The Babadook - 2014

යම් දෙයකට බය වීම සැහෙන පීඩාකාරී මනෝභාවයක් බව අපි දන්නෙ අත්දැකීමෙන්ම යි. තර්ජානාත්මක යමක්, ජීවිතයෙ යම් නුහුරුදායක තත්ත්වයක් හමුවෙ බිය ජනක හැඟීම් ඇතිවෙන මේ සහජ ගති ස්වභාවය, ස්වභාවිකවම අනතුරුදායක තත්ත්වයන් ගෙන් ගලව ගන්න ආරක්ෂන ක්‍රමවේදයක් විදිහටත් සමහර වෙලාවක ක්‍රියාකරනව. Horror වර්ගයෙ චිත්‍රපට වලින් කරන්නෙ මේ සහජ හැඟීම යම් වින්දනාත්මක තලයකට අරගෙන ඒම. සමහර චිත්‍රපටයක් නිකම්ම බය කිරීමකින් කෙළවර වුණත්, කලාකෘතියක් විදිහට චිත්‍රපටයකට එතනින් එහා ජීවිත විවරණයකට යන්න පුලුවන්. 2014 තිරගත වුණු The Babadook චිත්‍රපටය මේකට උදාහරණයක්. පියා අහිමි පවුලක මවක් සහ කුඩා දරුවෙක් වටා චිත්‍රපටයෙ කතාව ගොඩනැගෙන්නෙ. මේ දරුවා කියවන පින්තූර පොතක චරිතයක් වෙන භයානක රාක්ෂයෙක් Babadook නමින් හැඳින්වෙන්නෙ. පොතෙන් එහාට තමාට මේ Babadook සැබෑවටම හමුවෙන බව පොඩි එකා කියනව. තමාගෙ මවට හිරිහැර කිරීමට එන ඔහු ගෙන් මව බේරාගත යුතු බවත් පොඩි එකා නිතර කියනව. පොඩි එකෙකුගේ මනෝ විකාර කියමින් ඒවා නොසලකන මවට, සැබෑවට එවැනි යමක් සිදුවෙන බව හැඟී යන්නෙ ඇය මුහුණ දෙන යම් අත්භූත සිදුවීම් මාලාවක් නිසා. තත්තවය ක්‍රමයෙන් හැරෙන්නෙ වඩාත් භයානක අතකට.

මේ නිවසේ පෙනී නොපෙනී යන අද්භූත ආගන්තුකයෙකුගෙ ස්වරූපයෙන් අපි දකින Babadook ගෙන් සංකේතවත් වෙන්නෙ හුදෙකලා ගැහැණියකගේ යම් යම් අඳුරු මනෝභාවක් ද නැත්නම් පියා නොමැති කුඩා දරුවෙක් ගේ අනාරක්ෂිත බවද කියන කාරණය හිතන්නෙ චිත්‍රපටයෙ ඉඩ විවර කර තබනව. චිත්‍රපටය ඇතුලෙ භාවිත කර තියෙන රූපරාමු වල අඳුරු වර්ණ, Babadook ගේ අත්භූතජනක ස්වරූපය සහ විශේෂයෙන් මේ මවගේත් දරුවාගේත් චරිත නිරූපණයන් ඒ හැඟීම තවත් තීව්‍ර කරවන්න සමත් වෙනව. ජීවිතයෙ ඉතිරි අතෘප්ති කර ස්වභාවයන් කිසිදාක කෙළවර නොවෙන බවත්, නොයෙක් ආකාරයෙ බැඳීම් (චිත්‍රපටයෙ නම් මව සහ දරුවා) ආශ්‍රයෙන් අපි එක් ආකාරයට අපි ලඟ ඉතිරි ඒ හිස් තැන් තෘප්තිමත් කර ගැනීමේ නොනිමෙන ලුහුබැඳ යාමක නිරත වෙන බවත් චිත්‍රපටයෙ වටහා ගන්න බැරි, අවසානයක් නැති අවසානයෙන් කියවෙන බව මම හිතනව. Horror රසය සමග යම් ගැඹුරක් ඇති කතා පුවතක් ඉදිරිපත් වෙන චිත්‍රපටයක් විදිහට The Babadook හඳුන්වන්න කැමතියි.

වැස්ස

අසනු ඇත ඔවුන් ඔබෙන්

ඇයි මේ තරම් ආදරේ වැස්සට?

එවිට ඔබ ඔවුන්ට 

කියන්න මෙලෙසට..

මා දුකින් සිටිනා කල

තනිකමින් හිඳිනා කල

සිපගන්න බැවිනි 

වැහි බිඳු මා කොපුල

වෙලාගන්නා බැවිනි

හිරිපොද මා සිරුර

බොහෝ මිනිසුන්ට වැඩියෙන්

මෘදුව..

දයාබරිතව..

From a short poem of Nikita Gill

Clouds (2020)

 5 Nov 2020 "ලංකා" පුවත්පත වෙනුවන්, Clouds (2020) චිත්‍රපටය ගැන ලියූ සටහන..

“බොහෝ අයට, ජීවිතයෙ තැමන්ට ලැබී තිබෙන දේවල් වල අගයක් නැහැ. සමහරු ඒ දේවල් වෙනුවෙන් සටනක නියැලිලා ඉන්න බව ඒ අය දන්නෙ නෑ. ඒත් විශ්වාස කරන්න, මම හොඳ සටන්කරුවෙක්”

එහෙම කියන්නෙ ඇමරිකානු ජාතික නව යෞවනයෙක් වුණු Zach  Sobiech. එයා උපන්නේ එක්සත් ජනපදයේ මිනිසෝටා හි සෙන්ට් පොල් වල. ඒ 1995 මැයි මාසේ තුන්වෙනිදා.

ඔහු දක්ෂතාවන් ගණනාවක් සතු වූ කෙනෙක්. තමන්ගෙ සිතුවිලි වචන බවට පෙරළන්නත්, ඒ වචන ගිටාරයක් වයමින් මිහිරට ගයන්නත් ඔහුට තිබුණෙ හොඳ හැකියාවක්. එක් අතකින්, ජීවිතය ඔහුට අසන්නන් පිනවීමට හැකි අපූරු තෑග්ගක් ලබාදෙද්දි වෙනත් යමක් ඔහුගෙන් උදුරාගෙන යමින් තිබුණා. Zach, සිරුරේ අස්ථිවල වැලඳෙන පිළිකා රෝගයකින් පෙළෙමින් සිටියා. ඔහුව පරික්ෂා කළ වෛද්‍ය වරු ඔහුට ජීවත්විමට ලබා දී තිබුණේ බොහෝම සීමිත කාලයක්. ඉතිං, Zach තීරණය කරනව තමන්ට හිමි මේ කෙටි කාලය තුළ මුළු ලොවටම ඔහු ගැන මතක හිටින යමක් කරන්න. ඔහු සතු වටිනා කුසලතාවයෙන් යමක් ලෝකයට දෙන්න.

