ඉඩ දෙන්න එය හට
වියැකී යන්න මතකෙන්..
පෙති එකින් එක හැලී විසිරී,
පරවී යන මලක මෙන්...
එළිය දී දැල්වී සුළඟේ,
නිවී යන පහන් දැල්ලක් මෙන්..
ඉඩ දෙන්න එය හට,
වියැකී යන්න මතකෙන් සදහට...
කාලය නම් ගුණැති මිතුරෙකි...
ඇවිදයන කළ ඔහු සමඟ,
වියපත්ව යනු ඇත අප ද...
මතු දිනක
ඇසුවොතින් යම් කෙනෙකු ඔබගෙන්..
කියන්න මා අමතක බව...
බොහෝ කලකට එපිටින්,
පරව ගිය මලක මෙන්..
නිවී ගිය පහන් දැල්ලක් මෙන්..
කියන්න මඟහැරීගිය බව,
සීත හිම පියලි මතුපිට
ඉතිරි වුණු පා සටහනක් මෙන්....
.
.
.
Sara Teasdale
No comments:
Post a Comment