ ප්‍රශ්න වලට පිලිතුරු සපන්නෙවත්, පිළිතුරු විදිහට මම යෝජනා කරන දේවල් සම්පූර්ණ සත්‍ය බවත් තහවුරු කරන්නෙවත් නෑ.

ප්‍රේක්ෂකයන්ට පුලුවන් ඒ දේවල් නැවතත් විමසන්න. මම විශ්වාස කරනව මගේ දෘෂ්ටි කෝණය වගේම තවත් වලංගු දෘශ්ටි කෝණ පැවතිය හැකි බව.

ප්‍රශ්නය - ඔබ ඔබ වටේ ඇති ලොකයේ පවතින නොයෙක් ආකාරයෙ අදහස් ගැන ඉතාම සවිඥානික සිනමා කරුවෙක්. 3-Iron  චිත්‍රපටයට අදහස ඔබට ලැබුණ ආකාරය පැහැදිලි කරන්න පුලුවන් ද?

 

KKD - බොහොම වෙලාවට චිත්‍රපටයකට මූලික අදහස ලැබෙන්නෙ කුඩා සිදුවීමකින්. දවසක් මගෙ නිවසේ යතුරු සිදුර උඩින් කවුදෝ දැන්වීම් පත්‍රිකාවක් අලවා ගිහින් තිබුණ. නිවසට ඇතුල් වෙන්න දොර විවර කරන්න නම් ඒ දැන්වීම ගලවා ඉවත් කරන්න ඕන. මම කල්පනා කලා මේ විදිහට යම් කෙනෙකුට මම නිවසේ ඉන්නවද නැද්ද කියන දෙය සොයා බලන්න පුලුන් නේද කියල. මම ආරම්භ කලේ ඒ කුඩා අදහසින්. චිත්‍රපටය නිර්මානය කරද්දි මම වඩා ගැඹුරින් සොයා බැලුව කෙනෙකුට පැවැත්මත් නොපැවැත්මත් අතර මායාවී තලයක පවතින පුලුවන් ආකාරය ගැන. අදෘශ්‍යමාන වීමේ ක්‍රමවේදයන් ගැන. අංශක 180ක දෘෂ්ඨි පථයෙන් එහා කෙනෙකුට සැඟවී ඉන්න පුලුවන් නේද කියන දෙය මම සිතා බැලුව. 

ප්‍රශ්නය - ඒ අදහසට අනුව චිත්‍රපටයෙ සමස්ත අර්ථය විවිධාකාරයෙන් අරුත්ගන්වාගත හැකියි. නමුත් දෙදෙනෙක් එක්ව ජීවිතයට මුහුණ දෙන්න දරන උත්සාහය චිත්‍රපටය ඇතුලෙ අපි දකිනව. ඔවුන් දෙදෙනා ගේ ප්‍රේමය යතාර්ථයෙන් පලායාමක් ද? නැත්නම් යතාර්ථය ඉක්මවා යෑමක් ද?

KKD - මම දැඩිව කල්පනාකාරී වුණා කිසිම කෙනෙක් තනි කලු චරිතයක් බවට පත් නොකිරීමට. ස්වාමියාගෙ චරිතය පවා. අවසානයෙදි මේ ප්‍රේමවන්ත යුවළ පලායන්න උත්සහ කලා නම් එතැනදි ස්වාමියා සම්පුර්ණෙයන් ඔවුන්ගෙන් බැහැර වෙනව. ඔහුට ලඟා වෙන්න නොහැකි තැනකට ඔවුන් දෙදෙනාට පිටවී යන්න ඉඩ තිබුනා. නමුත් ස්වාමියා නිවසේ සිටිද්දිම ඔවුන් දෙදෙනා ගෙ ප්‍රේමය පවත්වාගෙන යාම එවැනි තුන්ඈඳුණු බැඳීමක් පැවතීමේ හැකියාව නිරුපණය කරනව. ඉතින් මෙතැන අවසාන ජයග්‍රාහකයෙක් නෑ. පරාජිතයෙකුත් නෑ. ඔවුන් තමගේ ජීවිත ඉදිරියට පවත්වාගෙන යනව. නමුත් සුපුරුදු ආකාරයට නොවෙයි. වෙනසක් සමඟයි. ඒ් වෙනස මොකක්ද කියන දෙය මම ඔබට විස්තර කරන්නෙ නෑ.

ප්‍රශ්නය - දෙබස් ඉතාම අඩු වීම මේ චිත්‍රපටයෙ සුවිශේෂ අංගයක්. මේ චරිත නිහඬතාවය ඇතුළේ තමන්වම රිදවාගන්න බවක් නැත්තම් ඔවුන් නිහඬවම අරගල කරන ස්වභාවයක් අපි දකින්නෙ. චරිත වෙනුවෙන් වචන භාවිත කිරීමේ නිශ්ඵල බව ඔබ කල්පනා කලා ද?