ඒ තමයි Zach ගේ ජීවිතය ඇසුරෙන් නිමැවුණු Clouds ගීතය. එය මේ වන විට අන්තර ජාලීය ප්‍රේක්ෂකයන් 15,826,856ක් නරඹා අවසන්. ක්‍රමයෙන් බලාපොරොත්තු විරහිතව ජීවිතයේ අගාධ අඳුරට ඇද වැටෙමින් ඉන්න මොහොතක ආදරය විසින් ඔහුව ඔසවා ගන්න ආකාරය යි මේ ගීතයෙන් කියවෙන්නෙ

නව යෞවනය, ජීවිතය ගැන නැවුම් හැඟුම් ඇති කරවන කාලයක්. අත්තටු ලබල අහසේ පියාසරන නිදහස් සිතුවිලි හදවතින් මතුවෙන වයසක්. ආදරය, මේ යෞවනයෙන් වෙන් කරන්න බැරි යමක්. ඒ තරම් මේ වයසට ආදරය සුන්දර අත්දැකීම්ක්. Zach ට පමණක් මෙයින් ගැලවෙන්න පුලුවන් ද. Amy ඔහුගේ සිහින යුවතිය. ඔහුගේ ප්‍රේමය. එකම පාසලේ ඉගෙනුම ලබන Zach ගේ හිත සුරූපී Amy වෙත ඇදී යන්නෙ නිරායාසයෙන්. එකිනෙකා ගැන ඇතිවෙන සියුම් ආකර්ශණය යෞවන ආදරයක් බවට හැරවෙනව. ඔහු ගෙවමින් ඉන්නෙ කොයි ආකාරයේ දුක්බර ජීවිතයක් ද යන කාරණය දැන හිටියත් ඒ කිසි දෙයක් නොතකා Amy ඔහුට ආදරය කරනවා. ඒ කිසිවක් ඇගේ ආදරයට බාධාවක් කරගන්නෙ නෑ. ඇය ආදරය කරන්නෙ ඔහුගේ කැළැල් වලටත් එක්කමයි.

අනෙක් අතින් Sammy. බාල වයසෙ පටන් Zach ගේ හොඳම මිතුරිය ඇයයි. ඔහු ලියන ගී පද මුලින් කියවන්නෙ Sammy. ජීවිතයේ ඕනෑම දුකකදි ඔහු ලඟ ඉන්න හිතවතිය ඇය. මේ දෙන්නා අතර රහස් නැහැ. ඒත් වඩා දුක සැප බෙදාගන්න ළඟම මිතුරිය විදිහට ඇය, සියුම්ව සහ අප්‍රකාශිතව ඔහුට ප්‍රේම කරනව.

සැබෑම Zach  Sobiechb මිය යන්නෙ 2013 මැයි මාසේ 20වෙනිද. වයස 18 සම්පූර්ණ කර දින 13කින්. ඔහුගෙ මරණයත් එක්ක Clouds ගීතය අන්තර්ජාලය ඇතුළෙ විශාල ජනප්‍රියත්වයක් ලබනව. Billboard ගීත දර්ශකයේ ඉහළ ස්ථානයකට එනව. සංගීත ලෝකයෙ දිදුළන තරු කීපදෙනෙක් ඔහුගෙ Clouds ගීය නැවත ගායනා කරනව. කෙටි ජීවිත කාලයක වුණත් කෙනෙකුට කොයිතරම් විශාල දෙයක් ලෝකය වෙනුවෙන් කළ හැකිද.. ඒ ඔහු තමන්ගෙ ජීවිතයෙන් දෙන ආදර්ශය. ඔහුගෙ පවුල, අස්ථි පිළිකාවෙන් පීඩා විඳින දරුවන්ට උපකාර කිරීමේ අරමුණෙන්, Zach නමින් අරමුදලක් පිහිටුවනව. ඩොලර් මිලියන ගණනක මුදල් එයට එකතු වෙනව.

“මට පමණක් නොවෙයි. අපි හැමකෙනෙකුටම ඉතිරි වෙලා තියෙන කාලය සීමා සහිතයි. ඉතින් මට, මගෙ කාලය ඇතුලත කරන්න උවමනා වුණු දෙය බොහොම සරලයි. මට උවමනා වුණා අනෙක් අයට සතුට ලබාදිය හැකි යමක් කරන්න.  ඉතිං මම හිතනව මගෙ කතාව උදව්වක් වෙන බව, ජීවිතය හොඳින් ගත කරන්න නම්, ඔබ මැරෙන බව වටහා ගන්නකම් ඉන්න එපා”. ඒ තමයි Clouds ගීතය නිමවූ Zach  Sobiechb වචන.

දැන් Zach  Sobiechb ගේ Clouds ගීතය ඇතුළත්ව සිනමාපටයක් නිර්මාණය වෙලා. ඒ සිනමාපටය Clouds. චිත්‍රපටය  2020 ඔක්තොබර් 16 දින මුදාහරින්නෙ Disney සමාගම විසින්. Clouds අධ්‍යක්ෂණය කරන්නෙ මෑතක ඉතාම ජනප්‍රිය වුණු වගේම යෞවන ප්‍රේමය තේමා වුණු Five Feet Apart අධ්‍යක්ෂණය කළ Justin Baldoni විසින්.

Clouds චිත්‍රපටයෙන් දැක්වෙන්නෙ Zach ගේ ජීවිතයේ අවසන් වසර කීපය. ඔහු තමන්ගේ දෙමව්පියන්, හිත මිත්‍රයන් සහ ඔහු ආදරය කරන අය සමග අවසාන මොහොත දක්වා ජීවිතය ගෙන යන ආකාරය ගැන. ක්‍රමයෙන් තමන් වෙළාගනිමින් ඉන්නා මරණයේ අඳුරු සෙවණැලි වලට එරෙහිව ඔහු සටන් කළ ආකාරය ඒ මුළු චිත්‍රපටයට පුරාම ලියවෙනවා.

