අහම්බෙන් මෙන් වරක්
නගරයට පැමිණි දිනකදී
පොඩිවුන් පිරිසක් දිටිමි
පාසල ඇරුණු මොහොතක
යම් අලුත් රස කැවිල්ලක්
මිලට ගනු පිණිස
එක්තරා වෙළඳසැලක
පොරකමින් එක රෑනට...
එ දැක
ඉබේටම මෙන්
දිවගියා මතකය
අතීතෙට..
අපි ද
ඒ දිනවල
පොරකෑ අයුරු මතකය
වෙළඳසල් වල
යම් වෛවර්ණ රසකැවිල්ලක්
පැමිණි වග සැල වූ විගස..
මාපියන්
පරිස්සම් කර ගනු පිණිස දුන්
රුපියල දෙක වීසි කර
කට පුරා කඩචෝරු කෑ හැටි
මතකය එ දවස...
ඉන් පසුව
බොහෝ කල් ගතවී
දිවියේ සැතපුම් කණු පසු කර
පැමිණියද මෙතුවක් දුර
ඒ දඟකාර පොඩි එකා
වෙසෙනා බව දැනේ
තවමත් සිත තුළ
නොවිඳි මිහිරක් පතා
අලුත් රසකැවිලි සොයා
ලුහුබඳින ලෙස
බලකරන..
ඔව් ඇතිවීමක්නැ
ReplyDeleteඑ් සොයා යෑම කෙළවරක් වෙන එකක් නෙවෙයි.....
Delete++++++++++++++++++++
ReplyDeleteස්තූතියි!!!
Delete+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ReplyDeleteස්තූතියි!!!
Deleteහැම හිතක් ඇතුලෙම දගකාර පුංචි ළමයෙක් ඉන්නවලු
ReplyDeleteකොච්චර වයසට ගියත් එහෙම ලු....
Deleteපාසල් කාලේ හරිම සුන්දරයි. ඒ ගැන හැමෝටම මිහිරි මතක තියනවා. මම ඒ කාලේ වගේම අදටත් ගොඩාක් කන්න කැමති දෙයක් තමයි අමු වෙරළු . මතක් වෙනකොටත් කටට කෙල උනනවා.
ReplyDeleteඅමු වෙරළු ? දත් හිරිවැටෙන්නෙ නැද්ද,?
Deleteඅනේ එහෙම වෙන්නේ නෑ. ගම්මිරිස් කුඩුයි ලුණු කුඩුයි දාලා ඔයත් කාල බලන්න. මාර රසයි. ඔය ඇපල් මිදී වගේ නෙමෙයි.
ReplyDeleteඒ වුණාට අමුවෙං කොහොමද කන්නෙ...වෙරළු වලට මිරිස් කුඩු දාලා නේ රස
Delete