Photograph (2019)

චිත්‍රපටි වල තියන කතන්දර නම් සෑහෙන ඒකාකාරියි. දෙතැනකට වෙලා දුක් විඳින කොල්ලෙකුයි කෙල්ලෙකුයි ඉන්නව. අවසානෙ සියලු බාධක ජය අරගෙන දෙන්න එකතුවෙනව. ඕකනෙ ගොඩක් වෙලාවට වෙන්නෙ..

ඒකට අපි.. 

බලන්න මං දිහා. දවසම අව්වෙ වේලි වේලි ෆොටෝ ගහල, මූණත් එක්ක අඟුරු වගේ කලු වෙලා. යාන්තම් එදාවේල හොයාගන්නව විතරයි. ජීවිතේ ඔහේ පාවෙවී ඉන්නව මිස හෙට දවසක් ගැන බලාපොරොත්තුවක් නෑ. 

ඔයා.. මූණෙ ලේ බිඳක් නෑ.. නිතරම ඉන්නෙ හීනෙන් බයවෙලා වගේ. හිනාවක් වත් නෑ. දෙමව්පියො කොයිතරම් සල්ලිකාර වුණත් ඔයාට ඒ දේවල් වල කිසි වගක් නෑ.

ඉතිං කොහොමහරි අපි හමුවුණා. ඒක තනිකරම අහම්බයක් කියල මම කියන්නම්. අපි දෙන්න වගේ ලෝක දෙකක ජීවත් වෙන දෙන්නෙක් මේ විදිහට හමුවීම ගැන දෙන්න පුලුවන් වෙන නිර්වචනයක් තියනව ද.. ?

ඒත් ඔයා මට මේ තරම් ලං වුණ එක නම් අහම්බයක් කියල මම හිතන්නෑ. 

සල්ලි, සමාජ තත්ත්වය, බලපුළුවන්කාරකම එක්ක අමුතු පිරිමි කමක් ඇඟට අරගෙන ඔයාට ලං වෙන්න හදන ඒ මිනිස්සුන්ව තඹේකට මායිම් නොකර ඔයා මට ලං වුණා. ඒත් ඇයි..? සමහර විට ඔය කිසිදෙයක් මං ගාව නොතිබ්බ නිසා වෙන්න ඇති. 

මොකක් හරි කරුණාවන්ත කමක් ඔයාට මං ගැන ඇතිවෙන්න ඇති. මේ අසරණයට උදව්වක් කරන්න ඕන කියල හිතෙන්න ඇති.. සමහර විට එහෙම නැතුවත් ඇති.. සමහරවිට දැකපු මුල්ම වතාවෙදිම විදුලියක් කෙටුව වගේ දැනෙන ඒ හැඟීම ඔයාටත් දැනෙන්න ඇති. හමුවුණු මුල්ම වතාවෙදි ඔයා කතා නොකරම යන්න ගියේ ඒ නිසා වෙන්න ඇති. ආයෙ දවසක මුණගැහෙනකම් ඔයා මග බලාගෙන ඉන්නත් ඇති. ඒක හරියටම දන්නෙ නම් ඔයාම විතරයි.

පින්තුර වලට පෙනී ඉන්න මිනිස්සු හිනාවෙනව. මම ඒක ඕන තරම් දැකල තියනව. පින්තුර වලට පේන්න හිනාවෙනව මිසක් හැබෑ සතුටක් ඒ අය ලඟ නැහැ. ඒත් මං ලඟ දි ඔයාගෙ මූණෙ ඇඳෙන හිනාව..අර පින්තුර වලට පෙන්වන එකක් නෙමේ ඒක හදවතින්ම මතුවෙන එකක් බව මම විශ්වාස කරන්නම්. මොකද ඔයා කොහොමත් වැඩියෙ හිනාවෙන කෙනෙක් නෙමෙයි නෙ. කලාතුරකින් මතු වෙන ඒ හිනාවෙ වචනෙන් කියන්න බැරි අමුතුම ලස්සනක් හැංගිලා තියනව.

මම කල්පනා කරනව නිතරම ඔයා ගැන, ඔයාගෙ සතුට ගැන, ඔයාගෙ ආරක්ෂාව ගැන මම නිතරම හිතනව. මම ඔයාගෙ අතින් අල්ලන්නවත් උත්සහ කරල නෑ. ඒත් දවසක් එකපාරටම වගේ, කවුරුවත් දකින්නෙ නැති මොහොතක ඔයා මගෙ අතින් අල්ලගත්ත. ඒක හරියට හීනයක් වගේ කවදාවත් නොහිතු දෙයක්. හරියට කාලය ඒ මොහොතෙ එතැනම නතර වුණා වගේ. මුළු ලෝකෙටම හිටියෙ ඔයයි මමයි විතරයි. වෙන කිසිම කෙනෙක් නෑ. ගිනි අව්වට පිච්චිලා කලු ගැහිලා ගිය මගෙ අත උඩින් හරි සිනිඳුවට ඔයාගෙ අත තියල මා දිහා බැලූ හැටි..!

ඒ මොහොත අපේමයි, අපේම විතරයි. වෙන කාගෙවත් නොවෙයි. ඒ මොහොත කවදාවත් මට නම් අමතක වෙන්නෙ නැති වෙයි..

ඇත්තටම අපි අතර තියන මේ දෙය මොකක් ද? 

ඒක ඔයා දන්නෙත් නෑ, මම දන්නෙත් නෑ..වෙන කෙනෙක් දන්නෙත් නෑ..

ඒක මෙන්න මෙහෙම දෙයක් කියල ලේබල් කරගෙන ඒ ඇතුලෙ සීමා වෙන්න මං කැමති නෑ. 

අද ඔයා මං ගාවින් ඉන්නව.. හෙට අපිට මොකක් වේවි ද? ඒක මම දන්නෙ නෑ..

අපි නීති රීති වලින් බැඳිල නෑ. ඔය යි මායි අතරෙ තියෙන්න ඕන මෙහෙම දෙයක් කියල කොහෙවත් ලියවිල නෑ. ඔයා මං ගාවට එන්නෙ ඔයාගෙ මුළු හදවතින් ම යි, ඔයාගෙ කැමැත්තෙන් ම යි.

ඒ හින්ද ඔයා මං ළඟින් වාඩිවෙලා ඉන්න පින්තූරය කවදාවත් බොඳ වෙන්නෙ නෑ..

ඔයයි මමයි හැමදාටම ඔයයි මමයි පමණයි.

ඒක අදටත් හෙටටත් හැමදාටමත් එහෙමයි..

එපණයි..

(Photograph චිත්‍රපටය ඇසුරෙන්)