ගෙය

එහා පැත්තෙ ගෙදර දැක්කම

දුක හිතෙනවා මට හරියට...

ඒ ගෙදර මනුස්සයයි එයාගෙ බිරිඳයි

උදේම නැගිටල යනව වැඩට..

හවස් වුණාම වේලාසන

එනවා දෙන්නම ගෙදර...

පොඩි දුවෙකුයි පුතෙකුයි ඉන්නව එයාලට...

හරියට ‍රෑ නමය වෙනකොට

නිවාදමල ගෙදර ලයිට් ඔක්කොම

ඒ අය යනව නින්දට...

පහුවෙනිදට

ආපහු නැගිටල උදේම

දෙන්නම වැඩට යනවා...

හවසට ආපහු

ඒ අය ගෙදර එනවා...

ආයෙත් රෑ නමයට ලයිට් නිමෙනවා...

එහා පැත්තෙ ගෙදර දැක්කම

දුක හිතෙනවා මට හරියට...

හරිම හොඳ මිනිස්සු ඒ දෙන්නම

මමත් අකමැත්තක් නෑ ඒ අයට...

ඒත් මට දැනෙනවා

ඒ අය ගිලිල යනව

ජීවිතේ පතුලට..

මට ගොඩ ගන්න බැරි තරමට..

ඒ ගොල්ලො අසරණයින් නොවෙයි

ඉන්න ගෙයක් දොරක් නැති අය නොවෙයි..

ඒත් ඒ වෙනුවෙන්

ගෙවන්න වෙලා තියන දෙය

සෑහෙන දරුණුයි ...

සමහර විට දවාලට

ඒ ගෙදර දිහා මම බලාගෙන ඉන්නවා...

ගෙයත් ඒ වෙලාවට මගෙ දිහා 

බලාගෙන ඉන්නවා...

එතකොට ගෙය අඬනවා..

ඔව්.. ගෙය එහෙම කරනවා

මට දැනෙනවා..

.

.

.

 Charles Bukowsky විසින් රචිත Safe නම් පැදිය ඇසුරෙන්