එය ජීවිතය තම ඇඟිලි අතුරින් ගිලිහී යන බව දැනහුන් යෞවනයෙකුගේ ජීවිතය අප වෙත දිගහරින විචිත්‍ර සිනමාපටයක්.

 හෂාන් රන්දික ඩයස්

Edit by - Sisira Yapa

Dead man walking (1995) - ආගම, ආධ්‍යාත්මය, සදාචාරය

 "ආගම" සහ "ආධ්‍යාත්මිකත්වය" බැලූ බැල්මට බොහොම එක සමානව පෙනුණත් මේ දෙක වෙනස් කාරණා දෙකක්. ආගම, මූලික වශයෙන්, සමූහයක් විසින් අනුගමනය කරන, පොදු ඇදහිලි, විශ්වාසයන්, සිරිත් විරිත්, පුද පූජා සහ ඒ සමග බැඳුණු සංස්කෘතිකාංග එක් රැස් කරගත් ආයතනික ස්වභාවයකින් ක්‍රියාකාරී වෙන යමක්. ආගමක ප්‍රධානම ලක්ෂණය, මිනිස් ස්වභාවයෙන් ඉහළට නැඟුණු, සහ සියලු දේ ගැන අධිපතිත්වය දරන යම් අදෘශ්‍යමාන බලවේගෙයක් පිළිබඳ විශ්වාස තැබීම සහ ප්‍රශ්න කිරීමකින් තොරව එය ඇදහීම. මේ තමා ආගමකට ඇතුළත් වෙන්න තියන මූලිකම කොන්දේසිය. මේ තනි තනි සහ විසිරුණු අදහන්නන් එකට එකතු කර ගැනීමෙන් සමූහයක් විදිහට වඩා බලවත්ව සහ එකිනෙකා අතර සහයෝගිතාවයකින් පවතින්න පුලුවන් කම ලැබෙනව. ඇදහීම, විශ්වාසය "ආගම" නම් ආයතනයක් බවට පත් වෙන්නෙ එහෙම. ආදි කල්පිත විශ්වාසයන් මත පදනම් ව, යම් පුරෝගාමී ශාස්තෲවරයෙක් විසින් දේශනා කරන ලද, ධර්මය, ලෝකය, මිනිස් පැවැත්ම පිළිබඳ අදහස්, පුද පූජා ක්‍රම පවත්වාගෙන ඒම සහ ප්‍රචාරණය කිරීමෙන් "සාමූහික බලය" ආරක්ෂා කරගැනීම "ආගම" නම් ආයතනයෙ මූලික කාර්‍යය වෙන්නෙ. ඒ නිසා ආගම සමාජීය සහ සම්මුතික, පොදු එකඟතාවයන් මත ගොඩනැගුණු යමක් විදිහට හඳුන්වන්න පුලුවන්.

"ආධ්‍යාත්මිකත්වය" ගැන කාලෙන් කාලෙට විවිධාකාර අදහස් පළවුණත්, ඒ ගැන නිශ්චිත අර්ථකථනයක් තවම නැහැ. අපේම අත්දැකීම සහ යම් කියවීමකින් අපිට ඒ ගැන සංසන්දනාත්මකව යම් අදහසක් ගන්න පුලුවන්. "ආගම" සමාජ කාරණාවක් වුණත් "ආධ්‍යාත්මය" පුද්ගලබද්ධයි. මේ මොහොතේ සැබෑ ජීවන අත්දැකීමට නිරාවරණය වීම සහ වඩා උත්තරීතර මනුශ්‍යභාවය ගැන සංවේදීතාව ආධ්‍යාත්මිකත්වයයි කියන්න පුලුවන්. "ආගම" සිරිත් විරිත් සහ සංකෘතීන් පිලිපැදීමට මුල්තැන දෙද්දි "ආධ්‍යාත්මිකත්වය" තමන්ගේම සිතුවිලි ගැන අවබෝධයත්, චර්‍යාවන් ආස්‍රයෙන් මනස ක්‍රියාත්මක වෙන ආකාරයත් ගැන සොයාබලන්නත් අවධානය දෙනව. ඒ වුණත් ආධ්‍යාත්මිකත්වය ට නිශ්චිත ප්‍රතිපදාවක් නෑ. ආගම ඇතුලෙ දි ස්වර්ගය, නිවන වගේ අවසාන නිශ්ටාවක් පොරොන්දු වෙන්නෙ නෑ. "ප්‍රඥාවන්තයෙකුගෙ අඩිපාරෙ ගමන් කලාට ප්‍රඥාවන්තයෙක් වෙන්න බෑ" මත්සුවෝ බැෂෝ ගෙ මේ කියමනේ සඳහන් වෙන ආකාරයට එය තමන්විසින් තමන්ගෙම  චින්තනය මෙහෙයවා පහදවාගත යුතු මානසික මට්ටමක් මිස අන්‍ යමක් නොවෙයි. 

ආගම තුළම කෙනෙකුට එහි උගන්වන වටිනාකම් අනුගමනය කරමින් ආධ්‍යාත්මික ජිවිතයක් ගත කරන්න බැරිද? නැත්නම් ආගමෙන් තොරව කෙනෙකුට ආධ්‍යාත්මිකව පවතින්න පුලුවන් ද යන කාරණය සෑහෙන විවාදාපන්නයි. ආගමෙන් තොරව නමුත් කෙනෙකුට වඩා අර්ථවත් ජීවිත පැවැත්මක් වෙනුවෙන් ශ්‍රාස්තෲවරුන්ගෙ ඉගැන්වීම් වලින් ආලෝකයක් ලබන්න් පුලුවන්ද, නැත්නම් ආගමෙන් තොර වුණු බව කියන කෙනෙක් හොඳ නරක ගැන සාදාචාරාත්මක තීරණයකට එන මොහොතෙ ඔහුට නොදැනි හොඳ නරක පිළිබඳ ආගමික ඉගැන්වීම් ඔහුට බලපෑමක් කරනවද කියන කාරණා අපිට පෙරළා ප්‍රශ්න කරන්න පුලුවන්.

