Nude (2018)

කලාව කියන්නෙ මොකක්ද කියල හඳුන්වන්න සම්මත නිර්වචනයක් නැතිවුණත් පොදුවේ ගත්තම එයින් සිදුවෙන්නෙ ලෝකයෙ නැත්නම් මිනිස් ජීවිතයෙ තියෙන යථාර්ථයන් වඩා නිර්මාශීලී ආකාරයකින් ප්‍රතිනිර්මාණය කිරීමක් බවට අපිට හඳුනාගන්න පුලුවන්. වර්ණ, හැඩතල, ශබ්දය, අංගචලනය, භෂාව කලාව ඇතුලේ ප්‍රකාශණ මාධ්‍ය විදිහට භාවිත වෙනව. දෘෂ්‍ය කලාවන් මේ අතරෙ සෑහෙන දීර්ඝ ඉතිහාසයකට උරුමකම් කියනව. දැනට මතුකරනගෙන තියෙන සාධක අනුව මේ මුල් පැවත එන්නේ වසර ලක්ෂ තුනකට පමණ එහා ඉදන්. ආදී මානවයින් ගුහාගතව වාසය කල යුගයේ පටන්. අත්ල සටහන්, අවට පරිසරයේ දකින්ට ලැබුණු සතුන් ඉතාම සරලව ගුහා බිත්ති මත සටහන් කරන්න පටන් ගැනීමෙන් මෙය ආරම්භවී තිබුණෙ. සමහරවිට ඊට කලින් පටන්ම ආදි මානවයින්  පොළව මත රූ සටහන් අඳින්න ඇති. ඒවායින් අර්ථවත් යමක් කිවහැකි බව වටහාගන්න ඇති. නමුත් ඒ බව ඔප්පු කරගන්න සාධක කිසිවක් නැහැ. කොහොමින් හරි  මේ විදිහට ශිෂ්ටාචාරයේ පැවත ආව දෘෂ්‍ය කලාවන් නූතන යුගයට කලින් හඳුනා ගැනෙන්නේ හුදු සැරසිලි ශිල්පයක් හැටියට පමණයි. නමුත් ක්‍රමයෙන් විද්‍යා සහ දර්ශණයන්ගෙ දියුණුවත් සමග කලාව නම් ආත්ම ප්‍රකාශනයක තත්ත්වයට දියුණු වුණා. මිනිස් හැඟීම් සහ මනුෂ්‍ය පැවැත්ම ඉතා සියුම්ව වර්ණ රේඛා අතරට පැමිණෙන්න පටන්ගත්තා. 

මේ අනුව දෂ්‍ය කලාව පමණක් නොවෙයි, සියලුම කලාවන් බිහිවෙන්නෙ ඒවායෙ ප්‍රකාශණයන්ට එහා යන යම් චින්තන ධාරාවක් ඇතුළෙ බව හඳුනගන්න පුලුවන්. මෙතැනදි කලාකරැවෙකුට අවශ්‍ය වෙනව මිනිසුන් විසින් බිහිකරගත් පටු සීමාවන් ගෙන් එහා ගිහින් මිනිස් ජීවිතය දකින්න. එතැනදි ඔහු ගතානුකතිත්වය ඉක්මවන්නෙක් විය යුතුයි. ඔහු අලුතෙන් යමක් නිර්මාණය කරන්නෙක් විය යුතුයි. ඒ අනුව කලාකරැවෙක් කියන්නෙ සමාජයේ චින්තනමය පෙරළිකරැවෙකුට. ඔහු හඳුන්වෙදෙන්නෙ අලුත්ම සිතීමේ රටාවක්. ලෝකය දකින්න අලුත් ඇසක්. නමුත් සමාජය බොහෝවිට අල්ලාගන්නෙ ඔහුගෙ ප්‍රකාශණයෙ මතුපිට මිසක් එහි ඇතුළාන්ත දෘෂ්ටියෙන් නොවෙයි. මීට හොඳ උදාහරණයක් අසල්වැසි ඉන්දියාවෙන් අරගන්න පුලුවන්. ඉන්දියාවේ එක් කලා පාසලකට කඩා වදින මැර කණ්ඩායමක් එහි ඉගෙනගන්නා ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන්ට පහරදී එහි තිබෙන සිතුවම් විනාශ කර දමන්නේ ඔවුන් නිරැවත් කාන්තා රෑප අඳින බවත් ඔවුන් සංස්කෘතිය විනාශ කරන පාපිශ්ටයන් බවත් කියමින්. මිනිස් රෑප සිතුවමට නගන්න නම් නිර්වත්‍ර මිනිස් සිරුර අධ්‍යයනය කිරීම අනිවාර්ය අභ්‍යාසයක් බව ඔවුන් දන්නෙ නෑ. කලාව ගැන අවබෝධයක් ඔවුන්ට නෑ. නිර්වස්ත මනුෂ්‍ය රෑපයක් නම් ඔවුන්ට අනුව පාපයක්. නමුත් කලාකරුවෙක් පටු සීමාවල හිරවන්නෙක් නොවෙයි. ඔහුට නිරුවත් ගැහැනිය රාගය ඇති කරවන හෝ අසීලාචාර යමක් නොවෙයි. එයින් මතු කරගතහැකි ආත්මික ප්‍රකාශණය දිහායි ඔහුගේ අවධානය යොමුවෙන්නෙ. 

