අපේ කෙටි පිළිසඳර කෙළවර

අපේ කෙටි පිළිසඳර කෙළවර

ඔබ නික්ම ගිය පසු තරු අතරට

යළිත් ගොස් මුහු වෙමි

දහස් ගණනක් ගොඩනැගිලි මැද

නගරයේ අඳුරු සෙවණැලි අතරට...

හිම මිදෙන සීතල තවරගෙන

අනිවාරතේ හාත්පස පැටලෙන

මීදුම් සළුව විනිවිද

එළිය වෙයි වීදි ලාම්පුවක හදවත

යාන්තම් නිවි නිවී දැල්වෙන..

හැප්පී යකඩ දඬු එකිනෙක

මොටෝරථ කෑ ගසා හඬනා

විසල් හිස් ඝෝෂාව අතරේ

දෝංකාරය දී ඇසෙන්නේ මට තව

ඔබේ තෙත්බරිත කටහඬ..

අනන්තය තෙක් විසිරෙන

නිමක් නැති දහසකුත් තරු මැද

පෙනෙන්නේ මට තවම

නිල් පාට සිහින් එළි විහිදන

ඔබේ ඇස් දෙක..

රාත්‍රිය බැවින් පෙනෙන තෙක් මානෙක

නැති බැවින් සළකුණක්

හෙටයි යැයි දවසක

ඇවිද යමි බර වූ හදින්

වදන් නොහඳුනනා එකෙකු ලෙසින්

මුහුවී සහසකුත් මිනිස් ගංගාවක ...

රළ වුණත් බිඳෙයි 

හැපුණු පසු වෙරළක..

නවාතැනක් ම නොවෙයි ඇත්තේ

හැම පටු වීදියකම කෙළවර..

නිල් පාට එළියෙන් 

එළිය දුන්නත් ඈතට

පොළවට කඩා වැටී නැත

තරු කිසිම දවසක...