Dead man walking (1995), ආගම, ආධ්‍යාත්මිකත්වය සහ සදාචාරයත් මේ අතර ඇතිවෙන සංවාද, විසංවාදයනුත් පෙන්වාදෙන ඉතාම සංවේදී සිනමාපටයක්. මරණ දඬුවමට නියම වුණු සිරකරුවන්ට ආධ්‍යාත්මික මඟ පෙන්වන්නියක් සහ මරණීය දණ්ඩයට එරෙහි සමාජ ක්‍රියාකාරිනියක් වුණු හෙලන් ප්‍රිජන් නම් ඇමරිකානු ජාතික කන්‍යාසොයුරියකගෙ සැබෑ ජීවිත අත්දැකීම් ආශ්‍රයෙන් ලියැවුණු Dead man walking කෘතිය පදනම් කරගෙනයි චිත්‍රපටය නිර්මාණය වෙන්නෙ. (සිරකරුවෙක් මරණ දඬුවම ලබාදෙන්න ගෙන යද්දි බන්ධනාගාර නිලධාරීන් "Dead man walking" කියමින් අපහාසාත්මකව හඬ නගනව. මේක ඔවුන් අතර පවතින සිරිතක්)

මැතිව් පොන්සිලොට්, තරුණයෙක් වෙඩි තබා ඝාතනය කිරීමටත්, ඔහුගෙ පෙම්වතිය දූෂණය කර මරා දැමීමටත් වරදකරු වී මරණ දණ්ඩනය නියමවූවෙක්. මැතිව් ලිපියක් මාර්ගයෙන් තමා වරදක් නොකල බව කියමින් මරණ දඬුවමෙන් බේරාගන්නැයි හෙලන් ප්‍රිජන් කන්‍යා සොයුරිය ගෙන් ඉල්ලා සිටිනව. ලිපියට ප්‍රතිචාරයක් ලෙස මැතිව් හමුවන හෙලන් සොයුරිය තමන් හඳුනන තීඥයෙකු ගෙ මාර්ගයෙන් ඔහුට උදව් කරන බවට පොරොන්දු වෙනව. ඉක්මණින්ම ඇය වටහ ගන්නව මැතිව් ඉතාම නොහික්මුණු ගති ඇති, ප්‍රියතාවයක් ඇති නොකරන, කලහකාරී මනුශ්‍යයෙක් බව. අනෙක් අතින් ප්‍රිජන් සොයුරිය මරා දැමුණු යුවල ගෙ දෙමව්පියන්ගේ වෛරයට ලක්වෙනව. ඇය දෙවියන් පවා පිලිකුල් කරන, මිනිසෙකුට වඩා යක්ෂයාට සමීප වුණු කෙනෙක් වෙනුවෙන් පෙනී සිටින බවත්, ඇය ආගමටත් නිග්‍රහයක් බවත් ඔවුන් කියනව. හෙලන් ඔවුන්ට අනුකම්පා කරනව. ඔවුන් සිටින තත්ත්ව ඇය තේරුම් ගන්නව. නමුත් මැතිව් වෙනුවෙන් සටන ඇය දිගටම ගෙන යනව.

පල්ලියෙන් ඇයට අවවාද කරන්නෙ මැතිව් කිතුණු දහමට අනුගත කරගෙන සිත් හැරුණු යහපත් කිතුණුවෙක් විදිහට මරණයට මුහුණ දෙන්න ඔහුව සූදානම් කරන්නැයි කියමින්. එහෙත් ඇය ඔහුව ආගමික මිනිසෙක් බවට පත්කරනවා වෙනුවට ඔහුගේ නොහික්මුණු ගති ස්වභාවයන් ඔහුටම තේරුම් ගන්න ඉඩ හරිනවා. තමන් වරදක් කර තිබෙයි නම් නොබියව එය පිළිගන්න ඔහුගෙ මනස සූදානම් කරනව. ඇය ඔහුට කාරුණික වෙනව, සැබෑම ආදරයෙ ප්‍රතිරූපය තමන් තුළින්ම ඇය ඔහුට පෙන්වා දෙනව. ඒ තමයි හෙලන් සොයුරිය ගෙන් ඔහුට ලැබෙන ආධ්‍යාත්මික මඟ පෙන්වීම. 

හෙලන් ප්‍රිජන් කන්‍යා සොයුරිය ගේ චරිතය Susan Sarandon සහ මැතිව් පොන්සිලොට් ගේ චරිතය Sean Penn විසිනුත් රඟ දක්වනවා. Susan එම රංගනය වෙනුවෙන් ඔස්කාර් සම්මානයෙන් පිදුම් ලබනව. Sean penn සම්මානයට නිර්දේශ වෙනව. ඔවුන්ගෙ රඟපෑම්, මුහුණෙන් පලවන ඉතා සියුම් භාවයන් ඒ රඟපෑමක් දැයි සිතාගත නොහැකි තරම්. මරණයට දින පැය නියම වුණු මිනිසෙක් ගෙ මුහුණ අපිට දකින්න ලැබෙන්නෙ කොයි ආකාරයෙන්ද ? සමාජ සම්මතයන් නොතකා, ජේසුස් වහන්සේගේ ජීවිත ආදර්ශය අනුගමනය කරමින්, මිනිසුන් අතර ඉතාම පහත් කරනු ලැබූ මිනිසෙකුටත් එක සමානව ආදරය කරන ගැහැණියකගෙ දෑස කොයිතරම් දයාබරිත ද? Sean සහ Susan තමන්ම ඒ චරිත බවට පත්වෙමින් චිත්‍රපටය තුල ජීවමාන වෙන බව කිව්වොත් වඩා නිවැරැදියි. Dead man walking පිටපත ලියා අද්‍යක්ෂණය කරන්නෙ සුප්‍රසිද්ධ හොලිවුඩ් නළු Tim Robbins (Shawshank Redemption, Jacobs Ladder, Mystic River) Robbins නලුකමට පමණක් නොවෙයි අධ්‍යක්ෂණයටත් එකසේ දක්ෂයෙක් බව මේ චිත්‍රපටය ඔප්පු කර පෙන්වනවා. Roger Deakins ගෙ Cinematography කරණයත් චිත්‍රපටයට තවත් ආලෝකයක් අරගෙන එනවා.

