ඔබ..මම

ඔබ

සත්මහල් මන්දිරේ

ඉහළම සඳළුතලයක

බෝගන්විලා පැලයක් දෙස බලනාතර..

මම

පාත තණබිස්සේ

කටු පොකුරු අතරේ

පිපුන නිදිකුම්බ මලක හැඩ බලමි..

ඔබ

ගලායන දොළපාර

ඉවුරක හැපී රැළි නඟනයුරු දැක

පොඩි එකෙකු සේ සිනාසලනාතර

මම

දුර ඈත කන්දක 

මීදුමෙන්  වැසීයන මුදුනත 

දෙස බලා භාවනාවක සමවැදෙමි...

ඔබ

අවුල්වූ කෙස් රොදක් දැක

මැසිවිලි නගමින් ඉන්නාතර...

මම

අවි හරඹ දක්වා

රුදු සටන් මෙහෙයවා

රාජ්‍ය පෙරළාදමා

සිතින් කැරළිකරුවෙක් වෙමි...

ඔබ

කෙස් රැවුල් ඝණව වැඩුණ

ගොරතර විටෙක කරුණාබර

හැඩි දැඩි කළු වැද්දෙකුට

සිතින් පෙම් බඳිනාතර...

මම

කෙට්ටු කෙසඟ අත පය ද

නෙරාඑන උදරයද දෙස

කුසීතව බලා ඉමි...

ඔබ

මොසාට් ගේ 

ඉසියුම් වයලීන සරයේ

අතරමං වී සිටිනාතර

මම

උච්ච ස්වර රොක් ගීයක

ලීඩ් ගිටාරේ නාදයට

දෙසවනේ පිරීයන්නට ඉඩ දෙමි...

දවස අවසන

ඔබ අඩක් නිමකල සිතුවමක

ඉතිරි අඩ මා කුඩාවට ඇඳ

එයට "අපි" යැයි නම් තබමි...