KKD - දෙබස් අනවශ්‍ය නිසාමත් නොවෙයි, නමුත් මම ඒ උපක්‍රමය යොදාගත්තෙ ප්‍රේක්ෂකයන්ට ඔවුන්ට අවශ්‍ය විදිහට ඒ හිස් බව පුරවාගන්න ඉඩ තැබීමක් විදිහට. ඉතින් ඔවුන්ට පුලුවන් තමන්ගේම දෙබස් ඒ වෙනුවෙන් ආදේශ කරගන්න. තමන්ට මෙහෙම යමක් වුණොත් කොහොම හැසිරෙයි ද? නැත්නම් ඒ චරිත මොන වගේ දේවල කතා බහ කරනව ද? ආදී වශයෙන් උපකල්පනය කරන්න ඔවුන්ට පුලුවන්.

ප්‍රශ්ණය - ඔබේ චිත්‍රපටි වල, බාහිර ලෝකය ඔබ ගොඩනගන්නේ තනි මිනිසෙකුට දරාගන්න බැරි යමක් විදිහට. සමහර විට ඒ් චරිත තම තමන්ගේ සීමාවන් ගෙන් එහා ලෝකය දකින්න උත්සාහ කරමින් ඉන්නවා වෙන්න පුලුවන්. ඔබේ කාර්යය තමා මේ හැම දෙයක්ම රූප රාමුවකට අරගැනීම. මේ දෘෂ්‍යමය ගොඩනැංවීම් ගැන ඔබ දකින්නෙ කොහොම ද?

KKD -  මම හිතනව ලෝකය හැදිල තියෙන්නෙ තනි තනි මිනිසුන්ගේ දෘෂ්ටිකෝණයන් එක් වීමෙන්. මේ හැම දෙයම එක තැනකට එකතු කර බැලුවොත් දකින්න ලැබෙන්නෙ එකිනෙකට වෙනස් දෘෂ්ටිකෝණ ගණනාවක්‍. මම විශ්වාස කරනව, මිනිසුන් පොදුවෙ යම් යම් කරුණු සම්බන්ධයෙන් එකඟතාවන් ඇති කරගත්තත්, හැම කෙනෙකුටම තමන්ටම  අනන්‍ය ලෝක දැක්මක් තිබෙන බව. ලෝකය කියන්නෙ කෙනෙකුගෙන් සම්පූර්ණයෙන්ම බාහිරව පවතින යමක් නොවෙයි. මිනිසෙකුගෙ ඇතුළාන්ත දෘෂ්ටීන් අනුවයි කෙනෙකුගෙ ලෝකය මැවෙන්නෙ. ඇත්තටම ඒක මිනිස්සු ඇතුලාන්තයෙන් සටන් කරමින් ඉන්නා යමක්. මගෙ චිත්‍රපටවලිනුත් නිරූපණය කරන්නෙ ඒ් තමන් සමගම තිබෙන අරගලය. එයමයි ලෝකය සමගත් තිබෙන අරගලය. උදාහරණයක් විදිහට Sun-hwa සහ Tae-suk  චරිත දෙක අරගත්තොත් කෙනෙකුට කියන්න පුලුවන් ඔවුන් දෙදෙනා පවතින්නෙ එකිනෙකාගේ කල්පනා මාත්‍රයන් තුළ පමණක් බව. නැත්නම් ඔවුන් දදෙනොම මේ ස්වාමිපුරුෂයා තුළ මැවෙන කල්පනාවක් පමණක් බව. ඉතින් යථාර්ථය මොකක්ද කියල තීරණය වෙන්නෙ ඒගැන කතා කරන්නෙ කාත් සමගද කියන කාරණේ උඩ.

ප්‍රශ්නය - ඔබට මතෙක් කල් ලැබුණ වඩාත් තෘප්තිකරම ප්‍රතිචාරය මොකක් ද?

KKD - Spring, Summer චිත්‍රපටය ඇමරිකාවේ ප්‍රදර්ශනය කල වතාවකදි, වයස අසූ ගණනක ගැහැනියක් සිනමාශාලාවෙන් පිටවී නොගොස් කාර්යමණ්ඩලය මුණගැහිල මේ චිත්‍රපටයේ අධ්‍යක්ෂවරයාව හමුවෙන්න අවස්තාවක් ලබා දෙන්නයි ඉල්ලා තිබුණ. ඉතින් ඔවුන් ඇයව මට මුණගැහනේන සැලැස්වුව. ඇය මගේ අතින් අල්ලා ගත්ත. ඇය මියයන්න කලින් මේ අපූරැ චිත්‍රපටය දකින්න සැලැස්වීම ගැන ඇය මට ස්තූති කලා. මමත් නැවත ඇයට ස්තූති කලා.

- Extracted from Sense of Cinema and Groucho Reviews 

- Translated by hAsH-