Dead man walking චිත්‍රපටයෙ සංගීතය සෑහෙන සුවිශේෂී එකක්. චිත්‍රපටයෙ පසුබිම් සංගීතය විදිහට බොහෝතැන් වල අපිට ඇහෙන්නෙ ඉන්දියානු සම්භාව්‍ය සංගීතයක්. නුසරත් ෆටේ අලි ඛාන් සහ රාහත් ෆටේ අලි ඛාන් යන පිය පුතු දෙපළ ගේ අසමසම ආලප් ගායනාවන් චිත්‍රපටයේ ඒ සිදුවීම් වල ශෝඛ රසය තවත් තීව්‍ර කරන්න සමත් වෙනව. Pearl Jam සුප්‍රසිද්ධ රොක් සංගීත කණ්ඩායමේ ගායක Eddie Vedder ගේ ගීයකුත් ඉන්දියානු සංගීතය සමග මුසුව චිත්‍රපටයට ඇතුළත් වෙනව. ඉන්දියානු කව්වාලි නාදයත් ඇමරිකානු ග්‍රන්ජ් රොක් හඬත් එකට හමු වෙන දුර්ලභ අවස්ථාවක් විදිහට Dead man walking හඳුන්වාදෙන්න පුලුවන්.

මරණ දණ්ඩනය ක්‍රියාත්මක කිරීමෙ තියන සාදාචාරාත්මක බව චිත්‍රපටයෙන් ප්‍රශ්න කරනව. වරදක් කිරීම දඬුවමට හේතුවෙන බව නොදන්නා කෙනෙක් නෑ. කෙනෙක් යම් වරද කරන්නෙ මොහොතක අතපසු වීමකින්,  නැත්නම් හදිස්සි ආවේගයෙන් ඒ සුලු මොහොතක් වෙනුවෙන් මිනිසෙකුට ජීවිතය අහිමි කරවීම කොයිතරම් සාධාරණ ද? අනෙක් කාරණාව ඇමරිකාවේ බොහෝ වෙලාවට මරණ දඬුවම ලබන්නෙ හොඳ නීතිඥවරයෙකුගෙ සේවය ලබාගන්න තරම් මුදල් නැති දුප්පතුන් සහ කලු ජාතිකයින්. සමාජයෙ අඳුරු සහ පහත් ස්ථරය විදිහට මේ අය අනන්තවත් අසාධාරණ‍යට ලක්වෙනව. (මෑතක George Floyd සිදුවීම) මේ අය වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්නෙ කවුද? දඬුවම් ලබන්නෙ නීතියෙ සහයක් නැති අහිංසකයෙක් නම් (උදාහරණ Just Mercy චිත්‍රපටයේ සිදුවීම ) ඒ පාපය ආපසු හරවන්නෙ කොහොමද? දතට දත ඇසට ඇස, බයිබලයේ පුරාණ ගිවිසුමේ මෝසෙස් ගේ නීතිය වෙනුවට සමාව දීම සහ සිත් හැරීම මුල් කරගත්ත නව ගිවිසුමේ ජේසුස් වහන්සේගේ ඉගැන්වීම වෙනුවෙන් හෙලන් ෆ්‍රීජන් සොයුරිය මරණ දඬුවමට එරෙහිවෙන්නෙ  ඒ නිසා.

චිත්‍රපටයෙ අවසානය ඉතාම හද කම්පා කරවන සුලු එකක්. බොහො වෙලාවට කෙනෙකුට Green Mile චිත්‍රපටය මතක් වීම වලක්වන්න බැරි වේවි. සංස්ථාපිත ආගම නියෝජනය කරන සහ එහි වටිනාකම් වඩාත් මානුෂික ආකාරයෙන් ක්‍රියාත්මක කරන හෙලන් කන්‍යාසොයුරියට ආගම ගැන හැඟීමක් නැති මිනිසෙකුට ආවෙගයෙන් තොරව නිදහස් සහ විවෘත මනසකින්, ආදරය ලැබුවෙකුගෙ තෘප්තිමත් බවින් මරණයට මුහුණ දෙන්න සූදානම් කල හැකිද. නමක් දෙන්න බැරි, රොමාන්තික බවක් හෝ අනුරාගික බවක් ගෑවී නැති, ඔවුන්ගෙ මානුෂික බැඳීම අපිට කියා දෙන දේවල් කොයිතරම් ද.

ප්‍රසිද්ධිය සහ මිතුදම - Fame and Friendship

Fame and Friendship by Henry Austin Dobson

ප්‍රසිද්ධිය නම් මළ මිනිසෙකුගෙ අහරකි

නැත මට ප්‍රියතාවයක් එවන් යමකට..

එකදු මුදුවදනකුත් නො ඇසෙන

නිහඬ සොහොන් කොත් යට හිඳ‍ගෙන

අනුභව කරති මිනිසුන් එය

සිරගතව අඳුරු කුටි තුළ..

එහෙත් එවැන්නක් නොවේ මිතුදම ....

පිරී යනු ඇත සොම්නසින් ඔබ හද

ගීයකින් ගයන්නට හැක ඔබට ඒ ගැන..

නික්ම ගියමුත් මිනිසෙක් මෙලොවින 

මිය නොයනු ඇත මිතුරෙකුගෙ මතකය තුළ

ළබැඳි හදින් ඔහු ගුණ සමරන

අත්වැරදි ඔහු අතින් සිදු වූ

සියල්ල අමතක කර දමන!

බිතෝවන් ගේ සදාතනික ප්‍රේමවන්තිය - Immortal Beloved (1994)

 වර්ෂ 1827 මාර්තු 26 වන දා, වයස 56 ක් වුණු ඔහු ඇඳේ වැතිරී සිටියා. අක්මාවේ හටගෙන තිබුණු රෝගී තත්ත්වයක් හේතුවෙන් ඔහු සිටියේ ඉතාම අසාධ්‍යව. ජීවිතය ක්‍රමයෙන් ඔහු වෙතින් පලා යමින් තිබුණා. තමන්ගේ අවසාන මොහොත අත ලඟ බව ඔහුට දැනෙන්න ඇති. හිතවතුන් කීප දෙනෙක් ඒ අවස්ථාවෙදි ඔහු වටා වටවී සිටියා. හවස් යාමයෙදි අහස අඳුරු පැහැ වුණේ වැස්සක් අතලඟ බව කියමින්. එක්වරම අකුණක් පිපුරුණේ මහ හඬක් නංවමින්. ඔහු තමන්ගෙ දකුණු අත ඉතාම වැර වෑයමෙන් නමුත් ඉහළට එසෙව්වා. ඊළඟ මොහොතේ ඔහුගෙ අවසන් හුස්ම වාතලයට මුහුවුණා. ලුඩ්විග් වෑන් බිතෝවන්, බොහෝ දෙනා හඳුනන ආකරයට, බිතෝවන් නම් ඒ බටහිර සංගීතයේ යුග පුරුෂයා සදහටම දෙනෙත් පියාගත්තා. 

