Tuesday, September 17, 2019

ගංගා

මිතුරෙකු ගෙ රාත්‍රී සාදෙක
නිවෙන දැල්වෙන විදුලි එළි මැද
ගංගා.. ඒ තමා මුල් දවස
අපේ අතැඟිලි පැටලුණ..

යන්තම් හිනාවක් විසිකර
කන්තෝරු කාමරේ ලිපිගොනු අමුණන
අතැඟිලි සියුමැලි ද මෙච්චර 
එදා තමා මට හිතුනේ මුල් වරට..

අමුත්තෙක් වුණත් මම තරමක
අමුත්තක් නැතුවම නැටු හැටි ඔයා
මගේ අත ගෙන...

සංගීතේ නාද දුන්නා
සාදයේ මහ සෙනඟ මැද..
ඒත් මගේ ලෝකය
නතර වී තිබුණා ඔයා ලඟ..

එදායින් පස්සෙ
කන්තෝරු කාමරේ ඝන වීදුරු විනිවිද
පාවුණා අපේ රහස් ඇස් පණිවිඩ..
............................

"ඔන්න ඉතින් බලන්න
නැටුමක් ගිය දුර..."
මුණගැහුණ දවසක
ඔයා කිව්වෙ මගෙ අත්ලෙ 
ජීවන රේඛාව පිරිමැද මැද
"නැටුමමත් නෙමේ
ගංගාවකට වැටුණම
ඕනැ මිනිහෙක් ගහගෙන යනව දුර"
..........................................
"ගිලිල ඉවරයි ඔයා
ආයෙ නෑ යෑමක් ගොඩ"
ඔයා කිව්වෙ ඇස් හීනි කර
"කමක් නෑ ගිලිල මැරුණත්
මේ ගංගාවෙ නං මට"
වීරයෙක් වගෙ කිව්වත් මම
දැන උන්නෙ නෑ කොහෙට ගලාවිද
මේ ගඟ...

බස් රථවල 
උද්‍යාන බංකු වල
දෙනෝදහසක ඇස් වසා
ගංගා..අපේ අත් පැටලුණා 
කීප වතාවක් තව..

එක දවසක් හවසක
මුහුදු වෙරළක් ළඟ
හැන්දෑවක් දියවී යනකොට
"ඉතින් ඔයා ගංගා නම්
මං නිස්සංක ද?" 
ඇහුව මම 
විහිලුවට වගෙ නිකමට..

කිසිවක්ම නොකියා ඔයා
බලාගෙන උන්නා
මුහුද දිහාවම ඈත..

ගංගා ඔයා
ගලායාමට නියමිතව තිබුණා 
සයුරට...

"කියන්න මට
ඇත්තටම අපි ආදරේ කලා ද?
නැත්නම් මේ මොකක්ද ?"
කොයිතරම් හෙව්වත් අපි
කවදාවත් ලැබුණෙ නෑ
ඒ පැණ වලට උත්තර....

සමුගන්න දවසේ ඔයා
කන්තෝරුවෙන් සදහට
"යන්නම්" කියා අත දෙනකොට
රැඳී තිබුනා ඇරයුම්පතක්
ඔයාගේ විවාමඟුලට
"හොඳින් ඉන්න" යි කියනකොට මම
හිතූ බව ඇත්තයි
නො එන බව ඔය විවාමගුලට...

නොපෙනී ගියා ඔයා
මගේ ලෝකෙනුත් සදහට
කාලයත් ගෙවුණා බොහොම
තනි නොතනියට තවත් දෑතක් පැටලී 
රන් මුදුවක් පැලඳවී තිබුණා
මගෙත් අතැගිල්ලක.

...........................................

වන උයනක් මැදින් දවසක
ඈ එක්ක ඇවිදන් යනකොට
ගඟක් ගලමින් තිබුණා
අපි යන පෙර මඟ.

"අනේ කොයිතරම් ලස්සනද මේ ගඟ"
ඈ ගලන දියපාරේ දෝතක් අරගෙන
මුහු කලා සුලඟට..
ගඟක් ගලමින් තිබුණා 
මගෙ හිතෙත් ඉවුරු බිඳගෙන..

"ලස්සන වුණත් මේ ගඟ
බලන්නකො වතුරෙ හීතල"
කියමින් ඈ තව 
තුරුළු වෙනවා දැන් මට..

අන්න එතකොට
දිය රළක් නිස්කාරණේ මතු වුණ
ඇවිත් හැපුණා වේගෙන්
ගං ඉවුරක...




2 comments: