The Hours (2002)

ගැහැණිය, හැම කාලයකදීම මිනිස් සිත විස්මයට පත් කළ සොබාදහමෙ අපූර්ව නිමැවුමක්. ඇයව මුල් කරගෙන කොයිතරම් කවි, ගීත, කලා නිර්මාණ බිහිවෙලා තියෙනවා ද. ඒත් ඇය නිතරම ඇගේ ප්‍රතිපාර්ශ්වය වුණ පිරිමියා වික්ෂිප්ත කරවනවා. හරියට පද ගලපාගත නොහැකි ප්‍රෙහේලිකාවක් වගෙ පිරිමියාගෙ තාර්කික චින්තනයට බොහෝ විට ඇයව වැටහෙන්නෙ නෑ. එක මොහොතක මුලු ලෝකයම එපා වුණා වගේ හඬා වැටෙන ඇය ඊලඟ මොහොතෙ නැවත සිනහවෙන්නෙ කිසිවක්ම නොවුණු ගාණට. ඇය ඔබේ හිතවතියක් නම් එක දවසකදි ඔබත් එක්ක බොහොම හොඳින් කතා බහ කරන ඇය තවත් දවසක ඔබව මගහරින්න පුලුවන්. ඇය ළඳ බොලඳ සිතුම් පැතුම් ඇති, සියුමැලි කෙනෙක් විදිහට බාහිරයට පෙනුනත් ජීවිතයේ මහ විශාල කඩා වැටීම් ලඟ ඈ නොසැලී ඉන් හැටි පුදුමාකාරයි. ඒත් ඇයට පුලුවත් අවශ්‍ය වූ විට කඩා වැටෙන්න. යලි නැගීසිටින්න. ඇයට පුලුවන් පිරිමියෙකු සමඟ වගේම ගැහැණියක සමගත් ආදරයෙන බැදෙන්න. ඇයගේ ආදරය වඩා විචිත්‍රයි. විශාල පරාසයක පවතිනව. ඇය ආදරයෙදි ආත්මාර්ථකාමි, තමන් ගැන පමණක් සිතන කෙනෙක් වගේ පෙනුණත් ආදරය වනුවෙන් ජීවිතේ බොහෝ දේවල් කැප කරන්න ඇය සූදානම්. ඇය කැමතියි දේවල් තමන් තුළම තබා ගන්න. බාහිරයට වඩා (මම විශ්වාස කරන විදිහට) ඇයට තිබෙනව කරුණු කාරණා තමන් තුළම, තමන් එක්කම විසඳා ගන්න. එය කිසි දාක ඒව පිටස්තරයට මුදාහරින්නෙ නෑ. ඒවගේම ඇය කවදාවත් පහර දෙන්නේ නෑ. ඇයගෙ ප්‍රතිවිරෝධය පිටවෙන්නෙ තමන්ටම අනන්‍ය වුණු ආකාරයකට. ඇය බොහෝවිට රිදවා ගන්නෙ තමන්ටමයි. මෙයයි ඇගේ ස්වභාවය.

Virginia Woolf (1923), Clarissa Vaughan (2002), Laura Brown (1951) යුග තුනක සමාජ වටපිටාවන් තුනක් නියෝජනය කරන ගැහැණුන් තිදෙනෙක්. මින් දෙදෙනෙක් ඍජුවම එකිනෙකා සම්බන්ධයි. තුන්දෙනාටම පොදු කාරණා තියනව. නමුත් තුන්දෙනා ම එකිනෙකාට අනන්‍යයි. මේ තුන්දෙනා එක් ආකාරයකට එකිනෙකා සම්බන්ධයි. ඒ වර්ජිනියා වුල්ෆ් නම් ඒ ලේඛිකාවගේ Mrs. Dalloway නවකතාව හරහා. ඇය ඒ නවකතාවෙන් සිදුකරන්නෙ ගැහැණිය ජීවිතේ පැය විසිහතරක් ආශ්‍රයෙන් ඇයගේ ජීවිතය විවරණය කිරීම. The Hours චිත්‍රපටයෙනුත් කරන්නෙ මේ තුන්දෙනාගේ ජීවිත වල පැය විසිහතරක් ආශ්‍රයෙන් ගැහැණිය ගේ ජීවිතයට එබී බැලීම. 