බිතෝවන් ගේ මළගම වෙනුවෙන් මහ විසාල ජනගංගාවක් ඔස්ට්‍රියාවේ වියානා නුවරට එක් රැස් වුණා. නගරයේ වීදි මං මාවත් අතුරු සිදුරු නැතිව පිරී ගිහින්. දස දහසකට අධික ජනතාවක් බීතෝවන් ගේ මළගමට සහභාගි වෙන්න වියානාවට එක්‍ රැස් වුණු බව ඉතිහාසයෙ සඳහන් වෙනව!

බිතෝවන් මේ තරම් විශාල ජනප්‍රියත්වයක් දිනාගන්න සමත් වෙන්නෙ කොහොමද? ඒ ප්‍රශ්නයට පිළිතුර සැඟවිලා තියෙන්නෙ ඔහු නිමැවූව සංගීත නිර්මාණයන් තුළමයි. බටහිර සංගීතයේ යුග බෙදීමට අනුව බීතෝවන් සම්භාව්‍ය යුගය (Classical age,  1730 - 1820, මෝට්සාට්, හයිඩ්න්, බාක්, ෂූබර්ට් වැනි අය අයිති වන යුගය) සහ අරුමැසි යුගය (Romantic age, 1800 - 1910, ෂොපෑන්, බ්‍රාහ්ම්ස් වැනි අය අයිති වන යුගය) යන මේ යුග දෙකටම අයිති වන සංගීතඥයෙක්. ඔහුගේ නිර්මාණයන් අරුමැසි යුගය බිහිවෙන්න විශාල දායකත්වයක් දැක්වූ බව හැඳින්වෙනව. බිතෝවන් ගේ 5 වන සංගීත සංධ්වනිය ලෝකයෙ වැඩිම වාරගණනක් වාදනය වූ සහ එදා මෙදාතුර බිහිවුණු විශිෂ්ටතම සංගීත සංධ්වනිය විදිහට පිළිගැනෙනව. ඔහුව සලකන්නේ බටහිර සංගීතයේ වඩාත් මිනිස් හැඟීම් වලට සමීප සහ විචිත්‍රවත් නිර්මාණ බිහි කල තැනැත්තා වශයෙන්. මිනිසෙකුට තමන්ගේ සහජ කුසලතාවන් කොයිතරම් අසාමාන්‍ය තලයකට දියුණු කල හැකිද කියා පෙන්විය හැකි උදාහරණයක් බිතෝවන්. 

බිතෝවන් උපත ලබන්නෙ වර්ෂ 1770 දෙසැම්බර් 16 වෙනිදා ජර්මනියේ බොන් නගරයේ දි. බිතෝවන් ගේ සීයා බොන් නගරයේ සුප්‍රසිද්ධ සංගීතඥයෙක්. බිතෝවන් ගේ පියාත් සංගීතඥයෙක් නමුත් ඔහු වඩා ප්‍රසිද්ධ වුණේ බීමත්කමට. බිතෝවන්ට කැස්පාර් සහ ජොහාන් නමින් සහෝදරයන් දෙදෙනෙක් සිටියා. බිතෝවන්, මොසාට් මෙන්ම ලමා විස්මයක් බවට පත්කර ප්‍රසංග පවත්වා මුදල් ඉපැයීමට පියාට වුවමනා වුණා. නමුත් ඔහු හිතූ තරම් සාර්ථකත්වයක් බිතෝවන් ලබාගත්තේ නැහැ. මේ නිසා දැඩිව කෝපයට පත්වුණු පියා පුංචි බිතෝවන්ට නිතර පහර දුන්නා. කාමරයක සිරකර තබා පියානෝ වාදනය ඉගෙනීමට බල කලා. මේ නිසා බිතෝවන් ගේ ලමා විය සෑහෙන දුක්බරිත සහ පීඩාකාරී එකක් වුණා. 

යුරෝපයේ සංස්කෘතික සහ සංගීත මූලස්ථානය වුණු ඔස්ට්‍රියාවේ වියානා නුවර නැවතී සංගීතය හදාරන්න ඉතාම ළාබාල වයසේ දී ම බිතෝවන් ට අවස්ථාවක් ලැබෙනව. මේ නිසා ඔහුගෙ දෙමව්පියන් ඔහුව පාසල් අද්‍යාපනයෙන් ඉවත් කර පූර්ණවශයෙන් සංගීතය ඉගෙනීමට යොමු කරනවා. 

සංගීත විද්‍යාලයේ දි දවසක් හරි අපූරු දෙයක් සිදුවෙනව. ඉතා උනන්දුවෙන් සංගීතය හැදෑරූ කුඩා බීතෝවන් ගේ පියානෝ වාදනයක් එවකට යුරෝපයේ සංගීත  විශිෂ්ටයා වුණු මෝට්සාර්ට් ට අහන්න ලැබෙනවා.

"හොඳට බලන්න මේ දරුවා දිහා. දවසක මුළු ලෝකයම ඔහු ගැන කතා කරාවි"

මෝ'ට්සාට් ඒ මොහොතේ පැවසූ බව සඳහන්! 

මවගේ මරණය හේතුවෙන් බොන් නගරය එන බිතෝවන් නැවත වියානාවට පැමිණෙන්නේ මෝ'ට්සාට් ගේ මරණින් පසුව.  ඒ මොහොතේ යුරෝපයේ සංගීත ක්ෂේත්‍රයේ ප්‍රමුඛයා යන නාමය ලැබුවේ ජෝෂප් හයිඩ්න්. බීතෝවන්, හයිඩ්න් යටතේ තවදුරටත් සංගීතය හැදෑරීමට යොමුවෙනවා.

නිර්මාණකරුවෙක් විදිහට ඔහු තමන්ගේ මුල්ම ස්වතන්ත්‍ර පියානො වාදනය ඉදිරිපත් කරන්නෙ 1795 දී. එය ඉතාම ජනප්‍රියත්වයක් ලබනවා. ඒත් සමග බීතෝවන් වියානාවේ උසස් සමාජයේ ගෞරවාදරය ලබාගැනීමට සමත්වෙනවා. 1800 දි වියානා නුවර රාජකීය රඟහලේදී තමන්ගේ මුල්ම සංධ්වනිය ඉදිරිපත් කරන බිතෝවන් ගේ ජනප්‍රියත්වය යුරෝප පුරා පැතිරීයනවා. විශිෂ්ටත්වය කරා ක්‍රමිකව ලංවෙන ඔහු මෝ'ට්සාට්, හයිඩ්න් වැනි අයගෙන් පසු ඒ තත්ත්වයට පැමිණිය හැකි අයෙකු විදිහට හඳුනාගැනෙනවා.

