සිනමාව උපදින්නෙත් කලා මාධ්‍යක් විදිහට හැදී වැඩෙන්නෙත් බටහිර රටවල. ඒ හින්ද සිනමාව ගැන සම්මත න්‍යාය ධර්ම බොහෝමයක් බටහිර මුල් කරගෙන ගොඩනැගුණු ඒව. නමුත් ඉන්දියානු කලාපය තමන්‍ටම අනන්‍ය වුණු සෞන්දර්යක් එක්ක වෙනම සිනමා කලාවක් බිහිකරනව. ඉන්දියානු කෑමත් ඒ වගේ නෙ. තුන පහ රසකාරක වැඩියි. ගොඩක් වෙලාවට ඉන්දියානු සිනමාව ගුණාත්මක භාවයෙන් හීන බවට චෝදනාවට ලක් වෙන්නෙත් මේ පමණට වැඩි මසාලා ගතිය නිසා.
නමුත් ඉන්දියාවේ ම කේරළය අපි දන්න විදිහට කිව්වොත් මලයාලි සිනමාව ගුණාත්මක සහ යථාර්ථවාදී බව අතින් සෑහෙන ඉදිරියට එන්න සමත්වෙලා තියනව.
මලයාලි සිනමාපට වල විශේෂම කාරණය අපි ඒවයෙ දකින්නෙ බස් එකේ දි, කෝච්චියෙ දි, කඩේ, පොලේ, පාරෙ දකින සාමාන්‍ය මනුස්සයගේ රූපයමයි. සුපිරි තරු වල දිස්නය ඒවට වැටෙන්නෑ, සුපිරි තරු මත ඒ චිත්‍රපට රඳාපවතින්නෙ නෑ.
අනෙත් කාරණය ඒ කතා ගොඩනැගෙන්නෙ බොහෝම පොඩි සිදුවීම් මුල් කරගෙන. ඒව එදිනෙදා ජීවිතේ දි අපිටම අත්දකින්න ලැබෙන දේවල්. නමුත් ඒ පොඩි දේවල් වල අපි නොහිතනම පැත්තක් අරගෙන විස්මයජනක කතාවක් ගොඩනගන්න මේ මලයාලි සිනමාකරුවන්ට තියෙන්නෙ පුදුම දක්ෂකමක්.
ඒ හැම දේකම පසුබිමෙන් මැවෙන කේරළේ සොබාවික සෞන්දර්යය, උළු හෙවිල්ලපු පරණතාලෙ ගෙවල්, කොළපාට තුරු වියනෙන් හෙවණ වුණ මංමාවත්, කඩොලාන වැවුණ ගංගාවල් අපිව තවත් මේ චිත්‍රපට වලට ඇදබැඳ තබාගන්නව.
2019 අවුරුද්දෙ තිරගත වුණ "ඇන්ඩ්‍රොයිඩ් කුන්ජප්පන්" කියන්නෙ , මනුස්ස බැඳීම් ඇතුලට, අපි අතරෙ මුල් බැහැගෙන තියන මේ "ඇන්ඩ්‍රොයිඩ්" සාධකය එහෙම නැත්නම් ස්මාර්ට් ෆෝන්, සමාජ මාධ්‍ය වගේ දේවල් කොයිතරම් බලපෑමක් කරල තියනවද කියල බොහෝම අපූරුවට පෙන්වා දෙන මලයාලි චිත්‍රපටයක්. අපි සමාජයෙ ඉහළ මුදුන්වලට යන්න සමත් වුණත් ඒ අපි අතරේ ඇති මේ ආදරණීයබව කැටිවුණ මනුෂ්‍ය බැඳීම් පාගා දමමින් නම් ඒ ජීවිතය කොයිතරම් හිස් ද කියල "ඇන්ඩ්‍රොයිඩ් කුන්ජප්පන්" කියා දෙනව.
මොකද "තාක්ෂණයට" ආදේශක තිබුණත් "මනුෂ්‍යත්වයට" ආදේශක කොහේවත් නැති නිසා..
පුලුවන් හැමකෙනෙක්ම මේ චිත්‍රපටය හොයාගෙන බලන්න.
No comments:
Post a Comment