චිත්‍රපටයට මූලික වෙන කාන්තා චරිත තුනම තමන්ගෙ ජීවිත වල නිශ්චිත බිඳ වැටීමක ආසන්නයෙ ඉන්න අය. තුන්දෙනාගේ ම ජීවත වලින් අරගන්න මේ පැය විසිහතරෙ කාලය ඔවුන්ට ජීවිතේ තීරණාත්මක විදිහට බලපෑම් කරනව. නිරන්තරයෙන් මානසික අවපීඩනයෙන් පීඩා විඳින වර්ජීනියා, පැරණි ප්‍රේමයක මතකයන්ගෙන් නැවත නැවත දුක් විඳිනා ක්ලැරිසා, අතෘප්තිකර විවාහයක සිරකාරියක වුණු ලෝරා, ඔවුන් තිදෙනාගේම ජීවිත වල අඳුරත් ආලෝකයත් එකෙනෙක සැසඳෙන විදිහට චිත්‍රපටයට මුහුකරගෙන තියනව. 

චිත්‍රපටයෙ විශෙෂම කාරණය මේ එකිනෙක වෙනස් කාල සීමාවන් තුනක ගොඩනැගෙන කතා තුනක් එක තනි කාල රේඛාවක පිහිටුවා ගැනීම. එක එක සිදුවීම් වල එකිනෙකා සමපාත වෙන තැන් සම්බන්ධ කරමින් කතාව නිමවා ඇති ආකාරය සුවිශේෂයි. ඒ වගේම තවත් විශේෂත්වයක් තමා Virginia Woolf ගේ චරිතය නිරූපණය කරන Nicole Kidman ගේ රංගනය. ඇය වර්ජීනියා වුල්ෆ් ගේ චරිතය සමග කොයිතරම් ඒකාත්මික වෙනවද කියනවනම් මේ නිකොල් කිඩ්මන් බව හඳුනාගත නොහැකි තරම්. ඈ මේ චරිතය නිරූපණය වෙනුවෙන් ඒ අවුරුද්දෙ ඔස්කාර් සම්මාන උළලේ හොඳම නිළියට හිමි සම්මානය දිනා ගැනීම පුදුමයක් නැහැ. ඒ වගේම තවත් සම්මාන නවයකට මේ චිත්‍රපටය නිර්දේශය ලබනව. අනෙක් ප්‍රධාන චරිත දෙක නිරූපණය කරන Meryl Streep සහJulianne Moore ඉතාම හොඳ රංගනයක යෙදෙනව. 

චිත්‍රපටයෙ ප්‍රධාන කාල රේඛාවන් තුනටම එකිනෙකට හාත්පසින් වෙනස් අවසානයන් තුනක දි අවසාන වෙනව. එය ජීවිත කතා තුනක්. ඒ නිසා ඒ අවසානයන් ඔවුන්ගේ ජීවන අත්දැකීමට සාපේක්ෂයි. සතුට සැනසීම ජීවිතේ අපි අර්ථදක්වන ආකාරයන් එකිනෙකට වෙනස්. කෙනෙක් තමා ආදරය කරන අනෙකාත් තමාත් වෙනුවෙන් ජීවිතය අතහරිනව. තවකෙනෙක් අතීතය අමතක කරල මේ මොහොතෙ ජීවිතය ගත කිරීමෙන් සතුට ලඟා කරගන්නව, තව කෙනෙක් දුක් පීඩාවන් විඳ දරා ගනිමින් ජීවිතේ එක්ක හැප්පෙන්න තීරණය කරනව. මේවයෙ වැරදි නිවැරදි බව තීරණය කිරීමට වඩා ඔවුන්ගෙ ජීවන අත්දැකීම මත පිහිටල ඇයි එහෙම වුණේ කියන කාරණයයි විමසා බැලිය යුතු වෙන්නෙ. The Hours චිත්‍රපටය classic රසයෙන් පිරුණ, Drama ගුණය ඉහළින්ම රැඳුන ඉතාම ඉහළ මට්ටමේ සිනමා කෘතියක් විදිහට හැඳින්වූවොත් වරදක් නෑ.