Peppermint Candy (1999)

මරණය කියන්නෙ මේ ලෝකෙට කොහෙත්ම අලුත් මාතෘකාවක් නොවෙයි. ජීවිතය තියෙන්නෙ කොතැනද එතැන මරණයත් අනිවාර්යයෙන් පවතිනව. හැම කෙනෙකුටම තියනව නිශ්චිත මොහොතක් ජීවිතය අතහැර යන්න සිදුවෙන. එය බොහෝවිට සිදුවෙන්න ස්වභාවිකව තමන්ගේ කැමති, අකැමැති තෝරාගැනීමේ සීමාවන් පිටත. නමුත් සමහරු ජීවිතයෙන් සමුගෙන යායුතු බව තෝරාගන්නව. ලෝකය පුරා ප්‍රසිද්ධියට පත්වුණ කෙනෙක් එහෙම ජීවිතේ අතහැර ගියාම බොහෝ අය ඒ ගැන කතාබහ කරන්න පටන්ගන්නව. අර දිස්නෙ දෙමින් බැබලෙන ජීවිත ඇතුළේ තියන අඳුරු, වේදනාබර කතන්දර එළියට එන්නෙ ඒ වගේ මොහොතක. සියදිවි නසාගන්න හැම කෙනෙකුගේම කතාව මීට ලොකු වෙනසක් නෑ. හැමකෙනෙකුම ඇතුලතින් යම් දුකක් පීඩාවක් විඳිමින් ජීවත්වෙන්නෙ. මේ දෙවල් දරාගැනීමේ සීමාව ඉක්මවා යන තැනයි නොහිතූ විදිහට පුපුරායෑම සිද්දවෙන්නෙ.

Lee Chang-dong කියන කොරියානු සිනමාකරුවාගෙ Peppermint Candy චිත්‍රපටය නරඹල අවසන් වීමත්, නැගී එන බොලිවුඩ් තරුවක් වුණ සුෂාන්ත් සිං ජීවිතය හැරයාමත් මම අත්විඳින්නෙ බොහොම ලඟ ලඟ. අහඹු සිදුවීම් වුණත් මට මේ සිද්ධි දෙක සෑහෙන එකිනෙක සම්බන්ධයි. සුෂාන්ත් සිං ජීවිතයෙන් සමුගන්නෙ තමන්ගේම තීරණයකට අනුව සියදිවි නසාගෙන. Peppermint Candy චිත්‍රපටය ආරම්භවෙන්නෙ කතාවෙ ප්‍රධාන චරිතය වුණ Yangho වේගයෙන් ධාවනය වෙන දුම්රියක් ඉස්සරහ මුහුණට මුහුණ හිටගෙන ජීවිතය අවසන් කර දැමීමෙන්. සිදුවීම් දෙකම සියදිවි නසාගැනීම්. සුෂාන්ත් ඇයි ජීවිතයෙන් පලාගියේ කියන්න නිශ්චිත හේතුවක් අපි දන්නෙ නැහැ. නමුත් Yangho ගේ කතාව Peppermint Candy චිත්‍රපටයෙ පැය දෙකක කාලයක් පුරා දිගහැරෙනව. ඔහු සියදිවි නසාගන්න තැනට ආවෙ කොහොමද කියන්න චිත්‍රපටය පුරා අපිට ඉඟි ලැබෙනව. මනුස්සයෙක් හිතන පතන සිතුවිලි අනුව ක්‍රියාත්මක වෙන රටාව ගොඩනැගෙන්නෙ දිගුකාලීනව ජීවිතයේ ලබන අත්දැකීම් ආශ්‍රයෙන්. Peppermint Candy චිත්‍රපටයෙ වැදගත්කම මේ විදිහට ජීවිතය හැරයන මිනිස්සු ඒ දේට පෙළඹෙන්නෙ කොහොමද කියන්න අවබෝධයක් ලබාගතහැකි වීම. 

චිත්‍රපටය ආරම්භ වෙන්නෙම ප්‍රධාන චරිතය මිය යාමෙන්. එතැන ඉඳන් ක්‍රමයෙන් අතීතයට යන ආකාරයටයි චිත්‍රපටය ගලා යන්නෙ. ඒ කියන්නෙ චිත්‍රපටය ගලායන්නෙ අග සිට මුලට. චිත්‍රපටය අවසන් වෙන්නෙ ආරම්භයකින්. 

මිනිස් ජීවිතය ඉතාම සංකීර්ණයි. කෙනෙක් ජීවිතය ඇතුලෙ ගන්න තීරණ, කරන තෝරාගැනීම් ඇයි එහෙම කරන්නෙ කියල ඇහුවොත් බොහෝවිට ඒ දේවල් වලට දෙන්න එක් තනි සරල පිළිතුරක් නෑ. එකිනෙක බැඳුණු අත්දැකීම් සහ මානසිකත්වයන් අනුවයි බොහෝවිට මිනිස්සු දේවල් කරන්න පෙළඹෙන්නෙ. ඉතින් එක් මිනිසෙකුගෙ ජීවිතේ සංකීර්ණත්වයන් හද කම්පා කරවන ආකාරයෙන් නිරාවරණය කර පෙන්වීමයි Peppermint Candy චිත්‍රපටයෙන් සිදුවෙන්නෙ. ඒ වගේම මේ කතාවෙ මූලය 70 දශකයෙ කොරියාවේ පැවතුණු ඒකාධිපති මිලිටරි පාලන සමය වෙනතුරුම විහිදෙනව. කතාව ගොඩනැගෙන්නෙ යම් දේශ්පාලනික පසුබිමක් මතින්.

Yongho ජීවිතය නැති කරගන්න කම් ඔහුගෙ හිතමිතුරන්, ඔහු ආදරය කල අය කොහෙද හිටියෙ? ඇත්තටම එහෙම අය ඔහුට හිටියද? ජීවිතේ ඔහේ පුරුද්දට වගේ තරඟෙට දිව්වා මිස යමෙකුට සමීපව ආදරය කරන්න, අවංකව සහ හදවතට සමීපව මිත්‍ර බැඳීම් පවත්වාගෙන යන්න ඔහු අසමත් වුණා ද? 

නමුත් එක් කාරණයක් පැහැදිලියි. Yangho ජීවිතයෙන් සමුගන්න මොහොතෙ ඔහුගෙ මිතුරන් කීපදෙනෙක් ඔහුගෙ වටේ හිටිය. ජීවිතේ අඳුරු අගාධ පතුලට ඔහු ඇදවැටෙන කොට ඔහුගේ මිතුරන් අගාධය මතුපිට ඉඳන් කාබී ප්‍රීති වෙමින් හිටිය. කඩා වැටෙමින් තිබුණ ජීවිතයක් ඔවුන් අතර ඉන්න බව කිසි කෙනෙක් දුටුවේ නෑ. අකාලයේ මරු වැළඳ ගත්තෙ ගොඩගැනීමට හොඳටම ඉඩකඩ තිබුණ ජීවිතයක්.

මේ දවස්වල දිවිනසාගැනීම් ගැනම වැඩිපුර කියවන්න ලැබෙන නිසාමත් නොවෙයි ඒත් කෙනෙක් ජීවිතය ඇතුලෙ එක වතාවක් හරි නරඹන්න ඕන චිත්‍රපටයක් විදිහට මම Peppermint Candy හඳුන්වාදෙන්නම්.