මේ සිදුවීම ඇතුළත් වෙන්නෙ 2018 වසරේ ඉන්දියාවේ මරාති භාෂාවෙන් නිර්මාණය වුණු Nude චිත්‍රපටයෙ. Nude චිත්‍රපටයට මුල්වෙන්නෙ සැබෑම කතාපුවතක්. වසර ගණනාවක් තිස්සේ චිත්‍ර විෂය ඉගෙනගන්නා ශිෂ්‍යයින්ට සහ ප්‍රවීණ චිත්‍ර ශිල්පීන්ට ස්‍ත්‍රී සිරුර සිතුවමට නැගීමට හැකි ආදර්ශයක් (Nude model) විදිහට පෙනී ඉන්නා ගැහැනියකගෙ කතා පුවතක්. මේ රැකියාව කරන අය සුලබ නැහැ. ඉතාම දුර්ලභයි. ඒ වගේම අපේ මේ කතානායිකාවටත් සිද්දවෙනව තමන්ගේ රැකියාව රහසක් විදිහට තබාගන්න. විශේෂයෙන් ඉන්දියාව වගේ ගතානුගතිකත්වයෙ ගිලිලා තියන සමාජ පරිසරයක මේ වැනි දෙයක් කොහෙත්ම අනුමත නොකරන නිසා තමන්ගෙ ආරක්ෂාව වෙනුවෙන් ඇය මේ රහස්‍යභාවය ගැන විශේෂයෙන් අවධානය දෙන්නෙ. යමුනා, චිත්‍රපටයට පාදක නිරුවත් නිරූපිකාවට මේ වෘත්තිය තෝරාගන්න සිද්දවෙන්නෙ ඇය පීඩා විඳින ආර්ථික දුෂ්කරතා නිසා. ඇගේ සැමියා ඇයව හැරගිහින්. තමන්ගේ එකම පුත්‍රයාගෙ අධ්‍යාපනය වෙනුවෙන් වැය කරන්න ඇය ලඟ මුදල් නැහැ. බොම්බාය නගරයෙ වැඩිමහල් ඥාති සහෝදරියකගෙ මාර්ගයෙනුයි යමුනා මේ වෘත්තිය ගැන දැනගන්නෙ. පහසුවෙන් මුදල් උපයාගතහැකි නිසායි ඇය මෙය කරන්නෙ. Nude එක අතකින් බොලිවුඩ් සිනමාපට වලින් මවාපෙන්වන විසිතුරු සළු ගළවා දමල  ඉන්දියානු සමාජයෙ සැබෑ ස්වභාවය නිරුවත් කර පෙන්වන චිත්‍රපටයක් විදිහට හැඳින්වූවොත් වරදක් නැහැ.

ඉන්දියානු චිත්‍රපට කර්මාන්තය කොයිතරම් දියුණු තාත්ත්වයෙ පවතින එකක්ද යන කාරණය ඔබ දැනටමත් දන්නා යමක්. මේ අතින් බොහෝවිට ඉන්දියාවට එල්ලවෙන චෝදනාවක් වෙන්නෙ ඔවුන් හුදු විනෝදාස්වාදය අරමුණුකරගත්ත චිත්‍රපට වැඩියෙන් නිපදවෙන බව. ඉන්දියානු සිනමාව "සිනමාවක්" විදිහට පවතින්නෙ Nude වැනි චිත්‍රපට නිසා බව කිව්වොත් වරදක් නැති වේවි. Nude අධ්‍යක්ෂණය සහ සම තිර රචනය සිදුවෙන්නෙ සම්මානනීය මරාති සිනමාකරු Ravi Jadhav. ඔහු කලා පාසලක අධ්‍යාපනය ලැබූ කෙනෙක්. ඒ යුගයෙ පටන්ම තමන්ට මේ මාතෘකාව සිනමාවට ගෙන එන්න තමන්ට උවමනා වුණු බවයි ඔහු කියන්නෙ. යමුනා ගෙ චරිතය නිරූපණය කරන Kalyanne Mulay විශේෂයෙන් ඉතාම ඉහළ රංගනයක යෙදෙනව. සුප්‍රකට නළු නස්රුදින් ෂා මෙහි ආරාධිත රංගනයක යෙදෙන ආකාරය ඔබට දැකගත හැකියි. 

තමිල්නාඩු ප්‍රාන්තයේ මේ ආකාරයෙ නිරුවත් නිරූපිකාවක් තමන්ගෙ වෘත්තිය ගැන සඳහන් කරන්නෙ මෙන්න මෙහෙම. "මම මේක කරන්නෙ අවුරුදු 30ක පමණ කාලයක ඉඳන්. මුලින්ම මම මේක පටන්ගත්තෙ මගෙ ස්වාමිපුරුෂයා මිය ගිහින් මට ජීවත්වෙන්න විදිහක් නොතිබුණු හින්ද. ඒත් දැන් මම මේක කරන්නෙ මට ඒක කරන්න ඕන හින්ද". බැලූබැල්මට මේ කටයුත්ත පහසු දෙයක් විදිහට ඔබට පෙනෙන්න පුලුවන්. නමුත් චිත්‍රපටය නැරඹුවොත් එහි තිබෙන අපහසුව ඔබට පෙනේවි. කොයිතරම් කලා කෘතිවලට මේ අය වස්තුවිෂය වෙන්න ඇත්ද. කොයිතරම් පිරිසක් මේ අයගෙ සිරුරු අධ්‍යයනය කරමින් සිතුවම් කලාව ඉගෙනගෙන ඇත්ද. මෙය කිසිසේත්ම අවමන් නොලැබිය යුතු ගෞරවනීය වෘත්තියක් බව ඔබට වැටහේවි.