මිනිසුන් ආශ්‍රයේදි බිතෝවන් දැක්වූයෙ ඉතාම සීමාකාරී බවක්. සමාජ ආශ්‍රය ඔහු ප්‍රිය කලේ නෑ. ඔහු නිතරම මිනිසුන් සමග කලහයන් ඇති කර ගත්තා. ඉක්මනින්ම කෝපගැන්වී පහරදීමට පවා පෙළඹුනා. නිතර සිහිමඳ ගතියෙන් පෙලුණා. සංගීත නිර්මාණයන් කොයිතරම් අලංකාර වුණත් ඔහුගෙ ජීවිතයේ ඒ සුන්දරත්වය නම් අහලක වත් තිබුණේ නෑ. 

කොහොම නමුත් බිතෝවන් ට සිදුවුණු විශාලතම ඛේදවාචකය ඔහුගේ ශ්‍රවණ හැකියාව ක්‍රමයෙන් නැතිවී යාම. 

"මම පාපොච්චාරණය කල යුතුයි ඔබට. මම ගෙවන්නෙ ඉතාම දුක්බර ජීවිතයක්. මම ප්‍රසිද්ධ සමාජයට පැමිණීම ප්‍රතික්ෂේප කර දැන් දෙවසරක් පමණ වෙනවා. මම කොහොමද ඔවුන්ට කියන්නෙ මම බිහිරෙක් බව? මම වෙනත් වෘත්තියක නියැලුනා නම් මෙය ලොකු ගැටලුවක් නොවෙන්න තිබුණා. ඒත් සංගීතඥයෙක් විදිහට බිහිරි භාවයට පත්වීම මට මහ විශාල වේදනාවක්"

ඒ බීතෝවන් තමන්ගෙ හිතවතෙකුට ලියා යැවූ ලිපියකින් කොටසක්. බිහිරි භාවය අභියෝගයක් කරගන්නා බිතෝවන් එයින් නොසැලී මහත් වීර්‍යයකින් නොකඩවා තමන්ගෙ නිර්මාණ කටයුතුවල යෙදෙනවා. සංගීතය කොයිතරම් ඔහුගේ ආත්මයටම කාවැදි තිබුණාද කියන්න මේ සිදුවීම හොඳ උදාහරණයක්. බිතෝවන් ගේ නිර්මාණ ජීවිතයේ හොඳම කෘතීන් බිහිකරන්නෙ ශ්‍රවණ ශක්තිය අහිමි වූවාට පසුවයි ! ඔහුගෙ සංගීත කුසලතාවයෙ තිබෙන අසාමාන්‍ය විස්මයජනක බව පැහැදිලි කරන්න මීට වඩා උදාහරණ අවශ්‍ය නැහැ. 

1994 අවුරුද්දේ Immortal Beloved චිත්‍රපටය නිර්මාණය වෙන්නෙ බීතෝවන් ගේ චරිතය මුල් කරගනිමින්. ඒත් මුල මැද අග පිළිවෙලින් ඔහුගේ ජීවිත කතාව කියන ආකාරයට නොවෙයි. 

බිතෝවන් තනිකඩ ජීවිතයක් ගත කල කෙනෙක්, ඔහු කවදාකවත් විවාහ වුණේ නෑ.  මරණින් පසුව ඔහුගේ දේපළ, මුදල් සහ නිර්මාණ වල අයිතිය හිමිවියයුතු කාටදැයි ගැටලුවක් ඇතිවෙනවා. අවසාන ඉල්ලීම වශයෙන් තමන් සතු සියලු දේ ඔහු Immortal Beloved නමින් ආමන්ත්‍රණය කරන යම් ගැහැනියකට පවරා තිබෙනව. බීතෝවන් ගේ පෞද්ගලික ලේකම්වරයා වුණු Shindler, 1812 අවුරුද්දේ දි බිතෝවන් Immortal Beloved නමින් ඔහු ආමන්ත්‍රණය කරන තරුණියකට යැවූ ලිපි තුනක් සොයාගන්නව (මේ immortal beloved ලිපියේ කතාව සැබෑවක්. ඔහු රහසින් පෙම් කල තරුණියක් ඒ නමින් හඳුන්වා තිබෙනවා) Shindler ට මේ Immortal Beloved හෙවත් බිතෝවන් ගේ සදාතනික ප්‍රේමවන්තිය කවුදැයි හඳුනාගන්න ඊටවඩා හෝඩුවාවක් ලැබෙන්නෙ නෑ. ඔහු බීතෝවන් සමීපව ආශ්‍රය කල සහ ඔහුගේ පෙම්බරිය විය හැකි බවට සැක කරන ගැහැනුන් තිදෙනෙක් සොයා යුරෝපය පුරා සැරිසරනව. පළමුව ඔහුගේ සුප්‍රසිද්ධ Moonlight Sonata ව කැප කළ ගියුලීඩා ගියුචියාඩි සිටුවරිය. දෙවනුව, එම්පයර් කොන්සර්ටෝව ඉදිරිපත් කරමින් සිටින මොහෙතේ ඔහුගේ බිහිරි බව මුලින්ම ලොවට අනාවරණය වුනු විට ඔහුව වේදිකාවෙන් බිමට කැඳවාගෙන යෑමට ස්වේච්ඡාවෙන්ම ඉදිරිපත් වූ තරුණිය ඇනා මරියා සහ තෙවනුව තම සොහොයුරා කැස්පාර් ගේ බිරිඳ වශයෙන්. ඔහු සමග රහස් පෙම් දමකින් බැඳී සිටියේ, ඔහුගේ සදාතනික ප්‍රේමය බවට පත්වුණේ මේ තුන් දෙනාගෙන් කවුරුන් ද? බිතෝවන් ගේ හිතවතියන් විස්තර කරන ඔහුගේ චරිත ස්වභාවයෙන් ආශ්‍රයෙන් ඔහුගේ චරිතය අපි ඉදිරියේ මැවෙනව. ආදරය නොහඳුනන, දඩබ්බර කලහකාරී මිනිසෙකුගෙ ප්‍රේමයේ උරුමය සොයන ශින්ඩ්ලර් සමග අපිත් ඒකාත්මික වෙනව.

