මෙරු

පොළවක ගැඹුර තනිකම

උහුලාගන්න බැරුවද

රෑන් පිට රෑන මතුවී ඇදෙන්නේ....

අත් තටු ලැබී සිතු ලෙස

හිත් පුරා පිරි උතුරන

නිදහසද හාත්පස පියාඹා විඳින්නේ...

අන්ධකාරයෙ බබළන

රන් පාට විදුළි එළි මැද

සතුටටද ළය ගසාගෙන මැරෙන්නේ...