ඉරිදා හැන්දෑව

බැලු බැලූ අත ආකාසෙ

පේන තද නිල් පාට

බොඳ වෙන්න පටන් අරගෙන 

බිඳෙන් බිඳ සීරුවට..

ඈත වෙල් යාය මෙපිටින්

හිටගෙන ඉන්න පොල් ගස්

හිස සලයි හෙමින් සුළඟට 

රාස්සිගෙ අව්ව සිඹිමින්..

කොස් කොළ අතර හමනා

සුළඟෙ හඬ පමණයි

ඉඳ හිට ගිරවෙක් දෙන්නෙක්

කෑ ගසාගෙන පියඹයි..

කම්මැලි කමට නිදනා

සුනඛයෙකි මිදුලෙ හෙවණක

කලබලෙන් මෙන් කපුටෙක්

පියඹන්නෙ කුසගිනි දැනිල ද..

දැන් දැන් ඉර තවත්

කිට්ටුවෙයි පොල් රුප්පාවට

ගතේ උණුහුම මැඩගෙන

සිහිලසක් දැනේ සියොළඟ..

එහෙත් 

වචනෙන් කිව නොහැකි

සිතුවිල්ලක් අරක් ගෙන සිත පුරා

ගෙනෙනුයේ සාංකාවකි..

පිනි බිංදුවක් සේ උදෑසන

දියව යන්නේ දෑතට

ඉරිදා හැන්දෑවකි..

නවත්වාගත හැකි නම්

අතින් අල්ලා මොහොතකට

පමා විය හැකිනම් මඳක්

බැස යන්න පෙර හිරුට..

ඇයි මේ තරම් සංකා බර

ඉරිදා හැන්දෑව.