Gary Oldman නම්, හොලිවුඩයේ ඒ අතිවිශිෂ්ට චරිතාංග නලුවා තමන්ම බිතෝවන් බවට පත්වෙමින් ඉතාම ඉහළින් ඒ චරිතය නිරූපණය කරනවා. චිත්‍රපටයෙ ඇතුළත් බිතෝවන් ගේ පියානෝ වාදනයන් සැබැවින්ම Gary Oldman විසින් වාදනය කර ඇති බවයි කියවෙන්නෙ. ඒ චරිතය වෙනුවෙන් පමණක් ඔහු පුරා සති හයක් නොනැවතී දවසකට පැය හය බැගින් පියානෝව පුහුණුවී තිබෙනවා! ඒ අතිවිශාල කැපකිරීමේ ප්‍රතිඵල කොයිතරම් සාර්ථකද යන කාරණය චිත්‍රපටය නැරඹීමේදි ඔබට වටහාගත හැකියි. 

සමාජය දකින බීතෝවන් ගේ නුරුස්නා ගුණාංගයන් පෙන්වාදීමෙන් ආරම්භවන චිත්‍රපටය අවසන් වෙන්නෙ ඔහු ඒ තත්ත්වයට පත්වුණේ ඇයි යන කාරණය පැහැදිලි කරමින් ඉතාම හද සංවේදීකරන ආකාරයෙන්. හුදෙකලා මිනිසෙකුගෙ අහිමි ප්‍රේමයේ සදාතනික ශෝකය ඉතිරි කරමින්. 

චිත්‍රපටයෙ බීතෝවන් සහ ඔහුගේ ලේකම්වරයා අතරෙ සිදුවෙන දෙබසක් සංගීතය පමණක් නොව සමස්ත කලාව තුළම නිර්මාණයන් බිහිවීමේ පදනම පැහැදිලි කර දෙනව.

...

- සංගීතය කියන්නෙ මහ එපාකරපු දෙයක්. ඇත්තටම ඒ මොකක්ද ? මට තේරුම්ගන්න බැහැ. මොකක්ද සංගීතයෙන් කරන්නෙ ඇත්තට? 

- මම හිතන්නෙ, සංගීතයෙන් කරන්නෙ අපේ හදවත් සතුටින් පුරවන එක

- මල විකාර! ඔයාට පාගමනෙ යන හමුදා කණ්ඩායමක සංගීතය ඇහුනම ඒකෙන් ඔයාගෙ හදවත සතුටින් පිරෙනව ද? නෑ.. ඔයා ඒ රිද්මට අනුව පාද තියන්න ඕන කියල දැනගන්නව. වෝල්ට්ස් සංගීතය ඇහුණම ඔයා මොකක්ද කරන්නෙ.. ඔයා ඒ තාලයට නටනව. පල්ලියෙ ගීතිකා ඇහෙනකොට මොකක්ද වෙන්නෙ? ඔයා දිව්‍යපූජාවට සූදානම් වෙනව. ඒ තමා සංගීතයේ බලවත්කම. කෙනෙකුගෙ මානසිකත්වය සංගීත නිර්මාණකරුවන්ට ඕනැ විදිහට මෙහෙයවන්න පුලුවන් වීම. සංගීතට සවන්දෙන කෙනෙකුට වෙන විකල්පයක් නෑ.  ඒක හරියට මෝහනය කරගැනීමක් වගේ. දැන්..මොකක්ද තිබුණෙ මගෙ මනසෙ මම මේ සංගීතය ලියනකොට? එක මනුස්සයෙක් ඉන්නව ඔහු තමන්ගෙ ප්‍රේමවන්‍තිය හමුවෙන්න යමින් ඉන්නව. ඒත් මහ වැස්සෙ ඔහුගෙ අශ්ව රථය බිඳිල, රෝද ගොහොරු මඩේ එරිල, ඇය ඔහු එනතුරු මග බලා ඉන්නව. ඒත් ඔහුට යන්න විදිහක් නෑ ඇය හමුවෙන්න. මේ ඇහෙන සංගීතය. ඒ තමා ඔහුගෙ ආවේගයේ ප්‍රකාශනය. මෙහෙම තමා සංගීතයට අනුව ඔහුගෙ හදවතේ මතුවෙන හැඟීම් ප්‍රතිනිර්මාණය කරන්නෙ. ඔයාට හුරුපුරුදු විදිහට නොවෙයි. ඔයා හිතන ආකාරයට නොවෙයි. ඒත් මෙන්න මෙහෙමයි සංගීතයෙන් දේවල් කියන්නෙ....

 Joseph Karl Stieler විසින් 1820 වසරේ නිමවන ලද  බීතෝවන් ගේ සිතුවම

බිතෝවන් ගේ මළගම සිත්තර ඇසින්

Garry Oldman බීතෝවන් චරිතය නිරූපණය කරමින්..

සිහිකල මැනවි මා - Christina Rossetti

19 වන සියවසේ ජීවත් වූ, ඉංග්‍රීසි ජාතික කිවිඳියක වන Christina Rossetti ගේ Remember me පැදිය ඇසුරෙන්..

.

ප්‍රියය..

දිනක් එළඹෙනු ඇත මට ඔබ හැර

නික්මයාමට සිදුවන

ඒ නිහඬ බිම්කඩ වෙතට...

නොහැකි වනු ඇත ඔබට තව

අල්ලා ගැනුමට මා සුරත...

නොහැකි වනු ඇත මට ද

හැරී එන්න යළි ඔබ වෙතට...

ප්‍රියය

සිහිකල මැනව මා එවිට..

සිහිකල මැනව මා..

අනාගත සැලසුම් ඔබ අඳින

හෙට යැයි දිනක් නොමැති වූ කල අපට...

සිහිකල මැනවි මා..

දෙනු පිණිස ඔබ ඔවදන්

පමා වැඩි බව වටහගත් කලෙක...

අමතක වූවත් මා මොහොතකට

නොතැවෙන්න නැවත සිහි කර...

රැඳී ඇත්නම් ශේෂයන් මා තබා ගිය

ගෙනේ නම් එය ඔබ වෙත අඳුර

කිමද තව දුක්වෙමින් හිඳ

මතකයන් මා දරා හද තුළ..

ප්‍රියය එවිට මා අමතක කර

ඔබ සිනාසෙනු මැනව සිතුලෙස...