මේ තරම් මොකටද කවි පොත්?

පොත් අල්මාරියේ

වැඩි ඉඩක් අරගෙන

සේකර, රත්න ශ්‍රී, රණවීර

පරාක්‍රම, මොනිකා

ඇස් මානෙ පැටලි පැටලී

හීන් සීරුවේ හිත කියනකොට

අරන් පෙරලා බලන්නට.

සුලං පොදක් වත් අහලක

නැති වෙද්දි ජීවිතේ

කවියන්ගෙ සුසුම් ඇමිණුව

පිටුවල අතරමං වෙන්නට.

හිත අස්සේ

නිදිකිරා වැටෙන

දාස්ගාණක කැකුළු මල්

සියුම් ඉඳිකටු තුඩකින්

තට්ටු කර

පුබුදුවා ගන්නට

අන්ධකාරයෙ පවා දිදුලන

සිනිඳු අකුරක් කෙළවර

දිලිසෙන පිනි කඳුළු බිඳුවක

එළිකිරණේ රැස් දහරේ

මොහොතක් නතර වෙන්නට

කාලයක් ලඟ උන්න

පැරණි පෙම්වතියක සේ

මතකයේ ආදරණීය තැනක

රිදුමක්ද සමඟින්

පරිස්සම් කර තියා ගන්නට.

ඉන්න ඕනමයි

අත පෙවිය හැකි මානෙන්

ඒ කවි පොත් එතන

අතට ගන්නා තුරු

ආයෙමත් දවසක.

2016/09/11