බිඳ වැටුණි වාන් දොරටුව

මතකද ඔබට

ඒ අවසාන සැන්දෑව

ඔබ මා මුණගැසුණ..

සුළඟක් සේ 

සෙමින්

යන්නම් කියා ඔබ

නික්මී ගියා

ඈතට ඈතට..

බලා සිටියා පමණි මම

පිළිරුවක් සේ

ගල් ගැසී එතැනම

කඳුළැලි බිඳක්

හැලුනේ නැත

කිසි දුකක් මට

දැනුනේ නැත..

මේ අද

වසරකුත් සිව් මසක් ගිය තැන

පියමනිමින් සිටියදි

එක්තරා පාලු මාවතක

බිඳ වැටුණි

දෑස අග වාන් දොරටුව..

ඇද හැලුණි

කඳුළු කැට වරුසාව..

මොහොතක් නතරවී මග

සිතුසේ තෙමුණෙමි

මම

අවසන

කෑ ගසා සුළඟට

මුදා හැරියෙමි රහසෙම

ඒ සුසුම

වසරකුත් සිව් මසක්

බර..